Η πρώτη μέρα του φετινού Rockwave επεφύλασσε πολλά και διάφορα, και δεν άφησε κανέναν ανικανοποίητο, είτε επρόκειτο για φανατικούς της indie rock σκηνής, είτε λάτρεις του σκληρού ήχου. Πολλά συγκροτήματα, άψογη διοργάνωση, κόσμος όσος χρειαζόταν, και μερικές ζωντανές εμφανίσεις για τις οποίες θα μιλάμε για καιρό.

ROCKWAVE FESTIVAL @TERRA VIBE 05.06.2016

Φτάσαμε στο Terra Vibe, την ώρα που στην Terra Stage είχαν αρχίσει την εμφάνιση τους οι Callas. Ο ήχος και η απογευματινοί ζέστη δεν ήταν σύμμαχοι τους, βρίσκοντας έτσι ελάχιστη ανταπόκριση από τον κόσμο, στο μισής περίπου ώρας σετ τους. Ακούσαμε κομμάτια από το νέο τους album, αλλά και παλιότερα από το “Am I Vertical?”. Είναι όμως μια μπάντα που θα τους προτιμούμε  πάντα σε κλειστούς χώρους, όπου αναδεικνύεται καλύτερα αυτό που κάνουνε.

Για τη συνέχεια ανηφορίσαμε στην Vibe Stage, όπου ξεκίνησαν να παίζουν οι Despite Everything. Η εγχώρια μπάντα έδειξε αρκετή άνεση επί σκηνής, παίζοντας το μελωδικό τους punk και ξεσηκώνοντας το fanbase τους. Έχουν πλέον αποκτήσει αρκετή εμπειρία, παίζοντας ζωντανά στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και αυτό είναι εμφανές. Σίγουρα μια από τις πιο αξιόλογες περιπτώσεις ελληνικών συγκροτημάτων, που το μέλλον τους ανήκει.

Και πάμε τώρα στην πρώτη διεθνή συμμετοχή της ημέρας. Οι πάντα αγαπημένοι του ελληνικού κοινού Subways εμφανίστηκαν στην Terra Stage, και μας χαιρέτησαν με σπαστά ελληνικά, και το πρόσταγμα να σηκώσουμε τα χέρια μας στον αέρα.  Χαμογελαστοί και ευδιάθετοι, έδειξαν να ευχαριστιούνται που βρίσκονταν εκεί, και η επικοινωνία τους με το κοινό ήταν άψογη. Από προσωπικές ιστορίες για το πώς γράφτηκαν τα τραγούδια, αφιερώσεις στη μητέρα του τραγουδιστή Billy Lunn, stage diving κ.ά. ήταν άκρως διασκεδαστικοί .Φυσικά έκλεισαν με το “Rock N’ Roll Queen”, το οποίο μάλιστα ακούσαμε και το ρεφρέν του στα ελληνικά. 

Ξανά μετά από αυτό, στη Vibe Stage, και τα πράγματα άρχισαν να σοβαρεύουν. Γιατί οι φοβεροί και τρομεροί Turbonegro ανέβηκαν επί σκηνής. Ας πούμε τι θυμόμαστε πριν παρασυρθούμε σε έξαλλο χορό. Ο Tony Sylvester με το τζιν σορτάκι του, το μακιγιαρισμένο πρόσωπο, και τα πολλά τατουάζ που κάλυπταν το πληθωρικό του σώμα, η υπόλοιπη μπάντα ντυμένη με ναυτικά ρούχα, και έντονο make-up, το διάχυτο camp στοιχείο, το άπειρο fun, οι σημαίες των Turbojugend, τα stage divings, το “All My Friends Are Dead”, το “City of Satan” και το “I got Erection”,  σεξουαλικά αστεία, καπνός, διονυσιακό γλέντι, και rock n’ roll. Μακάρι να τους δούμε σύντομα και μόνους τους.

Στο Terra Stage ξανά, για τους Βρετανούς που λατρεύουμε, τους Suede. Όσοι είχαν δει videos από τις πρόσφατες εμφανίσεις τους, όπως στο Primavera, θα είχαν καταλάβει ότι βρίσκονται σε τρελά κέφια. Κάτι που έδειξαν και στην Αθήνα, με έναν Brett Anderson, αεικίνητο, ερωτικό και επικοινωνιακό, παρότι δεν βρίσκεται πια στην πρώτη του νιότη. Και τα έπαιξαν όλα. Από το “Everything Will Flow”, στο καινούργιο “The Outsiders”, στο “Animal Nitrate”, στο “Can’t Get Enough”, στο “The Beautiful Ones”, με το οποίο έκλεισαν.  Μία από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς, μια μπάντα που χαιρόμαστε πάντα να βλέπουμε ζωντανά, και χαιρόμαστε ιδιαίτερα που μας ικανοποίησε και με το παραπάνω.

Είχε έρθει η ώρα όμως να καεί το Terra Vibe, σχεδόν κυριολεκτικά. Και για αυτό ευθύνονται οι Dropkick Murphys, headliners της μικρής σκηνής, που πραγματικά μια θέση στην Terra Stage τους ανήκε δικαιωματικά, αν το line up ήταν διαμορφωμένο αλλιώς.  Ο κόσμος έφτανε σχεδόν μέχρι την είσοδο, και παρακολουθώντας το από μακριά, έβλεπες μια συμπαγή μάζα ανθρώπων να χτυπιέται και να τραγουδάει, ένα πάρτυ που όμοιο του δεν έχουμε ξαναδεί. Το κέλτικο punk των Αμερικανών μας πήρε και μας σήκωσε,  στο “Johny I Hardly Knew Ya”, ή στο “Rose Tattoo”, ενώ για το τέλος, ανέβασαν μερικά κορίτσια επί σκηνής και με την έναρξη του “I’m Shipping Up To Boston”, παρέδωσαν τον απόλυτο χαμό, εν μέσω καπνογόνων, mosh pits, μπύρας να πετάγεται σε κάθε κατεύθυνση. Δεν υπάρχουν πολλά λόγια που μπορούν να μεταφέρουν την ενέργεια αυτού του set.Όλοι ξέραμε ότι θα στήσουν το δικό τους πάρτυ, αλλά η  εμπειρία του να το βλέπεις ζωντανά ήταν πραγματικά το κάτι άλλο.

Με όσες αντοχές είχαν μείνει και το ρολόι να δείχνει περίπου 23:00 κατευθυνθήκαμε για τελευταία φορά στην Terra Stage, για το μεγάλο όνομα της βραδιάς. Οι Last Shadow Puppets, έκαναν την εμφάνιση τους, ύστερα από μια εισαγωγή με βιολιά, με το “I Want You (She’s So Heavy)”, των Beatles. Και μόλις εμφανίστηκε στο videowall το πρόσωπο του Alex Turner χιλιάδες κοριτσίστικες καρδιές αναπήδησαν. Ο frontman των Arctic Monkeys, παίζει εδώ και καιρό το παιχνίδι του γόη, με λάγνο βλέμμα και κινησιολογία, και η εξέλιξη του από οργισμένος έφηβος σε έναν τόσο sexy άνδρα, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.

Facebook Page / Rockwave Festival Official

Despite Everything

Στη σκηνή μαζί με τον συνοδοιπόρο Miles Kane, έχτιζαν ένα bromance παιχνίδι, με ερωτικά βλέμματα, αγγίγματα και παραλίγο φιλιά στο στόμα, με μουσικό χαλί τις επιτυχίες τους, όπως το “Bad Habits”, το “Aviation” και το “Miracle Aligner”. Ο κόσμος παρακολουθούσε μαγεμένος, τουλάχιστον όσοι βρίσκονταν στις πρώτες σειρές, γιατί πίσω τα πράγματα ήταν λίγο μουδιασμένα. Δεν επιχείρησαν να ξεσηκώσουν το κοινό, αυτό έγινε μόνο με το crowd pleasing “Standing Next To Me” ή το “My Mistakes Were Made for You”.  Ήταν όμως τόσο φανταστική η μεταξύ τους χημεία, με τον Kane να κρατάει τον ρόλο της ήρεμης δύναμης, και τον Alex να σέρνεται νωχελικά από τη μία άκρη της σκηνής στην άλλη, ήταν τόσο όμορφα δομημένα τα τραγούδια τους, με σωστό ήχο και λιτή σκηνική παρουσία –δεν χρειάζονταν άλλωστε και πολλά πολλά-, που δεν χρειαζόμασταν τίποτα άλλο. Για το encore μας επεφύλασσαν το “505” των Monkeys, μια όμορφη έκπληξη. Στο σύνολο της η εμφάνιση τους κρίνεται άψογη επαγγελματικά, ό,τι ακριβώς θα περίμενε κανείς από μια τόσο φτασμένη πια μπάντα, με δύο πολύ καλά albums στο ενεργητικό τους.

Συνολικά λοιπόν η πρώτη μέρα του Rockwave Festival, μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Μπορεί η προσέλευση να μην άγγιζε το μέγεθος του περσινού θριάμβου των Black Keys, αλλά αυτό δεν έχει και καμία σημασία. Όσοι βρέθηκαν στο Terra Vibe, είτε αγαπάνε τις κιθάρες, τον ρομαντισμό και την alternative σκηνή, είτε αγαπάνε το punk, τα mosh pits, και τον εκστατικό χορό, έμειναν ικανοποιημένοι από τα συγκροτήματα.  

ΡΟΖΙΝΑ ΑΡΑΠΗ