Μια επιστροφή που ο κόσμος της pop, και όχι μόνο, περίμενε, αυτή του καλλιτέχνη που πέρσι μας μάγεψε, και τώρα περιμένουμε να συνεχίσει να κάνει το ίδιο.

Η αίσθηση που μας άφηνε το videoclip για το «Starboy» ήταν ότι θα είχαμε να κάνουμε με έναν Weeknd που θα αποτίνασσε το παρελθόν για να προχωρήσει τη μουσική του σε μια διαφορετική φάση. Μπορεί λοιπόν στο video να συνθλίβει με έναν neon τεράστιο σταυρό τις βιτρίνες με τα βραβεία και τις διακρίσεις του, και να αποτινάχτηκε από την ιδιαίτερη κώμη του, αλλά ο Abel Tesfaye στο νέο του album μοιάζει μπερδεμένος ανάμεσα στο παρελθόν και στο άγνωστο μέλλον του.

Το ομώνυμο πρώτο single του «Starboy» με τη συνδρομή των Daft Punk έχει φυσικά την αρκούντως εντυπωσιακή παραγωγή που ανέλαβαν οι χρυσοχέρηδες Γάλλοι, το «αλήτικο» attitude του Weeknd, και ρέει τόσο όμορφα που είναι αδύνατον να μην κολλήσεις από την πρώτη ακρόαση. Το album αυτό δεν πρόκειται όμως να φέρει καμία επιτυχία σαν το «I can’t Feel my Face». Φυσικά, η πετυχημένη συνταγή για τραγούδια του σεξ, ποτισμένου με αλκοόλ και πολλές ουσίες, με βελούδινη r&b και αισθησιακά φωνητικά εκδηλώνεται και εδώ κατά κόρον. Το ντουέτο/διάλογος με τη Lana Del Rey στο «Stargirl/Interlude», οι σεξουαλικές περιγραφές του «Ordinary Life», και το «I feel it coming», που κλείνει τον δίσκο και ξαναβάζουν το χεράκι τους οι Daft Punk, είναι οι αξιομνημόνευτες στιγμές. Υπάρχουν όμως και τόσα πολλά γεμίσματα, τόσο πολλά αδιάφορα κομμάτια, ένας Kendrick Lamar που επεμβαίνει αλλά δε σώζει την κατάσταση στο «Sidewalks», που δεν μπορείς παρά να καταλάβεις την ανισότητα του αποτελέσματος. Δεν υπάρχει ρίσκο, δεν υπάρχει κόντρα, υπάρχουν ασφαλείς επιλογές, με λίγο περισσότερα εφέ επιθετικότητας και μαγκιάς, αλλά κενά νοήματος.

Δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα κακό album το «Starboy», και ο Weeknd σίγουρα θα απολαύσει μια ακόμη εμπορική επιτυχία από το νέο του πόνημα. Μόλις ξεπεράσεις όμως τον ενθουσιασμό της πρώτης ακρόασης, δεν μπορείς παρά να καταλάβεις την  αίσθηση άγχους του Tesfaye να αποδείξει ότι δεν είναι το επόμενο pop poster boy, αλλά ένα κακό παιδί που σε καλεί στον σκοτεινό του κόσμο, χωρίς να ευθύνεται για τις συνέπειες. Και, παράλληλα, ένας σοβαρός μουσικός, που καμία σχέση δεν έχει με τα κόλπα της βιομηχανίας, αλλά πρόκειται για έναν σχεδόν αυτοδημιούργητο αστέρα. Ο κωλοπαιδισμός όμως κάποια στιγμή κουράζει ακόμα και τις μεγαλύτερες καψούρες. Και αυτό καλό θα ήταν να το καταλάβει πριν να είναι πολύ αργά.

Άλμπουμ: Starboy
Καλλιτέχνης: The Weeknd
Label: XO/REPUBLIC

ΡΟΖΙΝΑ ΑΡΑΠΗ