Συναντήσαμε τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από την Puzzlemusik και μιλήσαμε εφ' όλης της (μουσικής) ύλης με αφορμή τα 10α γενέθλια της δισκογραφικής εταιρείας.

Η Puzzlemusik είναι αυτό ακριβώς που δηλώνει ο τίτλος της: ένα «μουσικό παζλ» που συμπληρώνεται από δεκάδες κομμάτια, διαφορετικής μορφής και σχήματος. Όπου κομμάτι, βάλε δημιουργός. Η ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία ξεκίνησε το ταξίδι της το 2006, όταν το τοπίο ήταν λιγότερο θολό στην ελληνική μουσική πραγματικότητα. Δέκα χρόνια μετά και με μια ελληνική δισκογραφία που παραπατά -ακολουθώντας το τρέκλισμα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας- η Puzzlemusik συνεχίζει αδιάλειπτα να εκπληρώνει το όραμα με το οποίο ξεκίνησε, που δεν είναι άλλο από την προαγωγή ενός πολυσύνθετου και ανεξάρτητου μουσικού παζλ υψηλής αισθητικής.

Ηθικοί αυτουργοί του παράτολμου αυτού εγχειρήματος είναι ο Χρήστος Αλεξόπουλος και η Αγγελική Δαρλάση. Εκείνη, θεατρολόγος με βασική ιδιότητα τη συγγραφή, εκείνος, ένας πολυσχιδής δημιουργός με ενεργή παρουσία στη δισκογραφία από το 1999. Συνοδοιπόροι στην τέχνη και τη ζωή, η Αγγελική κι ο Χρήστος έχουν κάνει πολλές και αξιόλογες δουλειές στο θέατρο, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και τη δισκογραφία, με την Puzzlemusik να αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο στοίχημά τους. Ένα στοίχημα που φαίνεται πως κέρδισαν, καθώς φέτος γιορτάζουν τα 10α γενέθλια της καλλιτεχνικής στέγης που έφτιαξαν με ζήλο και σκληρή δουλειά, με ένα μεγάλο επετειακό event στο ΊΛΙΟΝ plus. Λίγο πριν από αυτό, κι ενώ οι προετοιμασίες είναι πυρετώδεις, συναντήσαμε το Χρήστο Αλεξόπουλο και του ζητήσαμε να κάνει έναν μίνι απολογισμό της επιτυχημένης, αλλά γεμάτης δυσκολίες, όπως μας εξηγεί, πρώτης δεκαετίας της Puzzlemusik.

10 χρόνια Puzzlemusik…  Ποιο το όραμα και η φιλοδοξία σας όταν ξεκινούσατε; Τι ευελπιστούσατε τότε να επιφέρετε στο μουσικό τοπίο της χώρας;

Το όραμα ήταν να δημιουργηθεί μία «στέγη» για καλλιτέχνες που, ενώ είχαν κάτι ουσιαστικό να πουν, δεν υπήρχε για μια σειρά λόγων. Ένα κατάλληλο «σπίτι» να τους στεγάσει και να κυκλοφορήσει τις δημιουργίες τους. Φιλοδοξία δεν μπορώ να πω ότι υπήρχε άλλη από το να υλοποιηθεί το ίδιο το όραμα και να αντέξει στο χρόνο. Έτσι ώστε να στηθεί μία δομή με συνέχεια, σταθερή παρουσία και στίγμα φυσικά.

Κοιτώντας πίσω, πιστεύετε καταφέρατε να επιδιώξετε τους βασικούς στόχους σας;

Αυτό ακριβώς συμβαίνει αυτήν την περίοδο που γιορτάζουμε τα 10 χρόνια μας. Κοιτάμε πίσω και κάνουμε μία αποτίμηση. 10 χρόνια και 49 άλμπουμ μετά, τι έχουμε καταφέρει; Νιώθω ότι έχουν επιτευχθεί οι βασικοί στόχοι. Δεν ήταν καθόλου εύκολο και υπάρχει δρόμος να διανυθεί ακόμη. Αλλά σίγουρα έχουμε πετύχει πράγματα όλο αυτό το διάστημα. Το λογότυπο Puzzlemusik έχει αφήσει αποτύπωμα στον χώρο της σύγχρονης ελληνικής μουσικής δημιουργίας.

Τι δυσκολίες έχετε αντιμετωπίσει όλα αυτά τα χρόνια και τι θα είχατε αλλάξει αν είχατε τη δυνατότητα; Σκεφτήκατε ποτέ να τα παρατήσετε;

Έχουν υπάρξει φορές που προσωπικά έχω αναρωτηθεί αν όλο αυτό αξίζει τον κόπο. Επειδή η αλήθεια είναι ότι για να φτάσουμε στο τωρινό αποτέλεσμα, ο κόπος ήταν (και εξακολουθεί να είναι) δυσανάλογα πολύς. Θεωρητικά θα ήθελα να μπορούσα να είχα αλλάξει κάποια πράγματα. Όμως, ακόμη κι αν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο και να το πάρουμε όλο από την αρχή, στην πράξη δεν θα άλλαζαν και πολλά πράγματα. Επειδή και πάλι, δεν θα υπήρχε η οικονομική δυνατότητα ώστε να αλλάξουν. Τα πρώτα χρόνια μια δυσκολία ήταν να στηθεί ένα δίκτυο επικοινωνίας ικανό να γνωστοποιήσει τις κυκλοφορίες και τα live των καλλιτεχνών με τον τρόπο που πιστεύαμε ότι τους άξιζε. Δημιουργήθηκε τελικά και, μάλιστα, σχετικά σύντομα. Κατόπιν η δυσκολία ήταν -και παραμένει- πως η συντήρηση και επέκτασή του είναι μια αέναη διαδικασία που από τη φύση της δεν τελειώνει ποτέ. Επιπλέον υπάρχουν μέσα επικοινωνίας που, είτε επειδή είναι αφοσιωμένα στον μικρόκοσμό τους, είτε λόγω δικών τους συμφερόντων εξακολουθούν να υποτιμούν ή και να αγνοούν την όλη μας προσπάθεια. Άλλη δυσκολία είναι ότι συγκεκριμένες ιδέες που θα βοηθούσαν το όλο πράγμα να εξελιχθεί δεν μπόρεσαν ή δεν μπορούν να υλοποιηθούν για οικονομικούς λόγους.

Πώς βλέπετε την ελληνική δισκογραφία σήμερα; Συμβαίνουν ενδιαφέροντα πράγματα;

Η ελληνική δισκογραφία θεωρώ ότι βρίσκεται σε ένα σημείο πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερα δημιουργικό. Ένα σημείο στο οποίο έχει να βρεθεί από δεν ξέρω κι εγώ πότε (κι αν έχει βρεθεί ποτέ). Το ενδιαφέρον του κόσμου όμως (αναφέρομαι στο ευρύ κοινό και όχι στους παραδοσιακούς μουσικόφιλους) παραμένει περιορισμένο. Απόρροια των επιλογών και της φιλοσοφίας των κραταιών δισκογραφικών του πρόσφατου παρελθόντος, αλλά και μιας γενικότερης φιλοσοφίας και στάσης ζωής μερίδας του ίδιου του ευρύτερου κοινού να προτιμά τα «έτοιμα». Διακρίνω πάντως ότι έχει αρχίσει να συντελείται σταδιακά μια μεταστροφή  αναφορικά με το ενδιαφέρον του κόσμου για τη μουσική με την ευρεία έννοια. Τα παραπάνω δεν ισχύουν ειδικά για τη δισκογραφία αλλά για την μουσική παραγωγή εν γένει (συναυλίες, νέα σχήματα που εμφανίζονται). Αυτό φυσικά έχει και τον αντίστοιχο αντίκτυπο στη δισκογραφία στο τέλος.

Διαβάστε τι μας είπαν οι ARTéfacts ensemble με αφορμή τη δισκογραφική κυκλοφορία της «Συγκατοίκησης»

Οι δυνατές στιγμές που ξεχωρίζετε;

Το γεγονός ότι καταξιωμένοι καλλιτέχνες όπως ο Γιώργος Κοντραφούρης και ο Μπάμπης Παπαδόπουλος μάς εμπιστεύτηκαν από πολύ νωρίς, ήδη από τα πρώτα μας βήματα. Η όλη κατάσταση που καταφέραμε να δημιουργηθεί με τους Misuse. Μέσα σε ένα χρόνο από την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους έγιναν πρώτο όνομα στο χώρο τους. Με την ευκαιρία, η διάλυση τους  λίγο μετά την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους ήταν από τις απογοητεύσεις. Η επιτυχία -με αντοχή στο χρόνο- του άλμπουμ «Από τη Σπηλιά του Δράκου» του Μπάμπη Παπαδόπουλου ήταν επίσης μια δυνατή στιγμή. Το πρώτο μας Puzzlemusik Festival το 2013, η πρόσφατη κυκλοφορία του άλμπουμ «Συγκατοίκηση» σε συνεργασία με τη Στέγη. Όπως και κάθε νέα μας συνεργασία, κάθε νέος δημιουργός που εντάσσεται στο δυναμικό της Puzzlemusik. Είναι πολλές οι δυνατές στιγμές αυτά τα 10 χρόνια.

Η ταυτότητα της Puzzle χαρακτηρίζεται από την πολυμορφία των μουσικών της. Με τι κριτήριο επιλέγονται οι καλλιτέχνες και ποια είναι η «κόλλα» που ενώνει τα ετερόκλητα στοιχεία τους;

Βασικό κριτήριο είναι το πόσο αφοσιωμένοι είναι σε αυτό που κάνουν και η επιθυμία τους να εξελίσσονται σε βάθος χρόνου, να παραμένουν δημιουργικοί. Να μη μένουν στάσιμοι στις ευκολίες τους ή ν' αναπαράγουν μουσικά δουλειά τους που ενδεχομένως έκανε παραπάνω επιτυχία. Κι αυτή ακριβώς η πολυμορφία των μουσικών της, τα μουσικά ιδιώματα που δεν μπορούν να ταξινομηθούν κάτω από μία και μόνο ταμπέλα είναι η κόλλα που ενώνει και δημιουργεί το συνολικό ηχητικό στίγμα της Puzzlemusik. Είναι στάση ζωής απέναντι στην τέχνη της μουσικής.

Τι έχετε αποκομίσει ως συνιδρυτής αλλά και δημιουργός τα 10 αυτά χρόνια;

Όταν ξεκινούσαμε το 2006 την Puzzlemusik με την Αγγελική Δαρλάση ξέραμε πολύ καλά σε τι περιπέτεια μπαίναμε. Μπορεί, όπως είπα και πριν, ο κόπος σε σχέση με τα αποτελέσματα να είναι δυσανάλογα πολύς αλλά είναι μεγάλη η χαρά κάθε φορά που συνειδητοποιείς την παρακαταθήκη που έχει αφήσει και εξακολουθεί να αφήνει η Puzzlemusik. Αυτό που έχω αποκομίσει σαν συνιδρυτής άρα είναι ότι όταν υπάρχει η θέληση και το όραμα τότε η υπέρβαση είναι εφικτή. Ακόμα και όταν υπάρχει έλλειψη μέσων. Σαν δημιουργός έχω κερδίσει εμπειρία και γνώσεις από την διαρκή επαφή μου με τους συντεχνίτες μου, έχω διευρύνει τον ορίζοντά μου (και όχι μόνο από μουσική άποψη) και έχω χαρεί πάρα πολλές δημιουργικές στιγμές.

Για ποιες προσωπικές δουλειές σας  αισθάνεστε ιδιαίτερα περήφανος;

Ξέρετε τώρα, η προφανής απάντηση είναι «είναι όλα τους παιδιά μου». Και το εννοώ. Είμαι περήφανος για όλες τις προσωπικές μου δουλειές. Για διαφορετικούς λόγους για την κάθε μία.  Θα σταθώ στο «Η Άλλη Πλευρά» (1999, Hitch-Hyke) γιατί πέρα από το συναισθηματικό δέσιμο που έχω μαζί του επειδή είναι το ντεμπούτο μου, κοιτώντας σήμερα από μεγάλη απόσταση θαυμάζω  το concept του και την... άγνοια κινδύνου του δημιουργού του. Θα σταθώ επίσης σε ένα άλλο ντεμπούτο, το «Παραπούνες & Τριαφύνταλλα», που αποτέλεσε και την πρώτη κυκλοφορία της Puzzlemusik τον Νοέμβριο του 2006. Ένα μάλλον τολμηρό άλμπουμ για τα δεδομένα της εποχής του. Έκανε όμως πολύ θετική εντύπωση όταν κυκλοφόρησε και, επιπλέον, συν τω χρόνω διαπιστώνω ότι έχει αγγίξει κόσμο, καθώς από τις παλιότερες δουλειές μου είναι αυτό που μνημονεύεται περισσότερο και με διάφορες αφορμές. Τέλος θα αναφέρω το άλμπουμ για παιδιά «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» που κάναμε το 2010 σε συνεργασία με την Αγγελική Δαρλάση. Για την «Αλίκη» είμαι περήφανος γιατί με την Αγγελική βάλαμε τον πήχη στο «παιδικό cd» πολύ ψηλά. Και θεωρώ ότι τα καταφέραμε. Κρίνοντας τόσο από την κριτική όσο και από την πορεία του cd. Είναι από τα πιο δυνατά long seller της Puzzlemusik.

Το τελευταίο σας προσωπικό album μάς ήρθε το 2012. Έχουν μεσολαβήσει τέσσερα χρόνια από τότε, ποιος ο λόγος που πήρατε απόσταση και πού σας βρίσκουμε σήμερα καλλιτεχνικά;

Πράγματι το πιο πρόσφατο προσωπικό μου άλμπουμ είναι το “MeanTime” του 2012. Μόλις κυκλοφόρησε (Τετάρτη 9 Νοεμβρίου) και το ”The MeanTime Sessions ep” που περιέχει κάποιες από τις ηχογραφήσεις που έμειναν εκτός άλμπουμ και συμπληρώνει την εικόνα εκείνης της περιόδου. Δεν πρόκειται για καινούργιο υλικό δηλαδή. Νιώθω ότι αυτός ο κύκλος έχει κλείσει για εμένα. Δε θα κυκλοφορήσω προσωπικό άλμπουμ για κάποιο καιρό. Διανύω μία περίοδο που προτιμώ τις συνεργασίες. Γι’ αυτό και εδώ και δύο χρόνια «τρέχει» το project με τη Μαρία Λατσίνου, το οποίο είναι το βασικό μου project αυτή την στιγμή. Τόσο δισκογραφικά, όσο και συναυλιακά. Εκτός του ότι πηγαίνει καλά, είναι πολύ δημιουργικό και καλύπτει τις  καλλιτεχνικές  μου ανάγκες όπως θα τις κάλυπτε και ένα προσωπικό μου project που θα είχε το δικό μου όνομα στο εξώφυλλο. Επειδή ακριβώς βρίσκομαι σε αυτήν την περίοδο συζητώ ήδη νέες συνεργασίες, δεν θα μείνω μόνο στη δουλειά μου με τη Μαρία. Επίσης μου έχει λείψει το να γράψω πάλι μουσική για θέατρο ή κινηματογράφο. Μ’ ενδιαφέρει να κάνω περισσότερες παραγωγές ή να ερμηνεύσουν τραγούδια μου άλλοι καλλιτέχνες και όχι ο ίδιος.

Ποια τα σχέδια και τα όνειρά σας για το μέλλον τόσο ως συνιδιοκτήτης της Puzzle όσο και ως δημιουργός; Τι να περιμένουμε από εσάς;

Σχέδια και όνειρα κάνω συνεχώς και πάρα πολλά. Και ως δημιουργός και ως συνιδιοκτήτης της Puzzlemusik. Είναι ο τρόπος μου να λειτουργώ αυτός. Αρκετά από αυτά υλοποιούνται όταν έρχεται το πλήρωμα του χρόνου. Για τα όνειρα και σχέδιά μου ως δημιουργός αναφέρθηκα εν μέρει παραπάνω, ωστόσο για την ώρα δεν έχω κάτι ανακοινώσιμο. Σίγουρα όμως μπορείτε να περιμένετε πως θα εξακολουθήσω να είμαι ιδιαίτερα δημιουργικός κι «ανήσυχος». Τώρα, ως συνιδιοκτήτης της Puzzlemusik ονειρεύομαι νέες κυκλοφορίες, νέες συνεργασίες και με νεότερους δημιουργούς. Ονειρεύομαι το αποτύπωμα της Puzzlemusik να βαθαίνει…

Ο Χρήστος Αλεξόπουλος
Είναι ενεργός στη δισκογραφία από το 1999 ως σήμερα, με δουλειές για θέατρο, θέατρο για παιδιά, μεικτά θεάματα, ταινίες μικρού μήκους, τηλεόραση. Γράφει έργα μουσικής δωματίου και έργα για ορχήστρα. Έργα του έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα (από την Καμεράτα, την Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα Νέων, το ARTéfacts Ensemble κλπ) και στο εξωτερικό και έχουν διακριθεί στο International Youth Music Forum του M.I.C της Ουκρανίας και στον Διεθνή Διαγωνισμό Ηλεκτροακουστικής Σύνθεσης Musica Viva (Πορτογαλία). Είναι ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας «Ομάδα Θεάματος Η Άλλη Πλευρά» τμήμα της οποίας είναι η δισκογραφική εταιρεία Puzzlemusik. Είναι υπεύθυνος των εκδόσεων των άλμπουμ της, από τη δημιουργία της (2006) ως σήμερα. Συντονίζει και διδάσκει στο Εργαστήρι Σύνθεσης Τραγουδιού που φιλοξενείται στο Ωδείο Ορφείο Αθηνών από το 2010.

H Puzzlemusik κλείνει τα 10 και το γιορτάζει με ένα μεγάλο γενέθλιο event στο ΊΛΙΟΝ plus. Πάνελ, DJ set, πωλητήριο Puzzlemusik, live, happenings, προβολές και πολλά άλλα σάς περιμένουν τις επόμενες τρεις Κυριακές (13, 20 & 27 Νοεμβρίου). Περισσότερες πληροφορίες για το επετειακό event διαβάστε εδώ. 

ΣΟΦΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ / [email protected]