Μπορεί ο κάθε λαός να έχει τις δικές του μαγειρικές συνήθειές, σχάρα όμως έχουν όλοι! Φυσικά η χρήση της και το τι βάζει επάνω ο καθένας ποικίλει…

Μάλλον ήρθε η ώρα να βγάλετε από τη «σαλαμούρα» τη ψησταριά σας και τα κάρβουνα που έχετε παρατημένα στην αποθήκη. Το μπάρμπεκιου είναι συνήθεια σε όλη την υφήλιο, άσχετα με το πώς φτιάχνει ο καθένας τη σχάρα του και τι έδεσμα επιλέγει να «στεγνώσει» ώστε να το καταβροχθίσει!!

Ένα από τα σημαντικότερα ατού του μπάρμπεκιου, είναι το γεγονός ότι δε δεσμεύεσαι από το μέρος (μπορεί να γίνει οπουδήποτε), ενώ έχεις μεγάλη ελευθερία και στην επιλογή των υλικών. Κάποιες μίνιμουμ βασικές αρχές ωστόσο είναι κοινές παντού: φωτιά, ζέστη, κρέας και χρόνος.

Αργεντινή και Ουρουγουάη

Και οι δύο αυτές λατινοαμερικάνικες χώρες είναι ιδιαίτερα γνωστές για τις αρετές των κατοίκων τους στο μπάρμπεκιου. Το όνομα εδώ είναι asado και αφορά και το ίδιο το γεγονός και την τεχνική που χρησιμοποιείται. Σαν κεντρικό στοιχείο είναι η χρήση ενός σιδερένιου σταυρού μέσω του οποίου μαγειρεύονται ολόκληρα τα προς βρώση ζώα!

Το κομμάτι του ζώου απλώνεται, επιτρέποντας στο να ψηθεί και να «καπνίσει» το σύνολο του κρέατος. Οι χώρες αυτές είναι περισσότερο γνωστές για την parallada, μια «συλλογή» ψητών κρεάτων, μεταξύ αυτών και κοτόπουλου, κομματιών από ζουμερά λουκάνικα, αλλά και κομματιών βοδινού και εντοσθίων, όλα μαγειρεμένα επάνω σε μια ψησταριά – μαγκάλι με σύρμα που καίει κάρβουνο από τα δέντρα της ευρύτερης περιοχής.

Ιαπωνία

Καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, μπορείς να βρεις Ιάπωνες σεφ να χρησιμοποιούν την ψησταριά teppanyaki, μια μεγάλη ηλεκτρική ψησταριά που βρίσκεται συνήθως και σε εστιατόρια – επιτρέποντας στους σεφ να μαγειρεύουν μπροστά στους πελάτες. Η Ιαπωνία «διαθέτει» επίσης και το «αρχαίο» hibachi grill, που περιλαμβάνει ένα κιβώτιο γεμάτο με καιόμενο κάρβουνο, με μια μεταλλική σχάρα από πάνω.

Οι γαστρονομικά ρηξικέλευθοι Ιάπωνες αρέσκονται επίσης στο να βουτούν το κρέας στο tare –μια γλυκιά σάλτσα με βάση τη σόγια- να περνάνε το κρέας σε μιας μορφής καλάμι (περίπου το ίδιο που κάνουμε κι εμείς με το σουβλάκι κρέατος) και να το ψήνουν. Και το «πιάτο» και η σχάρα ονομάζονται yakitori, ενώ η τελευταία έχει και μια κεραμική λεκανοειδή επιφάνεια που βοηθάει στο να μαγειρεύεται το φαγητό ισόρροπα. Τέτοιες ψηστιέρες υπάρχουν σε κάθε μέγεθος, ακόμη και σε φορητή εκδοχή που τη χρησιμοποιούν οι «καντινιέρηδες» που ετοιμάζουν την ιαπωνική εκδοχή του κεμπάπ.

Ταϊλάνδη και Ινδονησία

Μιας και πιάσαμε τα κεμπάπ, σε Ταϊλάνδη και Ινδονησία το κρέας και πάλι περνάει σε «σουβλί» για να ψηθεί. Συνήθως λοιπόν οι εκ Ταϊλάνδης και Ινδονησίας φίλοι, χρησιμοποιούν ψησταριά satay, η οποία με τις μεταλλικές της ράβδους ή την πολυκύμαντη μεταλλική κορυφή της, μοιάζει με yakitori.

Στην Ταϊλάνδη, θα βρείτε επίσης και μια σειρά μικρά επιτραπέζια κουζινάκια κάρβουνου, που χρησιμοποιούνται κυρίως για το μαγείρεμα πολύ ψιλοκομμένου κρέατος και λαχανικών…

Κορέα

Αυτή η ίδια επιτραπέζια ψησταριά, συνηθίζεται να χρησιμοποιείται για να φτιάχνει το κορεάτικο μπάρμπεκιου. Το καλό σε αυτή την ιστορία είναι ότι όσο μαγειρεύεις, το κρέας και οι χυμοί του περνάνε παρά κάτω, στο δεύτερο «θάλαμο» ρίχνοντας την περιεκτικότητα του κρέατος σε λίπος και ταυτόχρονα σου προσφέρει ένα γευστικότατο ζωμό είτε για να φτιάξεις σούπα είτε για σάλτσα.

Πέρα από το κλασσικό λοιπόν αυτό εξάρτημα με το οποίο φτιάχνεται το κορεάτικο μπάρμπεκιου, το ίδιο το πιάτο είναι διάσημο για τη βαθιά, πλούσια ζεστασιά του κρέατος που έχει να κάνει με το πολύωρο μαρινάρισμα και την προσεκτική εισαγωγή καρυκευμάτων στο σώμα του κρέατος.

Βραζιλία

Οπουδήποτε κι αν ταξιδέψετε στη Νότια και Κεντρική Αμερική, θα βρείτε οπωσδήποτε το churrasco, που είναι το αντίστοιχο της parallada, με την έννοια ότι είναι μεν μια παράταξη από διάφορα είδη κρέατος, κυρίως όμως βοδινού, ψημένο στη χόβολη. Για να μαγειρέψεις έτσι, σουβλίζεις το κρέας και το βάζεις πάνω από μια χαμηλή, ανοιχτή φωτιά.

Κολομβία

Μια άλλη αρκετά ενδιαφέρουσα τεχνική μπάρμπεκιου στο δυτικό ημισφαίριο, ακολουθείται στην Κολομβία. Ονομάζεται lomo al trapo ή βοδινό φιλέτο, το οποίο ετοιμάζεται με το τύλιγμα του κρέατος σε πανί βουτηγμένο σε μια μίξη αλατιού και ρίγανης και τοποθέτηση για ψήσιμο πάνω σε ζεστά κάρβουνα.

Ινδία

Στην Ινδία ψήνουν γενικώς πολύ, και συνήθως χρησιμοποιούν φούρνους από τούβλα σε σχήμα κύβου που ονομάζονται chula. Αυτή η συσκευή έχει ένα άνοιγμα – τρύπα στο μπροστινό της μέρος, ώστε να μπορείτε να «ταΐζετε» τη φωτιά. Χρησιμοποιούν επίσης αρκετά το tandoor, ένα συνήθως μεγάλο κεραμικό σκεύος που θάβεται μέχρι το λαιμό στο έδαφος. Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των ψησταριών, το φαγητό μαγειρεύεται εδώ στο εσωτερικό του σκεύους, αν και η αλήθεια είναι ότι πολλοί βάζουν σχάρα στην επιφάνειά του και ψήνουν με τον παραδοσιακό τρόπο.

Χαβάη

Μια από τις καλύτερες «ψηστικές» εμπειρίες χωρίς τη χρήση σχάρας (!) μπορεί να βιώσει κανείς στη Χαβάη με την προετοιμασία του «luau feast». Στο αμερικάνικο νησί που βρίσκεται σαν κουκίδα στη μέση του Ειρηνικού, φτιάχνουν το kalua pig, όπου το ka σημαίνει «ο» και το lua σημαίνει «λάκκος». Το περίεργο αυτό όνομα δίδεται καθώς το γουρούνι τοποθετείται σε ένα «imu», γνωστό και ως λάκκος άμμου, ενώ η θερμότητα για το ψήσιμο προέρχεται από φωτιά αναμμένη επάνω σε βράχια. Μετά από πολλές ώρες, η φωτιά σβήνεται με χτύπημα με φυτά και με χρήση νερού, πράγμα που δημιουργεί ένα θύλακα ατμού ψηστικής θερμότητας, που φιλοξενεί το άτυχο γουρουνάκι που θάβεται στην άμμο. Ώρες αργότερα, προχωράς ακάθεκτος για μία ζουμερή «τελετή» απολαμβάνοντας ταυτόχρονα τη δύση του ήλιου στο μοναδικό τοπίο.