Γυναίκες όμορφες, γυναίκες μυστήριες, γυναίκες ταπεινές. Η γυναικεία ομορφιά αποτυπώθηκε σε πολλούς πίνακες ζωγραφικής ή σε φωτογραφίες. Ποια ήταν όμως, τα μοντέλα πίσω από τα έργα;

Simonetta Vespucci («The Birth of Venus» του Sandro Botticelli)

Η ερωμένη του Τζουλιάνο των Μεδίκων, η Simonetta Vespucci θεωρoύνταν η ομορφότερη γυναίκα στην αναγεννησιακή Φλωρεντία. Έγινε η μούσα σημαντικών ποιητών και καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένου και του Botticelli, ο οποίος εμπνεύστηκε από αυτή πολλές φορές σε έργα του. Η ιστορία την θέλει να ποζάρει για τον πίνακα «The Birth of Venus», λίγο πριν πεθάνει από φυματίωση.

Dora Maar («Dora Maar au Chat» του Pablo Picasso)

Η σοσιαλίστρια φωτογράφος Dora Maar ήταν η πιο ενδιαφέρουσα από τις ερωμένες τους Πικάσο. Βοήθησε ώστε ο Πικάσο να πολιτικοποιηθεί στα μέσα του 1930 και υπήρξε η μούσα του για πληθώρα έργων, συμπεριλαμβανομένης και της σειράς «Weeping Woman». Η θυελλώδης σχέση τους τελείωσε το 1945, από την οποία η Maar δεν ανέκαμψε ποτέ, λέγοντας «Μετά τον Πικάσο είναι μόνο ο Θεός». Πέθανε το 1997, ενώ ο πίνακας του Πικάσο «Dora Maar au Chat» πωλήθηκε τα 2006 έναντι 95 εκατομμυρίων δολαρίων.

Griet η υπηρέτρια («Girl with a Pearl Earring» του Jan Vermeer)

Αναρωτιέστε ποια είναι η κοπέλα με το τουρμπάνι στον πίνακα του Vermeer; Σύμφωνα με τη νουβέλα της Tracy Chevalier «Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι», πρόκειται για την υπηρέτρια Griet, με την οποία ο Vermeer είχε σεξουαλικές επαφές. Η αλήθεια όμως, είναι μάλλον λιγότερο εντυπωσιακή, μιας και λέγεται ότι πρόκειται είτε για την Magdalena van Ruijven, την κόρη του πατριού του Vermeer, είτε για την κόρη του ίδιου, Μαρία.

Kiki de Montparnasse («Le Violon D'Ingres» του Man Ray)

Ο αμερικανός φωτογράφος Man Ray και το μοντέλο του, Kiki de Montparnasse, που ήταν τραγουδίστρια σε γαλλικό καμπαρέ, συνεργάστηκαν για μερικές από τις πιο εντυπωσιακές σουρρεαλιστικές φωτογραφίες. Ο Man Ray πήγε στο Παρίσι το 1921 και η Kiki ήταν η μούσα και ερωμένη του για 6 χρόνια. Μετά τη συνεργασία τους, η Kiki γνώρισε μεγάλη επιτυχία αρχικά ως ζωγράφος και ύστερα με την αυτοβιογραφία της, την οποία προλόγισε ο Ερνστ Χέμινγουεϊ το 1929. Μετά από αυτά όμως, έγινε αλκοολική και εξαρτημένη από τα ναρκωτικά, ενώ συχνά την είχαν δει να ζητιανεύει στα κλαμπ του Montparnasse, εκεί όπου κάποτε πρωταγωνιστούσε.