Η φεστιβαλική επιστροφή των Radiohead, το stage diving της Jehnny Beth, το tropicalia παρτυ των Avalanches και τα «πριόνια» του Maceo Plex σηματοδότησαν τη δεύτερη -και καλύτερη- μέρα του Primavera.

Με το φανταστικό show των LCD Soundsystem την πρώτη μέρα να έχει ανεβάσει εξαρχής τον πήχη στη στρατόσφαιρα, η δεύτερη μέρα μπήκε με σχετικά «μικρό καλάθι». Θα μπορέσουν άραγε οι Radiohead να προσφέρουν ένα live αντίστοιχο του hype που δημιούργησε η προσθήκη του ονόματός τους στο line up του φετινού φεστιβάλ; Θα καταφέρουμε να απολαύσουμε την εσωτερική ερμηνεία του Thom Yorke όταν ορδές ανθρώπων κατακλύζουν τη σκηνή; Να δούμε Κiasmos ή Beach House; The Last Shadow Puppets ή Animal Collective; Αυτά και πολλά άλλα διλήμματα μας ταλάνιζαν τη δεύτερη μέρα του Primavera. Αφού με δυσκολία πήραμε τις αποφάσεις μας, διαλέξαμε και παραθέτουμε τα highlights των όσων είδαμε.

FACEBOOK / ERIC PÀMIES

Η "άγρια" Jehnny Beth σε ένα stage diving που θα μνημονεύουμε για χρόνια

20.00: Savages (Heineken Stage)

Το μεγάλο stage της Heineken είχε γεμίσει από νωρίς δεδομένου ότι το πολυαναμενόμενο live Radiohead θα ακολουθούσε. To warm up για την μπάντα από την Οξφόρδη ανέλαβαν οι Savages, που με τους post-punk και noise-rock ήχους τους κατέκτησαν από νωρίς την τεράστια τσιμεντένια αρένα. «Θέλετε να διασκεδάσετε;» ρώτησε ρίχνοντας ένα άγριο και γεμάτο υποσχέσεις βλέμμα προς το κοινό η Jehnny Beth, με τους θεατές από κάτω να ουρλιάζουν καταφατικά, διψώντας για ένα ακόμα εκρηκτικό live από αυτά που ξέρουν καλά να κάνουν οι Βρετανίδες Savages. Όπερ και εγένετο. Το γεμάτο ενέργεια και νεύρο show της μαγνητικής Beth έκανε το κοινό να κοπανιέται επί μία ώρα ασταμάτητα, τις υπόλοιπες Savages να χαμογελούν με αυτοπεποίθηση και τους φωτογράφους να μη χάνουν κλικ από τα τερτίπια της που έριξαν έξτρα αλάτι σε ένα άγριο ροκ show που επιβεβαίωσε το όνομά τους. Αποκορύφωμα όλων, το ιλιγγιώδες stage diving της τολμηρής Jehnny που άφησε τους πάντες με το στόμα ανοιχτό. Ποτέ ξανά δεν είδαμε frontwoman να επιβάλλεται τόσο ξεκάθαρα στο κοινό της. Ποτέ ξανά δεν είδαμε μια μπάντα τόσα σφιχτά ενωμένη, σα μονάδα.

Ακούστε εδώ τη setlist

Facebook / Eric Pàmies

O Thom Yorke στην κεντρική σκηνή του Primavera Sound

Οι Savages τελείωσαν αφήνοντας πίσω τους «συντρίμμια», ωστόσο ελάχιστοι από τους θεατές αποχώρησαν από τη σκηνή της Heineken από φόβο μη χάσουν τις θέσεις που θα τους εξασφάλιζαν την καλύτερη δυνατή ορατότητα στο μεγαλύτερο live του Primavera 2016 (ίσως και του καλοκαιριού), αυτού των Radiohead. Στη μία ώρα και κάτι που μεσολάβησε μέχρι να εμφανιστούν, οι απαλές -και κάπως «μελάτες»- μελωδίες των Beirut που έπαιζαν στο ακριβώς απέναντι stage ήταν ιδανικές για να μαλακώσουν κάπως την αναμονή (και την ορθοστασία). Από τις 22.00 που τελείωσαν οι Beirut και μέχρι τις 22.15 που θα έβγαιναν οι Radiohead, το Heineken stage είχε γεμίσει ασφυκτικά με αποτέλεσμα να δούμε μέχρι και λογομαχίες μεταξύ των θεατών που διεκδικούσαν μια θέση λίγο πιο κοντά στα έμπροσθεν της αρένας.

Το στοίχημα στο διάστημα που μεσολάβησε ήταν ήταν 1) να βρεις ένα σποτ που να σου εξασφαλίζει μια άλφα οπτική επαφή με τη σκηνή (δε συνέβη), 2) να μη σε ποδοπατήσουν (δε συνέβη παραδόξως, 3) να μην τσακωθείς (σχεδόν συνέβη) και 4) προς θεού να μη σταθείς δίπλα σε Radionerds, από αυτούς που γίνονται ενοχλητικοί τραγουδώντας μες στο αυτί σου ΚΑΘΕ στίχο και ουρλιάζοντας “I love you” τραγούδι παρά τραγούδι. Αφού τσεκαρίστηκαν όλα τα εμπόδια (πλην του τελευταίου, το οποίο ξεπεράστηκε κανά μισάωρο μετά το live) όλα ήταν έτοιμα για να παραδοθούμε στο μυσταγωγικό σύμπαν των Radiohead. Μπορείτε να φανταστείτε τι συνέβη από κάτω όταν εμφανίστηκαν στη σκηνή κι έπαιξαν την πρώτη νότα του "Burn the Witch". Ουρλιαχτά, επευφημίες και γενικά υποδοχή όπως των «ηρώων» (sic) του Εuro το 2004 ήταν αυτό που επεφύλασσαν οι θεατές στην αγαπημένη τους μπάντα, που είχαν να δουν σε φεστιβάλ κοντά μισή δεκαετία. 

ERIC PÀMIES

Η συγκλονιστική ερμηνεία του Τhom Yorke δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο

Το πρώτο μέρος του setlist ήταν αναμενόμενα πιο εσωτερικό, όπως άλλωστε και η φυσιογνωμία της μπάντας τα τελευταία χρόνια, την οποία και ενστάλαξαν χωρίς ενοχές στο "A Moon Shaped Pool". Η ψιθυριστή αλλά εκ βαθέων ερμηνεία του –όχι και τόσο επικοινωνιακού- Thom Yorke δημιούργησε ρίγη συγκίνησης από κάτω τόσο κατά το πρώτο μέρος του live όσο και στη συνέχεια, όταν η setlist άρχισε να ξεδιπλώνει τα κομβικά σημεία της δισκογραφίας τους, ξεσηκώνοντας το κοινό που επιτέλους έλαβε αυτό που κατά βάθος ζητούσε. "The National Anthem", "No Surprises", "Pyramid Song", "Karma Police", "Everything in Its Right Place", "Idioteque", "Street Spirit" έκαναν τους θεατές να παραληρούν τραγουδώντας με εμφανή ένταση και συναισθηματική φόρτιση. Τα φανταστικά visual effects και ο εξαιρετικά επαγγελματικός σχεδιασμός όλου του show συνέβαλαν στη σύνθεση ενός αξεπέραστου live που επιβεβαίωσε τη θέση των Radiohead στο πάνθεον των μουσικών συγκροτημάτων.

Με τα 23 τραγούδια που έπαιξαν, οι Radiohead κάλυψαν όλο το φάσμα της 20ετούς δισκογραφίας τους, καταφέρνοντας το ακατόρθωτο, να ικανοποιήσουν δηλαδή τις προτιμήσεις κάθε πιθανού φαν. Για το τέλος (το πρώτο encore) μας επιφύλασσαν μερικά από τα σπουδαιότερα κομμάτια τους: "Paranoid Android", "2 + 2 = 5" και "There There" κατέκτησαν τον τεράστιο χώρο (και τις καρδιές μας), ενώ το "Creep" στο δεύτερο encore σηματοδότησε το συγκινητικό –και κάπως αναμενόμενο- κλείσιμο, σπάζοντας ταυτόχρονα ρεκόρ στον αριθμό των σηκωμένων κινητών τηλεφώνων που τραβούσαν με κάμερα το τι συνέβαινε επί σκηνής. "Now turn your fucking cameras on" είχε υποδείξει άλλωστε ο Thom Yorke σαρκαστικά λίγο πριν.

Στα defaults του live, ο όχι και τόσο καλός ήχος, για τον οποίο έκαναν παράπονα πολλοί θεατές στους διοργανωτές του φεστιβάλ την επόμενη κιόλας μέρα. Το δικό μου παράπονο έχει να κάνει με την βιντεοληψία γιατί ok, δε λέω, εντυπωσιακές οι προβολές στα video walls, αλλά όταν έχεις από κάτω 40.000 θεατές, καλό θα ήταν να τους δείχνεις και λίγο πιο ξεκάθαρα τι συμβαίνει πάνω στη σκηνή. Γιατί ουσιαστικά, οι περισσότεροι από εμάς δεν κατάφεραν να δουν ποτέ το πρόσωπο του Τhom Yorke, τα μισόκλειστά του μάτια, το κοτσιδάκι και τις αισθαντικές κινήσεις που έκανε την ώρα που χανόταν στην ερμηνευτική του αρτιότητα. 

Ακούστε εδώ τη setlist

Stereogum / Chris DeVille

Oι Avalanches έστρωσαν το dance floor λίγο πριν παραδώσουν τη σκυτάλη στον Maceo Plex

Οι Αυστραλιανοί Αvalanches δεν ήταν η πρώτη μας επιλογή για το συγκεκριμένο time slot δεδομένου ότι οι Beach House έπαιζαν στο παραδίπλα stage (αυτό της Heineken). Βέβαια, θεωρητικά είχαμε τη δυνατότητα να προλάβουμε και τα δύο live καθώς οι Beach House ήταν προγραμματισμένοι για τις 02.00, ωστόσο η εμφάνισή τους καθυστέρησε κατά περίπου 20’ με αποτέλεσμα να στενεύουν τα περιθώρια. Τελικά, το τοπίο ξεκαθαρίστηκε γρήγορα και η επιλογή έγινε εύκολη από το πρώτο κιόλας τέταρτο του show τους, που κάθε άλλε παρά ταιριαστό για το περασμένο της ώρας ήταν. Καθώς είχαμε πλέον χάσει και τους Kiasmos, τραβήξαμε για το κατάμεστο Ray-Ban stage, στο οποίο θα έκαναν δυνατό come back οι Αvalanches, το band που αγαπήσαμε το 2000 με το εμπορικό album "Since I left You" –και που αναμφίβολα προσιδίαζε περισσότερο στο timeslot 03.00-04.00 συγκριτικά με τους Beach House.

Για να γιορτάσουν την επιστροφή τους στη δισκογραφία (και για να προμοτάρουν τον δεύτερο δίσκο τους, "Wildflower", που κυκλοφόρησε μόλις φέτος, δεκαέξι oλόκληρα χρόνια μετά τον πρώτο), οι Avalanches έστησαν ένα καλοκαιρινό dance παρτυ με disco, funk και tropicalia ήχους που έδεναν αρμονικά με το παραθαλάσσιο stage της Ray Ban. Αποκορύφωμα του πάρτυ, η στιγμή που έπαιξαν το ολοκαίνουριο και απόλυτα feel-good "Subways" ξεσηκώνοντας κυριολεκτικά όσους βρίσκονταν στο dance floor. Οι Avalanches δεν ήταν σε καμία περίπτωση το καλύτερο ηλεκτρονικό act που έιδαμε, ωστόσο, το dj set τους προσέφερε το απαραίτητο «ζέσταμα» που χρειαζόμασταν για τον οδοστρωτήρα Maceo Plex που θα ακολουθούσε στο ίδιο stage.

Nina Corcoran

Ένα από τα καλύτερα ηλεκτρονικά acts του Primavera ήταν αυτό του Maceo Plex

O Αμερικανός μουσικός παραγωγός που ζει μόνιμα στη Βαρκελώνη ανέλαβε να κλείσει τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ, καλωσορίζοντας ταυτόχρονα το ξημέρωμα της επομένης. Και δε θα μπορούσε να γίνει καλύτερη επιλογή από τη διοργάνωση για την αυλαία μιας τόσο υπέροχης μέρας, καθώς ο Plex εναπόθεσε στο stage όλη του την εμπειρία ως resident dj των Space και Amnesia στην Ίμπιζα στήνοντας ένα εκστατικό techno party. Άψογη μίξη techno και house, έξυπνες διασκευές σε επιτυχίες μεγάλων γκρουπ (πχ. των Depeche Mode) και attitude γεμάτο αυτοπεποίθηση μας έκαναν να παρακαλάμε να μην ξημερώσει. 

Συνεχίζεται

ΣΟΦΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ / [email protected]