Το “Joanne” είναι σίγουρα το album που έπρεπε να κάνει τόσο για να διατηρηθεί στο προσκήνιο, όσο και να μην φθαρεί σε μια εκκεντρική περσόνα που είχε αρχίσει να κουράζει.

Το πιο διαφορετικό μέχρι στιγμής album της δίνει η Lady Gaga, που «απογυμνώνεται» από τα avant garde σύνολά της και δουλεύει παραπάνω στη φωνή και τη μουσική της, με εκλεκτούς καλεσμένους. Το “Joanne” είναι σίγουρα το album που έπρεπε να κάνει, τόσο για να διατηρηθεί στο προσκήνιο, όσο και για να μην φθαρεί σε μια εκκεντρική περσόνα που είχε αρχίσει να κουράζει.

Μετά το φιάσκο του “Artpop”, ενός «πειράματος» που δεν πέτυχε και την έφερε αντιμέτωπη με την αμφισβήτηση των fans, η Gaga στράφηκε στην υποκριτική, όπως την είδαμε πέρσι στο American Horror Story:Hotel. Εκεί συνέχιζε να περιφέρει την extravagant παρουσία της, σε έναν ρόλο κομμένο και γραμμένο πάνω της. Όλοι πίστευαν ότι μόνο αυτό θα μπορούσε να περιμένει κανείς από την καλλιτέχνη που ξεκίνησε ως ημίγυμνο pop νυμφίδιο, που δεν ήταν πανέμορφη, ούτε σεξοβόμβα, αλλά είχε εκνευριστικά εθιστικά τραγούδια και έπαιζε το παιχνίδι της πρόκλησης στα δάχτυλα, για να γίνει η Mother Monster, σύμβολο και είδωλο κάθε είδους καταπιεσμένου -και μη- εφήβου σε αυτόν τον κόσμο. Και εκεί το πράγμα κόλλησε, και η ίδια εγκλωβίστηκε σε έναν ρόλο που δεν θα μπορούσε να εξυπηρετεί για πάντα.  Το ντουέτο με τον Tony Bennett μας έπεισε ότι σίγουρα μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα, αλλά ευτυχώς δεν έμεινε εκεί.  

Photo: Facebook Page/Lady Gaga

Το “Joanne”, αφιερωμένο στην αδερφή του πατέρα της που πέθανε σε ηλικία 19 ετών και δεν τη γνώρισε ποτέ, είναι γεμάτο εκλεκτές παρουσίες, από τον Josh Homme μέχρι τον Mark Ronson, τους Tame Impala και την Florence Welch. To “Perfect Illusion” που λειτούργησε σαν πρώτο single, στο videoclip του οποίου μετατρέπεται σε μια rock θεά, φορώντας μόνο ένα τζιν σορτσάκι και ένα t-shirt, είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχει κυκλοφορήσει ποτέ. Πέρα από την ηλεκτρισμένη κιθάρα, το μόνο extravagant στοιχείο είναι η τεράστια φωνή της Gaga, αυτή που πολλές φορές άφηνε σε δεύτερο πλάνο, μιλώντας μόνο με την εικόνα της. Αυτή τη φωνή θέλει να τονίσει και στις υπόλοιπες συνθέσεις, χωρίς autotune και περιττές επεξεργασίες. 

Το καταλαβαίνεις από την έναρξη με το “Diamond Heart”,  στο οποίο απλά υποκλίνεσαι στη συγκλονιστική της ερμηνεία. Φλερτάρει επιτυχώς με την americana και την country στο “Joanne” και το “John Wayne”,  αποδίδοντας έναν ρετρό αέρα από τον μετρ του είδους Mark Ronson, ενώ στο “Dancin’ In Circles” γράφει μια ωδή στον γυναικείο αυνανισμό με τη συνδρομή του Beck. Υπάρχουν όμως και στιγμές που απογοητεύουν, όπως η συνεργασία της με τη Florence Welch στο “Hey Girl”, καθώς περιμέναμε κάτι παραπάνω από τις δύο κυρίες. To “Angel Down” είναι επίσης μια αδύναμη σύνθεση, παρά το πολιτικό της μήνυμα, υπέρ του κινήματος “Black Lives Matter”, αλλά δεν χαλάει το γενικό σύνολο.

Photo: Facebook Page/Lady Gaga/http://smarturl.it/GagaBillboard

Η Gaga υιοθετεί πλέον έναν ρόλο και αναμένουμε να δούμε αν θα πάει προς αυτή την κατεύθυνση, την κόντρα σε όσα γνωρίζαμε για εκείνη. Υιοθετεί ένα look με καουμπόικα καπέλα και στρέφεται στην αμερικάνικη παράδοση, κρατώντας πάντα μια δυναμική στάση απέναντι στις κοινωνικές αδικίες και υποστηρίζοντας την γυναικεία δύναμη. Ακολουθεί τα βήματα της Madonna, όσο και να θέλει να το αποφύγει,που είχε κάνει ένα παρόμοιο πετυχημένο πείραμα με το “Music”, το μακρινό 2000. Η δύναμη του “Joanne” είναι ότι καταφέρνει να «ξεπλύνει» την Gaga από ένα κακό προηγούμενο album, να την εδραιώσει ως singer/songwriter και παράλληλα να την φέρει στην πιο ώριμη φάση της καριέρας της.  

Άλμπουμ: Joanne
Καλλιτέχνης: Lady Gaga
Label: Interscope Records