Ακούσαμε και είδαμε το "Hello" της Αντέλ

adele
ΤΕΤΑΡΤΗ, 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Ένα “Hello” ήταν αρκετό για να καταφέρει η χρυσή φωνή της εποχής μας να σπάσει το διαδίκτυο, να κατακτήσει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, και να γίνει απόλυτη κυρίαρχη του παιχνιδιού της μουσικής βιομηχανίας, με όπλο μόνο τη φωνή της και τα καλά της τραγούδια.

Σε ένα πρόσφατο επεισόδιο του Saturday Night Live, μια τυπική Αμερικάνικη οικογένεια κάθεται στο τραπέζι για τη μέρα των Ευχαριστιών. Εκεί ξεκινάνε τα ρατσιστικά, ομοφοβικά και λοιπά σχόλια, οι φωνές υψώνονται και η ένταση δεν αργεί να κορυφωθεί. Μέχρι το μικρό κοριτσάκι να βάλει στο ραδιόφωνο το “Hello”.  Τότε όλοι οι συνδαιτυμόνες πιάνονται χέρι χέρι και τραγουδάνε, ενώ μεταμορφώνονται σιγά σιγά σε Αντέλ. Πέρα από ξεκαρδιστικό , αυτό το σκετσάκι δείχνει ακριβώς τη δύναμη της Βρετανίδας. Αρέσει σε όλους, τόσο που συμφιλιώνει τα πλήθη και όλοι βγάζουν το σκασμό για να την ακούσουν και να ταυτιστούν μαζί της. Τέτοια είναι η δύναμη της.
Η ανοδική της πορεία έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη με την επανεμφάνιση της, και όχι άδικα. Πέρα από το “Hello”, το “25”, προσφέρεται για να ταυτιστούν μεγάλες κατηγορίες ανθρώπους, τόσο μουσικές όσο και ηλικιακές.  Είναι γεμάτο όμορφα pop κομμάτια, με τη φωνή και την ερμηνεία της Adele να είναι φυσικά στο προσκήνιο.  Μιλάνε για χωρισμό και την ανάγκη της επανασύνδεσης, αναπολούν όμορφα χρόνια και στιγμές, ταξιδεύουν τον καθένα ξεχωριστά στο δικό του μικρόκοσμο. Ξεχωρίζουν το “Sweetest Devotion”, το πιο uptempo “Send My Love”, το πολύ εθιστικό “Water Under The Bridge”, αλλά και το νοσταλγικό “When We Were Young”

Παρότι δεν παρουσιάζουν κάποια συγκλονιστική πρωτοτυπία, παρότι η Αντέλ πατάει ολοφάνερα πάνω στις ντίβες του παρελθόντος για να φτιάξει την εικόνα της,  στην εποχή που ζούμε ο κόσμος τη χρειάζεται. Χρειάζεται μια σταρ, όχι σαν τον οδοστρωτήρα Beyonce, όχι σαν την έκφυλη Μάιλι Σάιρους όχι σαν το αδικοχαμένο αλητάκι Έμι Γουάνιχαους ή σαν την μεσόκοπη και λίγο απελπισμένη πια Μαντόνα. Χρειάζεται να κάνει σταρ μια τυπική Αγγλιδούλα, που της άρεσε να πίνει, να βρίζει και να καπνίζει, αλλά παράλληλα να μαγεύει. Και δεν μπορούμε να σκεφτούμε καμία πιο κατάλληλα από αυτή.

Άλμπουμ: 25
Καλλιτέχνης: Αντέλ
Label: XL
Ροζίνα Αράπη