Αποδράσαμε στα Καλάβρυτα με τους Active Sundays

ΤΕΤΑΡΤΗ, 12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016

Επειδή η πεζοπορία μας ακούγεται ελκυστική σαν ιδέα, αλλά τρομακτική στην πράξη, επιλέξαμε (για αρχή) την πιο… «τεμπέλικη» εκδρομή των Active Sundays και φτάσαμε μαζί τους ως τα Καλάβρυτα. Πήραμε τον οδοντωτό, επισκεφτήκαμε το Σπήλαιο των Λιμνών, εισπνεύσαμε το οξυγόνο της ζωής μας και τώρα προσπαθούμε ακόμη να προσαρμοστούμε στην αστική, χρωματική απόχρωση του γκρίζου της Αθήνας.

Όσοι είστε λάτρεις της εκδρομής και της πεζοπορίας στη φύση, πιθανόν να έχετε ανταμώσει κάποια στιγμή τους Active Sundays, μια ομάδα που διοργανώνει συνεχώς εκδρομές στην ελληνική φύση, μέχρι να σηκωθεί και ο τελευταίος άνθρωπος από τον καναπέ του και να αποκτήσει εμπειρίες ζωής! Το Σάββατο που πέρασε, φαίνεται πως ήρθε και η δική μας σειρά να αφήσουμε τον καναπέ.

Η αλήθεια είναι ότι ως αρχάριοι «κλέψαμε» λίγο και διαλέξαμε τη λιγότερο active απόδρασή τους, αυτή που δεν περιλάμβανε πεζοπορία. Με λίγα λόγια κρατήσαμε τα ξεκούραστα –βόλτα, φύση, αξιοθέατα, οξυγόνο, χαλάρωση- κι αφήσαμε ανοιχτή την πόρτα της πεζοπορίας για το μέλλον, μέχρι να... στρώσουμε τετρακέφαλους και αντοχή.

Η συνάντηση έγινε στις 7 το πρωί του Σαββάτου στο Περιστέρι κι αφού φορτώσαμε την τσάντα μας με σνακ, ζακέτα, νερό και φωτογραφική μηχανή, μπήκαμε στο διώροφο πούλμαν που γέμισε με 80 άτομα κι αρχίσαμε να αφήνουμε σιγά-σιγά το καυσαέριο πίσω μας, περνώντας από τις αποχρώσεις του γκρι, σε αυτές του πράσινου.

Έπειτα από μια μικρή στάση στο Κιάτο για να ξεπιαστούμε, φτάσαμε στο Διακοφτό, όπου κάναμε μια μικρή βόλτα, μπήκαμε στον παλιό συρμό του οδοντωτού για «εξερεύνηση» και στη συνέχεια πιάσαμε θέσεις στο σύγχρονο συρμό, για να ανέβουμε προς τα Καλάβρυτα, ζώντας πρώτα το θαύμα της φύσης, όλο συγκεντρωμένο σε διαδρομή 1 ώρας και απόσταση 22 χιλιομέτρων.

Η συνέχεια μας βρήκε σε υψόμετρο 720 μέτρων στα Καλάβρυτα, απ’ όπου φύγαμε αμέσως για να κατευθυνθούμε 17 χιλιόμετρα μακριά, προς το Σπήλαιο των Λιμνών και να δούμε νυχτερίδες, λίμνες και σταλακτίτες εκατομμυρίων χρόνων. Αφού ζήσαμε τη μαγεία του Σπηλαίου και συγκινηθήκαμε στο μνημείο των πεσόντων της Σφαγής των Καλαβρύτων, επιστρέψαμε στα Καλάβρυτα για βόλτα, φαγητό, καφέ και χαλάρωση, μέχρι να ξαναπιάσουμε τη θέση μας στο πούλμαν και να επιστρέψουμε το βράδυ στην Αθήνα.

Επειδή, όμως, σε μια τέτοια εκδρομή, τα χρώματα της φύσης, η ατμόσφαιρα του σπηλαίου, η συγκίνηση μπροστά στο μνημείο των πεσόντων, η ηρεμία των Καλαβρύτων και το χτυποκάρδι της εξερεύνησης δεν βρίσκουν το πραγματικό τους μέγεθος με τα λόγια, καλύτερα να «ξαναζωντανέψουμε» την εμπειρία μέσα από τις εικόνες. Όσο αυτό είναι δυνατό.

Πρώτη στάση: Διακοφτό. Μια γρήγορα βόλτα στην πόλη και σκαρφάλωμα στον παλιό συρμό για φωτογραφίες και λίγη ατμόσφαιρα από… θρίλερ.

Ο οδοντωτός βάζει μπρος περνώντας μέσα από το φαράγγι του Βουραϊκού και μας στέλνει σε ένα τεράστιο «μακροβούτι» στην ελληνική φύση, αυτή που πρέπει να βγούμε κάμποσα χιλιόμετρα έξω από τις πόλεις για να θυμηθούμε ότι υπάρχει. Ο Βουραϊκός πάντα στο πλευρό μας.

Σίγουρο αυχενικό για όλους, με το κεφάλι γυρισμένο μονίμως προς το παράθυρο για να μη χαθεί ούτε δευτερόλεπτο εικόνων. Η φύση απ’ έξω μας κλείνει το μάτι.

Μερικά εκατοστά μακριά από το splatter. (Ο οδοντωτός έχει εύρος γραμμής 75 εκατοστά και είναι από τις στενότερες σιδηροδρομικές γραμμές στην Ελλάδα).

Υποδοχή στα Καλάβρυτα από κουνιστή ουρά.

Βουρ στο πούλμαν για Σπήλαιο στο χωριό Καστριά.

Κάτι από Άλπεις για το δρόμο.

Έτοιμοι για Σπήλαιο.

Και κάτι από Twilight Zone.

Σταλακτίτες εκατομμυρίων χρόνων, λιθωματικοί «καταρράκτες», λίμνες, σκοτάδι και νυχτερίδες που πετούν ψηλά στο σπήλαιο. Ατμόσφαιρα στο φουλ στους 13-16 βαθμούς Κελσίου, σε μια διαδρομή 500 μέτρων.

Fontana di Trevi vs Σπήλαιο των Λιμνών.

Μικρή, αλλά άκρως συναισθηματική στάση στο μνημείο των πεσόντων της Σφαγής των Καλαβρύτων στις 13 Δεκεμβρίου του 1943, όπου εξολοθρεύτηκε ο ανδρικός πληθυσμός και η πόλη καταστράφηκε από τους Γερμανούς.