Τα καλύτερα στη ζωή έρχονται εντελώς απρόοπτα, όταν δεν τα έχουμε προγραμματίσει. Η αργία που σε λίγο ξημερώνει σε συνδυασμό με άδεια μίας ημέρας, ισούται με ένα τετραήμερο πρώτης τάξεως. Βάλτε την αναβλητικότητα στην άκρη και ξεκινήστε για την ορεινή Αρκαδία που δεν χρειάζεται πλέον ιδιαίτερες συστάσεις.

Τα καλύτερα στη ζωή έρχονται εντελώς απρόοπτα, όταν δεν τα έχουμε προγραμματίσει. Η αργία που σε λίγο ξημερώνει σε συνδυασμό με άδεια μίας ημέρας, ισούται με ένα τετραήμερο πρώτης τάξεως. Βάλτε την αναβλητικότητα στην άκρη και ξεκινήστε για την ορεινή Αρκαδία που δεν χρειάζεται πλέον ιδιαίτερες συστάσεις.

Η εθνική οδός Αθηνών-Κορίνθου-Τρίπολης έχει σχεδόν εκμηδενίσει τις αποστάσεις και έτσι μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, βρισκόμαστε στην ειδυλλιακή Αρκαδία. Η πανέμορφη αυτή γη, με την απίστευτη εναλλαγή χρωμάτων και τοπίων αποτελεί ένα ακόμη καλά κρυμμένο «θησαυρό» της ελληνικής υπαίθρου, που αποκαλύπτει σε λίγους τα μυστικά του.

Με το φθινοπωρινό σκηνικό να χρωματίζει την περιπλάνησή μας, καταστρώνουμε πορεία στα ήδη διάσημα χωριά της ορεινής Αρκαδίας. Το τοπίο είναι πραγματικά μαγευτικό, καθώς το αυτοκίνητο αρχίζει να ανεβαίνει τις φιδίσιες στροφές του δρόμου προς την Κάψα και το Λεβίδι. Ο επιβλητικός ορεινός όγκος του Μαινάλου μονοπωλεί το βλέμμα μας και η περιέργεια χτυπάει «κόκκινο». Ακόμη, να φτάσουμε;

Βυτίνα: το «σπίτι» του σκανδαλιάρη θεού Πανός...

Πρώτη στάση, η γραφική Βυτίνα, ένα κουκλίστικο χωριό χτισμένο σε υψόμετρο 1.033 και σε απόσταση αναπνοής από την Τρίπολη (μόλις 38 χλμ.). Ο «μυθολάτρης» της παρέας, κάνει την έγκαιρη παρέμβασή του και μας πληροφορεί, ότι κάπου κοντά στην πανέμορφη Βυτίνα, ο παιχνιδιάρης θεός Παν, είχε στήσει την κατοικία του, παίζοντας με τις Νύμφες κρυφτό ανάμεσα στα πυκνά ελατοδάση και στα κρυστάλλινα νερά των ποταμών…

Αφήνουμε το αυτοκίνητο, λίγο πριν την κεντρική πλατεία του χωριού και ξεκινάμε την καθιερωμένη περιπλάνηση με τα πόδια. Οι ζεστές χειμωνιάτικες ακτίνες του ήλιου μέσα στη χειμερινή παγωνιά, μας προτρέπουν να αφήσουμε πίσω μας τη βασανιστική ακινησία της πόλης και να εξερευνήσουμε κάθε δρομάκι του χωριού.

Διάσπαρτα σε όλο το χωριό, ξεπροβάλλουν διώροφα, πέτρινα σπιτάκια με κατακόκκινες κεραμιδοσκεπές. Η μυρωδιά καμένου ξύλου από τα τζάκια και τις ξυλόσομπες και ο παγωμένος, καθαρός αέρας, μας θυμίζουν, πως η ευτυχία απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από την Αθήνα... Στην κεντρική πλατεία του χωριού, επισκεπτόμαστε την εκκλησία του Αγίου Τρύφωνα, μια εκκλησία ξακουστή για το μαύρο, βυτινιώτικο μάρμαρο, που κοσμεί το εσωτερικό της. Ακολουθεί το λαογραφικό μουσείο με πολύτιμα αντικείμενα από την βαριά ιστορία του τόπου. Και βγαίνοντας από το μουσείο... μας πήραν οι μυρωδιές! Οι ταβέρνες του χωριού, συγκεντρωμένες η μία δίπλα στην άλλη, μας καλούσαν για κρασάτο κόκορα, αγριογούρουνο, χορτόπιτες και φυσικά την σπεσιαλιτέ της περιοχής, το παστό χοιρινό!

Η αγάπη των Βυτινιωτών για το χωριό τους είναι διάχυτη σε κάθε δρομάκι, σε κάθε σπίτι, σε κάθε γωνιά. Μάνα-γη πολλών σημαντικών ανθρώπων, η Βυτίνα χάρισε στην Ελλάδα, τον ιστορικό Κωνσταντίνο Παπαρηγόπουλο, το νομοδιδάσκαλο Βασίλειο Οικονομίδη αλλά και τον εξερευνητή, Παναγιώτη Ποταγό. Στους κεντρικούς δρόμους του χωριού, αγοράζουμε κατακόκκινα μήλα και φρέσκα καρύδια, ντόπιας παραγωγής ενώ η μύτη μας, μας οδηγεί στο διάσημο πλέον φούρνο του μπάρμπα-Κώστα, με το εξαιρετικό ζυμωτό ψωμί, που ψήνει περίτεχνα εδώ και χρόνια στην πινακωτή. Το βράδυ, μας βρίσκει πλάι στο τζάκι, με τη ζεστή παρέα του τσίπουρου να σκεφτόμαστε πόσο κοντά αλλά ταυτόχρονα και πόσο μακριά είναι η Αθήνα από τούτη τη σπιθαμή γης...

Το Λιμποβίσι των Κολοκοτρωναίων και η «μπαρουταποθήκη» Δημητσάνα

Μετά από έναν «γεμάτο» και πλήρως αναζωογονητικό ύπνο, ώρα για έναν διπλό, αχνιστό ελληνικό καφέ με τη συνοδεία «χωριάτικου» πρωϊνού. Ομελέτες με αυγά ημέρας, ζυμωτό ψωμί με φρέσκο βούτυρο, λουκάνικα και τυρόπιτα με φύλλο φτιαγμένο στο χέρι… Αφήνουμε πίσω μας την φιλόξενη πλατεία της Βυτίνας και ξεκινάμε γεμάτοι περιέργεια για τον επόμενο σταθμό μας, τη Δημητσάνα.

Πριν φθάσουμε εκεί όμως, αποφασίζουμε να κάνουμε μια στάση στο γραφικό Λιμποβίσι, τη γενέτειρα των περήφανων Κολοκοτρωναίων, ένα όμορφο χωριό, που απέχει περίπου 15 χλμ. από τη Βυτίνα. «Πνιγμένο» κυριολεκτικά μέσα στα πυκνά ελατοδάση, το αναπαλαιωμένο σπίτι των Κολοκοτρωναίων, αφηγείται βουβά μια μεγάλη ιστορία. Ανάβουμε ένα κερί στη μνήμη του Γέρου του Μωριά στο κοντινό εκκλησάκι και πίνουμε μια γουλιά κυριολεκτικά παγωμένου αλλά πεντακάθαρου νερού από την πηγή...

Η διαπίστωση όλων μας είναι κοινή, μόλις πατάμε το πόδι μας στη Δημητσάνα: το ένα χωριό της ορεινής Αρκαδίας είναι πιο όμορφο από το άλλο! Πέτρινα διώροφα αρχοντικά στολίζουν τις πλαγιές των βουνών και αγναντεύουν τον υπέροχο κάμπο της Μεγαλόπολης και τον μεγαλόπρεπο Ταϋγετο.

Γνωστή ως «μπαρουταποθήκη» της Επανάστασης του 1821, λόγω των μπαρουτόμυλών της, που χρησιμοποιήθηκαν από τον «ντόπιο» Κολοκοτρώνη, η Δημητσάνα, κερδίζει αμέσως τις εντυπώσεις. Ο παραδοσιακός οικισμός είναι γεμάτος αξιοθέατα. Χωρίς περιττές καθυστερήσεις, επισκεπτόμαστε το Λαϊκό Μουσείο, με τη σέλα του Παπαφλέσσα και τη λάρνακα των οστών του Παλαιών Πατρών Γερμανού. Κατόπιν, κατευθυνόμαστε στα πέτρινα αρχοντικά του Γρηγορίου Ε’ και Παλαιών Πατρών Γερμανού, δύο σπίτια, που ανέθρεψαν δύο σημαντικές μορφές της Επανάστασης και που ευτυχώς διατηρούνται σε άριστη κατάσταση.

Στάση για ανεφοδιασμό στην πλατεία του χωριού με ζεστό καφέ και... παραδοσιακό γλυκό του κουταλιού! Ολοκληρώνοντας την περιπλάνησή μας στα πέτρινα καλντερίμια, αποφασίζουμε να επισκεφθούμε την περίφημη Μονή Φιλοσόφου, ένα ατμοσφαιρικό μοναστήρι, που κρύβεται στις όχθες του ποταμού Λούσιου. Η μονή, που ιδρύθηκε το 963 μ.Χ. και μοιάζει σαν να κρέμεται κυριολεκτικά από τα βράχια, λειτούργησε και ως κρυφό σχολειό στα χρόνια της Επανάστασης, όπως μας πληροφορούν οι φιλόξενοι μοναχοί καθώς μας δείχνουν τις θαυμάσιες τοιχογραφίες του 10ου αιώνα που κοσμούν το μοναστήρι.

Και με το στομάχι μας, που διαμαρτύρεται, τι θα γίνει; Οι ταβέρνες της Δημητσάνας, δίνουν αμέσως τη λύση. Το σουβλιστό αρνί, το κοκορέτσι, η παραδοσιακή φέτα, μονοπωλούν την όρεξή μας, που απογειώνεται με τα κερασμένα τσιπουράκια του μαγαζάτορα...

Στεμνίτσα: εκεί που λούστηκε ο Δίας...

Το πρωϊνό μας βρίσκει στη Στεμνίτσα, έναν ακόμη παραδοσιακό οικισμό της Αρκαδίας με το αρχαίο όνομα Υψούς. Φαράγγια, έλατα, ξύλο και πέτρα, συνθέτουν το μαγευτικό σκηνικό του πανέμορφου χωριού, που φημίζεται για τις μεταβυζαντινές εκκλησίες του. Το Λαογραφικό Μουσείο και η Σχολή Αργυροχρυσοχοϊας κερδίζουν αμέσως το ενδιαφέρον μας, ενώ απαραίτητη θεωρούμε και την στάση στη Μονή Προδρόμου, που φιλοξενεί τις θαυμάσιες τοιχογραφίες του Θεοφάνη Κρητικού. Οι αναμνηστικές φωτογραφίες στις Πηγές των Αθανάτων, όπου σύμφωνα με τον Παυσανία λούστηκε μικρός ο Δίας, ολοκληρώνουν το όμορφο πρωϊνό μας στη Στεμνίτσα, και πριν φύγουμε, κάνουμε μια μικρή αλλά απολύτως απαραίτητη στάση στο εργαστήριο παραδοσιακών γλυκών, για να προμηθευτούμε μελομακάρονα, δίπλες, μέλι και γαλακτομπούρεκο για... τη διαδρομή!

Το κάστρο της Καρύταινας

Το μεσημεράκι φτάνουμε στον τελευταίο σταθμό μας, την επιβλητική Καρύταινα, με το κάστρο που στέγαζε τον Κολοκοτρώνη το 1821 αλλά και τη γέφυρα του Αλφειού με τα 6 τόξα. Οι βόλτες στο γραφικό χωριό δεν έχουν τελειωμό και εμείς, εξαντλημένοι πια, αναζητούμε το νυχτερινό κατάλυμά μας σε έναν παραδοσιακό, πέτρινο ξενώνα. Οι μέρες δεν έχουν πια σημασία καθώς το τετραήμερό μας έχει πάρει μακριά την καθιερωμένη Κυριακάτικη θλίψη… Οι εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη και οι καθημερινές αποκτούν την ομορφιά μιας αργίας μέσα στην καταπράσινη φύση. Μετά από ένα ακόμη «γερό» πρωινό στη γραφική πλατεία της Καρύταινας, ανηφορίζουμε για το χιονοδρομικό κέντρο της Οστρακίνας, που απέχει μόλις 25 χλμ. από την Τρίπολη. Οι ντόπιοι μας ενημέρωσαν πως το πρώτο χιόνι δεν θα αργήσει να φανεί και οι συζητήσεις μας στο καφέ περιστρέφονται γύρω από τι άλλο- τα τοπία και τις ομορφιές της γοητευτικής Αρκαδίας. Και καθώς έφθασε η ώρα της επιστροφής στο αυτοκίνητο έχουν βγει ήδη τα ημερολόγια και υπολογίζονται οι επόμενες αργίες. Μήπως, δεν τα είδαμε όλα; Μήπως πρέπει να επιστρέψουμε το συντομότερο δυνατόν; Aλλωστε, η Παρασκευή είναι και πάλι κοντά...

-Θα πάτε:

Από την εθνική οδό Αθηνών-Κορίνθου-Τρίπολης. Απόσταση: Αθήνα-Βυτίνα (μέσω Λεβιδίου): 185 χλμ.

Θα μείνετε:

•Στη Βυτίνα στο ξενοδοχείο «Grand Vytina» (τηλ: 27950-22977, www.grand-vytina.gr), στο «Vytina House Forest Resort» ( τηλ: 27950-29014, www.vytinahouse.gr ) και στους ξενώνες «Αρχονταρίκι» (τηλ: 27950-22933) και «Αρχοντικό Νικολόπουλου» (τηλ: 27950-22294, www.arxontikonikolopoulou.gr )

•Στη Δημητσάνα στο «Koustenis Village»(τηλ: 27950-31445, www.koustenisvillage.gr ) και στους ξενώνες «Εν Δημητσάνη» (τηλ: 27950-31748, www.en-dimitsani.gr )και «Ξενώνας Τσιάπα» (τηλ: 27950-31583, www.xenonas-tsiapa.gr ).

•Στη Στεμνίτσα στο «Country Club Τρικολώνιον» (τηλ: 27950-29500-1, www.countryclub.gr ) και στους ξενώνες «Αρχοντικό Κολοκοτρώνη» (τηλ: 6944-569692, www.kolokotronihotel.gr), «Ξενώνας Στεμνίτσα» (τηλ: 27950-81349, www.xenonas-stemnitsa.gr), «Το Αρχοντικό της Ζωής» (τηλ: 6977-029314, www.arhontiko-zois.gr) και «Ασημακόπουλος» (τηλ: 27950-81291, www.n-asimakopoulos.gr).

•Στην Καρύταινα, στα «Πέτρινα της Καρύταινας» (τηλ: 6937 215205)

Μην παραλείψετε:

-Αν ο χρόνος σας το επιτρέπει αναζητήστε στα περίχωρα της Βυτίνας, την ιστορική Μονή της Κερνίτσας, ένα από τα αρχαιότερα μοναστήρια της περιοχής.

-Αν αγαπάτε τα extreme sports, εκμεταλλευθείτε την ευκαιρία να κάνετε rafting ή canyoning στο Λούσιο ποταμό.

-Επισκεφθείτε οπωσδήποτε το υπαίθριο μουσείο υδροκίνησης της Δημητσάνας. Εκεί, η ιστορία και η παράδοση ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια σας.

Χρήσιμα sites:

www.vitina.gr

www.e-dimitsana.gr

www.e-stemnitsa.gr

ΛΙΛΗ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ