Δισκοκριτική: «Neighborhoods» Blink-182

diskokritiki-neighborhoods-blink-182

ΔΕΥΤΕΡΑ, 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011

Άλλο ένα αχρείαστο comeback ενός συγκροτήματος που δεν είχε να δώσει εξηγήσεις ή να αποδείξει τίποτα.

Οι Blink-182 διακρίθηκαν πριν από περίπου δέκα χρόνια χάρη στα βίντεο-κλιπ τραγουδιών όπως «What’s My Age Again» και «All Small Things», τα οποία τους κόλλησαν την ρετσινιά των «χαβαλέδων». Όπως όλα τα καλά (και κακά) πράγματα όμως, κάποια στιγμή αποφάσισαν να το διαλύσουν. Αφού λοιπόν τα μέλη έβγαλαν το δημιουργικό άχτι τους με άλλα projects (τα οποία στην πλειονότητα τους απέτυχαν να αφήσουν θετικές εντυπώσεις), είπαν να θυμηθούν τα παλιά.

Από το πρώτο άκουσμα του comeback δίσκου τους γίνεται σαφές ότι δεν αναπαύονται στη σιγουριά του παρελθόντος. Ο ήχος τους είναι ανάλογος του προηγούμενου ομώνυμου δίσκου και των Box Car Racer (ένα βραχύβιο project των DeLonge και Barker), δηλαδή με μια διάθεση να πάρει την pop punk φόρμουλα ένα-δυό βήματα παραπέρα, σε μια post-hardcore ή πιο σωστά, emo, κατεύθυνση. Όπως και τότε όμως, έτσι και τώρα, το αποτέλεσμα είναι λίγο απογοητευτικό.

Η απογοήτευση οφείλεται στο ότι υπάρχουν αρκετά κομμάτια τα οποία δίνουν την αίσθηση της επανάληψης, που χαλάει την γενικότερη εικόνα του άλμπουμ. Αυτό είναι κάτι που επαναλαμβάνεται συστηματικά σε όλη την δισκογραφία τους, αλλά θα ήλπιζε κανείς ότι στα οχτώ χρόνια ωριμότητας που μεσολάβησαν από τον τελευταίο δίσκο θα μάθαιναν να ασκούν έναν πιο ουσιαστικό «ποιοτικό έλεγχο». Ξεχωρίζουν πάντως τα «ραδιοφωνικά» singles «Up All Night» και «After Midnight», και το «Heart’s All Gone» θυμίζει τους Blink-182 στην πρώιμη περίοδο τους, όταν είχαν περισσότερα «γκάζια» στον ήχο τους.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως εντοπίζεται στο ότι ο Tom DeLonge φαίνεται να πιστεύει ακόμα ότι με την μουσική του θα κατασκευάσει μια «μηχανή» που θα αλλάξει ριζικά τον κόσμο, έναν (άστοχο) μεγαλοϊδεατισμό που ανέπτυξε με τους Angels and Airwaves. Οι Blink-182, καλώς ή κακώς, έγιναν γνωστοί ως ένα συγκρότημα που δεν έπαιρνε ποτέ το εαυτό του στα σοβαρά, οπότε η νέα κατεύθυνση προβληματίζει. Ίσως τελικά να ήταν καλύτερα να συνέχιζαν χωριστά.

Καλλιτέχνης: Blink-182

Album: Neighborhoods

Δισκογραφική: Geffen

Βαθμολογία: 6 / 10

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΛΕΓΡΙΝΗΣ