Η Κλινική Διαιτολόγος–Διατροφολόγος Μαρία Ρίτσου «ανοίγει» το θέμα των συμπληρωμάτων για να ξέρουμε πότε μας χρειάζονται στην καθημερινότητά μας.

Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα στο χώρο της διατροφής που φαίνεται να μπερδεύει το κοινό, αλλά και τους επιστήμονες είναι η ασφάλεια της λήψης συμπληρωμάτων διατροφής, όπως βιταμίνες και άλλα μικροθρεπτικά συστατικά, μεταλλικά στοιχεία και αμινοξέα.

Η σημερινή εποχή είναι εποχή αφθονίας για την τροφή. Θεωρητικά ο άνθρωπος μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του σε θρεπτικά συστατικά μέσω της διατροφής του, και μάλιστα σε μεγαλύτερες ποσότητες από αυτές που έχει ανάγκη. Οι περισσότερες τροφές όμως είναι ουσιαστικά κενές από θρεπτική αξία και προσφέρουν ελάχιστες ποσότητες βιταμινών, ιδιαίτερα όταν αναφερόμαστε σε έτοιμα φαγητά τύπου junk food. Για άτομα λοιπόν που η διατροφή τους δεν είναι ιδιαίτερα ισορροπημένη η λήψη μίας καλής πολυβιταμίνης είναι απαραίτητη για να καλύψει την απόκλιση των τροφών από το ιδανικό. Για ένα άτομο βέβαια το οποίο διατρέφεται ισορροπημένα και σωστά η λήψη πολυβιταμίνης δεν είναι απαραίτητη, αλλά ούτε και επιζήμια όταν γίνεται λήψη βάσει των οδηγιών.

Πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται εάν η μεγάλη κατανάλωση βιταμινών μπορεί να φανεί επιβλαβής για το συκώτι ή τα νεφρά. Η συγκεκριμένη ανησυχία ξεκινάει από το γεγονός ότι ταυτίζουμε τις βιταμίνες με τα φάρμακα. Τα φάρμακα δημιουργούν προβλήματα στο συκώτι και στα νεφρά διότι πρόκειται για ξενο-βιοτικές ενώσεις που πρέπει να αποβληθούν από το σώμα. Τα φάρμακα λοιπόν λόγω των συγκεκριμένων ενώσεων μπορούν να βλάψουν νεφρά και συκώτι. Οι βιταμίνες και τα μέταλλα δεν επιβαρύνουν τα νεφρά και το συκώτι, αλλά και είναι απαραίτητα για να μπορέσουν αυτά τα δύο όργανα να αποβάλλουν το τοξικό φορτίο που επιβαρύνει το σώμα. Εξαίρεση αποτελούν οι λιποδιαλυτές βιταμίνες A, D, E οι οποίες σε μεγάλες δόσεις μπορούν να συσσωρεύτουν στον οργανισμό και για το λόγο αυτό πρέπει να χορηγούνται με ιατρική παρακολούθηση. Το ίδιο ισχύει και για τη βιταμίνη Κ, η οποία παρότι δεν είναι λιποδιαλυτή, σε μεγάλες δόσεις μπορεί να φανεί τοξική.

Στο σημείο αυτό πρέπει να διαχωρίσουμε τις βιταμίνες και τα συμπληρώματα διατροφής, από τα συμπληρώματα και τις ορμόνες που χορηγούνται σε αθλητές για αύξηση της αθλητικής απόδοσης. Οι ουσίες αυτές πράγματι συνδέονται με κινδύνους για την υγεία.

Συμπερασματικά η ελεγχόμενη δόση βιταμινών δεν φαίνεται να επιβαρύνει την υγεία αντίθετα φαίνεται να έχει θετική επίδραση. Πρέπει όμως να γίνεται λογική χρήση των συμπληρωμάτων διατροφής για το λόγο ότι δεν έχει εξεταστεί ακόμα η μακροχρόνια έκθεση μεγάλης δόσης σε αυτές.

Μαρία Ρίτσου
Κλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος
http://www.diaitologoszografou.gr/