Ξαναβλέποντας τα Star Wars: «Επεισόδιο 5 – Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται»

ΠΕΜΠΤΗ, 17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Βρισκόμενοι στην αναμονή για τη νέα ταινία του «Πολέμου των άστρων», ξαναβλέπουμε την καλύτερη ταινία της σειράς.

Ποιος είναι ο λόγος που το «Star Wars» έχει αποκτήσει αυτό το γιγαντιαίο εκτόπισμα που όχι μόνο δε φθίνει αλλά μεγαλώνει κι άλλο μέσα στα χρόνια; Πότε ο Νταρθ Βέιντερ έγινε αυτό το κοινώς αναγνωρίσιμο σύμβολο που είναι σήμερα; Πότε ο Γιόντα απέκτησε το προφίλ του σοφού Τζεντάι; Πότε δημιουργήθηκε το μεγαλύτερο spoiler όλων των εποχών; Πότε το εμπορικό σινεμά άλλαξε μια για πάντα; Όλα αυτά τα ερωτήματα βρίσκουν την απάντησή τους στο 5ο Επεισόδιο της σειράς με τίτλο «Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται». Δε μιλάμε μόνο για την κορυφαία στιγμή των ταινιών του «Πόλεμου των άστρων», μα για μια από τις σημαντικότερες ταινίες όλων των εποχών που η επίδρασή της δεν έχει εξασθενήσει καθόλου 35 χρόνια μετά την κυκλοφορία της.

Είναι δύσκολο να εξηγήσεις αυτή την ταινία. Υπάρχει η πιθανότητα να μην την έχεις δει και παρόλα αυτά να την ξέρεις απ’ έξω και ανακατωτά. Είναι το καλύτερο κινηματογραφικό σίκουελ όλων των εποχών και τέλος πάντων πρόκειται για ένα αριστούργημα το οποίο είπε τα πάντα γύρω από τη ζωή, την πολιτική, την ιστορία, τη θρησκεία και την τέχνη. Ο Τζορτζ Λούκας άφησε αυτή τη φορά τη σκηνοθεσία στον Ίρβιν Κέρσνερ, ο οποίος άφησε τα πομπώδη στοιχεία της σειράς να «αναπνεύσουν», δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα που θεωρείται σταθμός από όπου και αν το προσεγγίσεις. Περιμένοντας το «Star Wars: Η δύναμη ξυπνάει» ξαναείδαμε την αντεπίθεση το φιλμ-ορόσημο του «Πόλεμου των άστρων» και κρατάμε σημειώσεις.

- Ένα από τα πιο αναζωογονητικά πράγματα στην ταινία είναι ότι δε χρειάζεται να εξηγήσει τίποτα από ότι συνέβη στο προηγούμενο Επεισόδιο. Ξαναπιάνει τα γεγονότα τρία χρόνια αργότερα, όσος καιρός μεσολάβησε δηλαδή ανάμεσα στις δύο ταινίες. Σε μια εποχή που το εμπορικό σινεμά νιώθει διαρκώς την ανάγκη να επεξηγεί τον εαυτό του, η αρχή του «Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται» είναι μια τελειότητα. Μας εισάγει κατευθείαν στον άγνωστο κόσμο ενός παγωμένου πλανήτη του συστήματος Χοθ και από εκεί και πέρα εναπόκειται στο θεατή να καταλάβει μόνος του τι συνέβη ανάμεσα στην καταστροφή του Άστρου του Θανάτου και την καταδίωξη που υφίστανται οι ήρωες στα άκρη του γαλαξία από την Αυτοκρατορία.

- Το παγωμένο τοπίο του Χοθ λειτουργεί σε αντίθεση με την καυτή έρημο του Τατούιν και με αυτό τον τρόπο φαίνεται και η μεγάλη διαφορά των δύο ταινιών. Το Επεισόδιο 5 είναι πολύ πιο σκοτεινό, με τον Νταρθ Βέιντερ να παίρνει την εκδίκησή του εξαπολύοντας ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό για τον Λουκ Σκαϊγουώκερ. Η σκοτεινή πλευρά της Δύναμης ρίχνει λοιπόν όλα τα όπλα της στον αγώνα και η αρχική μάχη του φιλμ στα χιόνια είναι μια από τις πιο επικές στη σειρά, με τον ήχο των τεθωρακισμένων AT-AT να είναι από τους πιο χαρακτηριστικούς του franchise.

- Από τα αγαπημένα μας πράγματα του «Snow Wars» είναι η σεκάνς του Λουκ Σκαϊγουώκερ που καταλήγει στη σπηλιά ενός wampa, πλάσμα που μοιάζει με διαβολικό χιονάνθρωπο των Ιμαλαΐων.

- Η πορεία του Λουκ είναι διαφορετική από τους υπόλοιπους χαρακτήρες και αυτό μας αρέσει γιατί έχει δύο πάρα πολύ σημαντικούς σταθμούς. Πρώτη στάση ο πλανήτης Ντάγκομπα, στον οποίο συναντά τον Δάσκαλο Τζεντάι Γιόντα με σκοπό να τον εκπαιδεύσει. Ο Γιόντα είναι ένας ιδιόρρυθμος μικροσκοπικός πράσινος γέρος που μιλά με σοφίσματα και για αυτό στην αρχή δεν τον παίρνει στα σοβαρά, αλλά στη συνέχεια θα καταλάβει ότι μόνο εύκολη δε θα είναι η διαδικασία να γίνει Τζεντάι. Η ατμόσφαιρα του Ντάγκομπα σε συνδυασμό με την αλλοπρόσαλλα ψαρωτική φιγούρα του Γιόντα χτίζουν πολύ όμορφα τη μυθολογία της σειράς για τη συνέχεια.

- Το ειδύλλιο Χαν και Λέια λειτουργεί μια χαρά, αν και ποτέ δε φτάνει την αρμονία στην οποία απεικονίζεται στην αφίσα της ταινίας.

- Και τώρα που είπαμε Χαν και Λέια, υπέροχη η περιπέτειά τους με το γιγάντιο σκουλήκι στον αστεροειδή. Η συνέχεια στον Μπομπ Σφουγγαράκη.

- Ο Λάιονελ Ρίτσι.

- Η αποκάλυψη του Νταρθ Βέιντερ στον Λουκ ότι είναι ο πατέρας του είναι μια από αυτές τις σκηνές που θέλουμε πραγματικά να φανταστούμε πώς την υποδέχτηκαν όσοι είδαν για πρώτη φορά την ταινία το 1980. Η πιο γνωστή σκηνή στην ιστορία του σινεμά, το μεγαλύτερο και πιο γνωστό spoiler που υπάρχει και πέρα από όλα αυτά πρόκειται για μια στιγμή την οποία κέρδισε η σειρά, στρώνοντας ιδανικά το χαλί ως αυτό το σημείο. Δεν υπάρχει καμία άλλη μεγαλύτερη κορύφωση για τη σειρά μετά από αυτήν, αλλά τη δικαιολογούμε γιατί είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να ξεπεράσεις ένα κινηματογραφικό Έβερεστ.

- Το τέλος της ταινίας είναι ουσιαστικά το κλείσιμο ενός κεφαλαίου και η προσμονή για το επόμενο, δημιουργώντας έτσι την απαρχή της κουλτούρας των teaser που έφτασε στο απόγειό της σήμερα. Είτε σου αρέσει είτε όχι, δεν μπορείς να το αποδεχθείς ως σημαντικό.