Η νέα ταινία της Disney έχει να πει πολλά για το ρατσισμό και τα κοινωνικά στερεότυπα.

Η Disney έχει ένα πολύ καλό σερί τα τελευταία χρόνια. Με ταινίες όπως «Μαλλιά κουβάρια», «Ραλφ: Η επόμενη πίστα», «Ψυχρά κι ανάποδα» και «Οι υπερέξι» έχει εισέλθει με επιτυχία στη νέα εποχή του animation, δημιουργώντας εύλογες συγκρίσεις σε πολλά σημεία με το στούντιο της Pixar. Η ταινία της που περιμένουμε περισσότερο μέσα στο 2016 είναι η «Moana», η οποία συνεχίζει τις τρισδιάστατες πριγκίπο-ιστορίες της νέας γενιάς, αλλά ως τότε έχουμε να ασχοληθούμε με την «Ζωούπολη».

Το πρότζεκτ της «Ζωούπολης» είναι ταυτόχρονα απλό και πολύπλοκο. Επικεντρώνεται σε μια μητρόπολη στην οποία κατοικούν ανθρωπόμορφα ζώα. Εκεί μένουν ελέφαντες και μικρά τρωκτικά, αρπακτικά και θηλαστικά και για να συνυπάρξουν όλα αυτά τα ζώα μαζί, υπάρχουν συγκεκριμένες δομές και κοινωνικές τάξεις, οι οποίες έχουν στηριχτεί πάνω σε στερεότυπα με βάση τη φύση του κάθε ζώου. Η Τζούντι Χοπς είναι λοιπόν ένα λαγουδάκι που θέλει να πετύχει ως αστυνομικός. Πέρασε τις εξετάσεις με άριστα, τα μεγαλόσωμα ζώα όμως δεν την παίρνουν στα σοβαρά και την υποβιβάζουν με κάθε τρόπο. Για να αποδείξει την αξία της θα χρειαστεί να εξιχνιάσει μια υπόθεση εξαφάνισης μέσα σε 48 ώρες και σε αυτή την υπόθεση θα έχει για συνεργό μονάχα μια παμπόνηρη αλεπού με το όνομα Νικ Γουάιλντ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε δει ανθρωπόμορφα ζώα στην κατηγορία του animation. Σχεδόν οι μισές ταινίες του είδους ξεκινούν πάνω σε αυτή τη βάση και η «Ζωούπολη» παίρνει αυτή την ιδέα, τη διατηρεί όσο πιο απλή γίνεται και την εμπλουτίζει με κοινωνικές θεωρίες, με στόχο να καταρρίψει εδραιωμένα ρατσιστικά στερεότυπα. Και για να φέρει εις πέρας αυτή την αποστολή, δημιουργεί ένα περίβλημα αστυνομικού buddy movie με νέο-νουάρ απολήξεις.

Σε ένα πρώτο επίπεδο ανάλυσης, η «Ζωούπολη» είναι μια ταινία που απευθύνεται σε όλη την οικογένεια, υπό την έννοια ότι επειδή θίγει ζητήματα bullying και ρατσισμού, μπορεί να είναι διδακτική για τα παιδιά και να εγείρει ενδιαφέρουσες συζητήσεις με τους γονείς. Από εκεί και πέρα όμως, οι ενήλικες δεν πρόκειται να περάσουν άσχημα. Κάθε άλλο δηλαδή. Τα νουάρ στοιχεία έχουν ενδιαφέρον και θα λειτουργούσαν ακόμη και σε κανονική αστυνομική περιπέτεια με ηθοποιούς και η πλοκή είναι μεν προβλέψιμη, αλλά υπάρχουν τουλάχιστον δύο φορές που θαρρείς πως θα δοθεί ένα ομαλοποιημένο τέλος και η ιστορία συνεχίζεται προς άλλη κατεύθυνση, όπως επίσης υπάρχουν μέσα μερικά πραγματικά πολύ εύστοχα σχόλια για τη λειτουργία της κοινωνίας τα οποία θα καταλάβουν πιο εύκολα οι ενήλικες, όπως για παράδειγμα το φανταστικό συσχετισμό του δημόσιου με τους βραδύποδες και τις άκρως απολαυστικές αναφορές στον «Νονό».

Ίσως επειδή η «Ζωούπολη» θέλει να καταστήσει σαφή τα μηνύματά της στα μικρά παιδιά, «αποτυγχάνει» να γίνει η ταινία που θα μπορούσε να είναι. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι χρειάζεται και αυτό το είδος κινηματογράφου, ειδικά όταν καταπιάνεται με πραγματικά και σύγχρονα προβλήματα που τα παιδιά θα αντιμετωπίσουν μπροστά τους και όχι με όμορφες ουτοπίες γύρω από πρίγκιπες και πριγκίπισσες. Από εκεί και πέρα, τα αστεία έχουν χιούμορ, το animation είναι πολύχρωμο και πολύ όμορφο και το συναίσθημα βγαίνει αβίαστα. Αφήνοντας πίσω τον ακαδημαϊσμό των οσκαρικών φιλμ, η «Ζωούπολη» είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεστε για να περάσετε ένα διασκεδαστικό Σαββατοκύριακο στο σινεμά.

Η ταινία «Ζωούπολη» κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Feelgood Entertainment.

Γιάννης Μόσχος

[email protected]