Ο Μikael Delta, που σύστησε την ηλεκτρονική μουσική στο ελληνικό κοινό την εποχή των 90s μέσα από τους "Στέρεο Νόβα", λίγο πριν την εμφάνισή του, το Σάββατο 12 Μαρτίου, στο Romantso, αποκαλύπτεται στο click@life.

Ξεδιπλώνει τις σκέψεις του, μεταξύ άλλων γύρω από τις έννοιες έρωτας, πάθος, λάθος, ξεριζωμός και τέχνη, και περνά όμορφα μηνύματα, δίνοντας σε όλους μας τροφή για σκέψη και προβληματισμό. Απολαύστε τον!

Χόμπι

Δεν έχω χόμπι. Ό,τι κάνω έχει αφοσίωση και πάθος. Οπότε, μέσα από αυτή την υπογράμμιση, μελετάω πολύ όταν έχω ελεύθερο χρόνο και με ενδιαφέρει ως αντικείμενο η ψυχολογία και ο εσωτερισμός.

Σπουδές

Λίγο μετά τα είκοσι χρόνια μου, αισθάνθηκα ότι ήμουν άδειος. Αμόρφωτος. Ένιωσα ότι δεν γνώριζα τίποτε και ήταν τότε που έντονα ενεργοποιήθηκε η δίψα μου για τη γνώση. Ξεκίνησα να μελετάω φιλοσοφία, ενώ οι συνθήκες της ζωής μου με πέρασαν από βαθιές σχολές δοκιμασιών, δηλαδή αυτογνωσίας, για πολλά χρόνια.
Στις σπουδές μου παραμένει ως βασικό θέμα μελέτης ο Εαυτός και ο Προορισμός. Συνεχίζω ως μαθητής μέχρι εκεί που δύναμαι. Σπούδασα και σπουδάζω ακόμα την αποδοχή, την αναγνώριση της αξίας μου, τη διαλεκτική με το σκοτάδι μου, την σταθερότητα στην ατραπό της δύναμης, το δρόμο για τη γαλήνη.

Μουσική 

Επέλεξα το δρόμο της μουσικής μιας και όλα στη ζωή είναι μόνο θέμα επιλογής, για να επικοινωνήσω αληθινά με τους γύρω μου, να προσφέρω και να πάρω πίσω όλη αυτή τη βαθιά συγκίνηση που προκύπτει, όταν μέσα από ήχους και μελωδίες οι άνθρωποι γινόμαστε ομορφότεροι.

Σε πρώτο επίπεδο, είναι η χαρά της δημιουργίας, η ευγνωμοσύνη που αισθάνομαι για την ίδια την τέχνη της μουσικής, αλλά και η συγκίνηση που εισπράττω όταν αντιλαμβάνομαι τη θεραπευτική της αντανάκλαση στους ακροατές - δέκτες. Βαθύτερα από αυτό, η ώθηση του να συνεχίζω πηγάζει από την ανάγκη μου για εσωτερική συμφιλίωση και ενότητα ως προς το νόημα της ζωής μου.

Η κουλτούρα του clubbing

Στη διαδρομή του clubbing στην εγχώρια πραγματικότητα υπήρξαν στάδια που μέχρι ενός σημείου ανέδειξαν αξιοπρεπώς την κουλτούρα του. Η επαφή των ανθρώπων μέσα από τις συγκεκριμένες μουσικές σκηνές δημιούργησε ένα φίλτρο συλλογικής ασφάλειας, μια οικογένεια αγάπης και κατανόησης. Αυτή η επικοινωνία ολοκληρωνόταν μέσα από τη χαρά του κοινού βιώματος σχεδόν ψυχοθεραπευτικά.
Σήμερα δεν είναι έτσι τα πράγματα, επειδή το κίνητρο αρχικά είναι άλλο με μια έννοια, και η αυθεντικότητα του clubbing βουλιάζει σε πρότυπα ναρκισσισμού και μουσικής άγνοιας. Ευτυχώς που υπάρχουν οι εξαιρέσεις στον κανόνα ακόμα και τώρα κι έτσι η μικρή φλόγα δεν σβήνει. Αναφέρομαι σε ανθρώπους που παίζουν μουσική με σεβασμό και ακροατές που ακολουθούν με παρονομαστή την αγάπη.

Συμβαίνουν και τα δύο. Φυσικά όχι μόνο εδώ, αλλά και στο εξωτερικό που η αγορά δε συγκρίνεται, είναι τεράστια. Προσωπικά δεν έχω αισθανθεί κάτι τέτοιο για ;Eλληνες παραγωγούς και DJs. Αντιθέτως, πάντα ήμουν ανοικτός και υποστήριζα αυτό που έκαναν. Έχω καλούς φίλους από τον χώρο εδώ και πολλά χρόνια εισπράττοντας από αυτούς σεβασμό και αγάπη.

Αγαπημένο βινύλιο

Το "Mοοn Beams" του Bill Evans. Το ακούω χρόνια, έχει μια ζεστασιά που με γειώνει και τον θεωρώ από τους κλασσικούς δίσκους της Jazz.

Αγαπημένο μότο

"Η απόσταση είναι αναγκαία όσο και η αγάπη".

Αγαπημένη γειτονιά στην Αθήνα

Η Πλάκα.

Στέκι

Το στέκι μου βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, στην ομάδα ενός ψυχοθεραπευτικού group στα πλαίσια σπουδών μου γύρω από την Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεία και Συμβουλευτική του συστήματος Focusing.

Αγαπημένη ταινία

Το "Βαβέλ", το είδα δύο φορές, συγκλονιστική ταινία.

Αγαπημένος προορισμός

Το Βερολίνο. Προορισμός μου εδώ και πολλά χρόνια. Με ξεκουράζει, με βοηθάει στο να επαναπροσδιορίζομαι και λειτουργεί ως πόλη έμπνευσης.

Η στιγμή που συνειδητά συγχωρώ τους γονείς και τον εαυτό μου.

Ψυχοθεραπεία

Ο μόνος τρόπος διαχείρισης των συναισθημάτων και ένας σπουδαίος δρόμος αυτογνωσίας.

Τέχνη

Η μετουσίωση του ανθρώπινου πόνου σε θέληση για ζωή.

Προσφυγιά/Ξεριζωμός

Οι παππούδες μου ήταν πρόσφυγες. Ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη στην Κατοχή στην Αθήνα. Πέθαναν και οι δύο νεότατοι από την πείνα, τουμπανιασμένοι στο κρεβάτι τους στην Καισαριανή. Ο παππούς Μιχάλης έδωσε έναν φάκελο στον πατέρα μου και τον πρόσταξε, «Πήγαινε στον μπάρμπα σου τον Γιάννη και πες του ότι πεθαίνουμε».

Έρωτας

Πολύ βαθιά σχέση. Μας καθορίζει, μας μετατοπίζει πάντα. Εδώ που βρίσκομαι σήμερα δεν έχω τη σχέση που είχα με τον έρωτα πριν από 10 χρόνια. Για να είμαι ειλικρινής, δε με απασχολεί η ερωτική αγάπη, αν δεν συγχρονίζεται με την προσωπική μου εξέλιξη, την ελευθερία μου. Στον παραδοσιακό έρωτα μού βγαίνουν κατώτερα συναισθήματα, ανασφάλειες, το αίσθημα της προδοσίας, η ζήλεια κι αναρωτιέμαι για ποιο λόγο να νομίζω ότι αυτό είναι η αγάπη. Και ξέρω πολύ καλά πως έχω αγαπήσει καθαρά τους ανθρώπους, έξω από όλες αυτές τις διαβολές.

Λάθος

Δεν υπάρχει λάθος με το βάρος που του έχουμε δώσει. Αν είμαστε σε δρόμο αυτοεξέλιξης, τα λάθη μάς δίνουν ώθηση για σωστές κατευθύνσεις, εφόσον δουλεύουμε συνειδητά.

Το πάθος το εστιάζω στη διαδρομή απόκτησης της γνώσης. Χωρίς τη δίψα και το πάθος για τη ζωή δε θα είχα διανύσει τις μέχρι τώρα αποστάσεις εντός μου. Μου αρέσει τόσο να ανακαλύπτω με πάθος καινούργια πράγματα. Το ερωτικό πάθος δε με αφορά, είναι μικρής διάρκειας και μικρής σημασίας.

Για την επικείμενη εμφάνισή του στο Romantso

Θα παίξω τα αγαπημένα μου βινύλια ηλεκτρονικής μουσικής από τις αρχές του ’90 μέχρι και σήμερα. Κομμάτια που με επηρέασαν ως μουσικό, αλλά και σε στιγμές της ζωής μου μέχρι ενός σημείου. Ονόματα όπως οι SPEEDY J, Richard James,Basic Channel, R&S Records, Kompakt, και πολλά άλλα υπήρξαν γέφυρες που ένωσαν μέσω της μουσικής τους ανθρώπους που αγαπούν την Electronica.

Μελλοντικά επαγγελματικά σχέδια

Προετοιμάζομαι για τη συναυλία και παρουσίαση του τελευταίου μου δίσκου “Life is Now” που θα γίνει στις 9 και 10 Απριλίου στο θέατρο Baumstrasse. Με ένα όμορφο σχήμα εγχόρδων, κρουστών πιάνου και συνθετών θα αποδώσουμε με τον καλύτερο τρόπο την ατμόσφαιρα του δίσκου, αλλά και κομματιών από άλλους δίσκους μου, όπως το "Forbidden Poetry". Επίσης μέσα στον χρόνο θα εκδοθούν κάποια κείμενά μου, σκέψεις μου και αναφορές γύρω από την ψυχή του ανθρώπου.

Θα ήθελα να μεταφέρω τη δική μου αίσθηση για τις άγριες εποχές που περνάμε όλοι. Πιστεύω ακράδαντα πως ό,τι ζούμε οφείλουμε να το εκλαμβάνουμε ως ευκαιρία για την προσωπική μας αφύπνιση, ενεργοποίηση και δράση ως πολίτες. Ήρθε η στιγμή και είναι τώρα, όχι "θα δούμε", να αντιμετωπίσουμε το κομμάτι ευθύνης που μας αναλογεί για όλο αυτό που μας συμβαίνει, ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Ο σύγχρονος άνθρωπος τα ισοπέδωσε όλα και οφείλει συνειδητά να επαναπροσδιοριστεί και να αναγνωρίσει τη δύναμή του ως νοήμων ον. Αυτή η εποχή είναι από τις σημαντικότερες, γιατί μας δίνεται η δυνατότητα να αντιληφθούμε ότι μπορούμε να πιστέψουμε επιτέλους στον εαυτό μας και να αλλάξουμε την κοινωνική μας παραμόρφωση μέσα από καθημερινά πράγματα. Να έρθουμε κοντά ο ένας στον άλλον, λέγοντας άφοβα την αλήθεια μας. Άφοβα.

Επικοινωνία κι ενημέρωση μέσω διαδικτύου

- mikaeldelta.net
- facebook
- soundcloud.com

Μαρία Πορτοκαλάκη
[email protected]