Με αφορμή τον πρόσφατο πεζοπορικό οδηγό «Πάρνηθα-Οι δέκα ομορφότερες διαδρομές» του Μίλτου Ζέρβα, ρίχνουμε μια ματιά στο αγαπημένο αθηναϊκό βουνό, μέσα από τις φωτογραφίες και τις σκέψεις του συγγραφέα.

Η Πάρνηθα είναι το αγαπημένο βουνό των Αθηναίων πεζοπόρων και ορειβατών. Εδώ θα κάνουν τα πρώτα τους βήματα, εδώ θα κάνουν και τα τελευταία. Η Πάρνηθα είναι για όλους εμάς που ζούμε γύρω της μια παιδική χαρά: πεζοπορία, αναρρίχηση, τρέξιμο και ποδήλατο θα μας χαρίσουν ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού και ανακάλυψης. Αλλά είναι και κάτι περισσότερο. Σε μια εποχή που ο άνθρωπος αποξενώνεται από τη Φύση και τους συνανθρώπους του και κατά συνέπεια και από τον ίδιο του τον εαυτό, η Πάρνηθα θα μας προσφέρει τη δυνατότητα να τα ανακαλύψουμε. Να γευτούμε τη μοναξιά του σιωπηλού ελατόδασους, να μοιραστούμε τον ιδρώτα της ανηφόρας με τους φίλους μας, να κυλιστούμε σα παιδιά στα ανοιξιάτικα λιβάδια, να αντιμετωπίσουμε το κρύο, το χιόνι ή μια ξαφνική καταιγίδα, να στοχαστούμε κάτω από έναστρο ουρανό.

Η Πάρνηθα, παρά το ότι έχει δεχτεί πολλές ανθρώπινες επεμβάσεις (στρατιωτικές και τουριστικές εγκαταστάσεις, δρόμους, πάρκα κεραιών, καταφύγια, οικοιστική πίεση κ.λπ), ακόμα και τώρα μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 2007, έχει πολλά να δώσει στο φυσιολάτρη και ειδικά στον πεζοπόρο, αφού ένα μεγάλο κομμάτι της παραμένει ακόμα σε «παρθένα» κατάσταση.

Μέσα από τον πεζοπορικό οδηγό «Πάρνηθα-Οι δέκα ομορφότερες διαδρομές», μπορεί κάποιος να πάρει πλήρεις πληροφορίες για το πώς και πού να περπατήσει σ’ αυτό το τόσο γνωστό, αλλά ταυτόχρονα και τόσο άγνωστο βουνό.

Οι παρακάτω φωτογραφίες αποτυπώνουν την ομορφιά του βουνού και μας ταξιδεύουν σε κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά και όμορφα σημεία του.

Αυτό θα αντικρύσει ο πεζοπόρος αν βρεθεί σούρουπο στην κορυφή της Κυράς. Παρά το ότι η περιοχή αυτή έχει καεί το 2007, η θέα του λεκανοπέδιου της Αθήνας, είναι ένας καλός λόγος για να βρεθεί εκεί.

Το εντυπωσιακό Άρμα με τη μεγαλύτερη ορθοπλαγιά της Πάρνηθας. Κάτω του κυλά το ρέμα της Γκούρας, που μέχρι τα βυζαντινά χρόνια υδροδοτούσε και αυτό το λεκανοπέδιο. Την κορυφή αυτή παρατηρούσαν από το λόφο της Πνύκας οι αρχαίοι Αθηναίοι και προλέγανε τον καιρό.

Τα μονοπάτια της Πάρνηθας είναι αρκετά καλά σημασμένα και βοηθούν τον πεζοπόρο να βρίσκει την σωστή πορεία.

Μέσα σε ένα απόκρημνο και δυσπρόσιτο σημείο θα συναντήσουμε τη περίφημη Σπηλιά του Πάνα. Τόπος λατρείας των Αθηναίων, ακόμα και σήμερα προσεγγίζεται από τα ίδια σκαλοπάτια που έχουν σκαλιστεί εδώ, πριν πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια.

Η βόρεια Πάρνηθα, έχει για χαρακτηριστικό της τα μεγάλα οροπέδια και λιβάδια. Εδώ, στο Λοιμικό πάνω στη μεγάλη πορεία Θρακομακεδόνες-Αυλώνας, ο πεζοπόρος θα συναντήσει το ξωκλήσι του Άι Γιώργη, θα ξεκουραστεί κάτω από τη σκιά αιωνόβιων βελανιδιών, θα πιεί νερό από το αρχαίο πηγάδι, θα ξαπλώσει στα καταπράσινα ανοιξιάτικα λιβάδια.

Δεκάδες πηγές και πηγάδια είναι διάσπαρτα στο βουνό. Είναι σημεία ξεκούρασης και κολατσιού. Πολλές φορές δίπλα τους υπάρχει ένα ξωκλήσι ή μια στάνη.

Κι όμως η Πάρνηθα δεν είναι καθόλου ξερή. Αν εξαιρέσουμε τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες, στο βουνό θα συναντήσετε πολλά νερά. Εδώ στο ρέμα Παλιομήλεσι, μια ώρα πεζοπορία πάνω από το σιδηροδρομικό σταθμό της Σφενδάλης, τα νερά τρέχουν από το Νοέμβριο, μέχρι και τον Ιούνιο.

Το αρχαίο πηγάδι του Λοιμικού. Ιδανικός τόπος ξεκούρασης τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακρυά από την πολύβουη πόλη.

Το χειμώνα, η Πάρνηθα πολλές φορές σκεπάζεται από ένα παχύ στρώμα χιονιού, που μορεί να φτάσει και τα δυο μέτρα. Αυτός δεν είναι λόγος όμως να μη τη χαρούμε. Εδώ, πεζοπόροι κατευθύνονται προς το καταφύγιο Φλαμπούρι (το ένα από τα δυο του βουνού) για να βρουν απάγκιο.

Η πηγή Σκίπιζα (πηγή του Αετού στα αρβανίτικα) χωμένη μέσα στο πυκνό δροσερό ελατόδασος των ψηλών κορυφών, είναι η ψηλότερη της Πάρνηθας. Εδώ οδηγούν καλά μονοπάτια και είναι πόλος έλξης για χιλιάδες πεζοπόρους το χρόνο.

Ανηφορίζοντας πάνω από τους Θρακομακεδόνες ο πεζοπόρος έχει μια πανοραμική άποψη των ψηλών κορυφών και της χαράδρας της Χούνης, που δίπλα στην κοίτη της ελίσσεται ένα από τα πιο πολυσύχναστα μονοπάτια των ελληνικών βουνών.

Μην περιμένετε πάντα τον καλό καιρό για να περπατήσετε στην Πάρνηθα. Ας είναι η μέρα μουντή κι ας είναι τυλιγμένο το βουνό στο σύννεφο. Η φύση θα σας χαρίσει απλόχερα τα δώρα της.

Ο Μίλτος Ζέρβας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Πεζοπορεί, ορειβατεί και φωτογραφίζει στα βουνά από το 1984 και αρθρογραφεί σε ανάλογα περιοδικά από το 1990. Η αγάπη του για το βουνό τον ώθησε το 1998 να εκδόσει το περιοδικό ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ που συνεχίζει έως σήμερα, ενώ από το 2006 έως το 2010 εξέδιδε και το περιοδικό ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ. 

Στην Πάρνηθα περπάτησε για πρώτη φορά σε μονοπάτι και καρπός αυτής της 30χρονης σχέσης του με το βουνό αυτό, είναι ο πεζοπορικός οδηγός, «Πάρνηθα–Οι δέκα ομορφότερες διαδρομές».

Καλές περιπέτειες!