Από την καταπράσινη Κηφισιά μέχρι την παραλιακή Γλυφάδα, πάμε μια φωτογραφική βόλτα σε μερικές από τις πιο αγαπημένες συνοικίες της Αθήνας και μαθαίνουμε γι’ αυτές.

Πλάκα, η γραφική
Ακριβώς κάτω από την Ακρόπολη, η Πλάκα είναι η παγκοσμίως γνωστή ως η πιο γραφική συνοικία της Αθήνας, με όλους τους τουρίστες που καταφτάνουν να περνούν πρώτα από εκεί στο ταξίδι τους στην πόλη. Μεταπολεμικά, τα κτίσματα της Πλάκας κρίθηκαν διατηρητέα, με αποτέλεσμα η περιοχή να αποτελεί τη μοναδική συνοικία της Αθήνας που σε τέτοια έκταση μπορεί κάποιος να δει την πόλη όπως ήταν πριν 100 χρόνια. Στην περιοχή λειτουργούν μουσεία, ταβέρνες, εστιατόρια, καφετέριες και καταστήματα με τουριστικά είδη, ενώ σώζονται κτίρια διάσημων πολιτών της παλιάς Αθήνας, όπως και κτίρια από παλιές ελληνικές ταινίες (βλ. στην οδό Τριπόδων το σπίτι του Αντωνάκη, από το «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα»).

Εξάρχεια, τα επαναστατικά
Κάποιος ηπειρώτης έμπορο ονόματι Έξαρχο, που διατηρούσε στην οδό Θεμιστοκλέους μεγάλο -για τα δεδομένα της εποχής- κατάστημα γενικού εμπορίου ήταν αυτός που φαίνεται να έδωσε στην περιοχή τη νεότερη ονομασία της, ενώ στις αρχές του 19ου αιώνα τα Εξάρχεια, και συγκεκριμένα η οδός Τζαβέλα, θεωρούνταν το σύνορο της πόλης. Έχουν ταυτιστεί με τις μολότοφ, τα δακρυγόνα και το κυνηγητό αναρχικών και ΜΑΤ στα στενά τους, στην πραγματικότητα, όμως, τα Εξάρχεια είναι κάτι πολύ παραπάνω. Αποτελούν τον πιο επαναστατικό σε βάθος πυρήνα της πόλης, με νέο, δραστήριο κόσμο που δείχνει να θέλει να βάλει το λιθαράκι του σε ένα καλύτερο αύριο, μέσα από αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, δράσεις αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, εκδηλώσεις στην πλατεία και σε όλη την περιοχή, ομιλίες κ.ο.κ. Μέσα σε όλα, φυσικά, δεν λείπουν και τα στέκια για καφέ, φαγητό και ποτό, σε μια ολοζώντανη περιοχή που δίνει ρυθμό στο κέντρο.

Πετράλωνα, τα νοσταλγικά
Σίγουρα η σημερινή μορφή τους απέχει κάμποσο από την ταινία του Αλέκου Αλεξανδράκη, «Συνοικία το όνειρο», αλλά παρά τους σύγχρονους παλμούς, τα Πετράλωνα διατηρούν μια νοσταλγική χροιά έχοντας καταφέρει κάτι σπάνιο: αποτελούν μια από τις πιο hot πιάτσες της Αθήνας για τις μεσημεριανές και βραδινές εξόδους της νεολαίας, αλλά κρατούν ακόμα τον πολύ ιδιαίτερο και όμορφο χαρακτήρα τους. Εκτείνονται από την οδό Πειραιώς μέχρι το λόφο Φιλοπάππου και από την οδό Χαμοστέρνας μέχρι τη γέφυρα Πουλόπουλου και το άλσος τους, που αν και χρίζει αξιοποίησης από τους αρμόδιους φορείς, δεν παύει να αποτελεί σημαντικό πνεύμονα πράσινου στην πόλη.

Αναφιώτικα, τα κυκλαδίτικα
Ίσως η πιο ιδιαίτερη συνοικία της Αθήνας που σίγουρα θυμίζει καλοκαίρι, τα Αναφιώτικα είναι μια λιλιπούτεια περιοχή στην σκαρφαλωμένη στην βορειανατολική πλευρά του βράχου της Ακρόπολης, στα όρια της συνοικίας της Πλάκας. Δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα από εργάτες που ήρθαν από την Ανάφη για να εργαστούν στην ανοικοδόμηση της πόλης και την ανέγερση των ανακτόρων του Όθωνα, οι οποίοι επέλεξαν να φέρουν την αρχιτεκτονική των Κυκλάδων και στην πόλη. Οι κάτοικοι των Αναφιώτικων το 2015 ήταν 65 και ανάμεσά τους 4 παιδιά και μια βόλτα εκεί σίγουρα θα σας πάει ένα μικρό, καλοκαιρινό ταξίδι.

Κολωνάκι, το προσεγμένο
Η πιο «λουσάτη» πλευρά του κέντρου, το Κολωνάκι ονομάστηκε έτσι λόγω ενός παλιού μαρμάρινου στύλου που βρέθηκε στην περιοχή και αναστηλώθηκε στην δεξιά σκάλα της Δεξαμενής. Εκτείνεται από τη λεωφόρο Πανεπιστημίου ανατολικά μέχρι το Μέγαρο Μουσικής και βορειοδυτικά μέχρι την οδό Σίνα και την οδό Οίτης. Η θέση του στην καρδιά της Αθήνας, αλλά και η απόσταση αναπνοής από τα τότε Βασιλικά Ανάκτορα (η σημερινή Βουλή των Ελλήνων), οδήγησε το Κολωνάκι να εξελιχθεί και να θεωρείται μέχρι και σήμερα μία από τις πιο ακριβές συνοικίες του Δήμου Αθηναίων. Η βραδινή ζωή φυσικά δεν λείπει από την περιοχή, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί έντονη γαστρονομική σκηνή.

Γλυφάδα, η κοσμοπολίτικη
Κατεβαίνοντας νότια, η Γλυφάδα αποτελεί ένα αξιοζήλευτο προάστιο για όσους θέλουν άμεση πρόσβαση στη θάλασσα. Αποτελεί το μεγαλύτερο από τα παραδοσιακά νότια προάστια και εκτείνεται από τη θάλασσα του Σαρωνικού μέχρι τις ρίζες του Υμηττού. Η περιοχή της Γλυφάδας κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Αιξωνή και ήταν γνωστή για την αιξωνική τρίγλη (μπαρμπούνι), ενώ η ονομασία της είναι σχετικά πρόσφατη και προέρχεται από τα πηγάδια της περιοχής, που το νερό τους είναι υφάλμυρο, δηλαδή γλυφό. Το ατύχημα με τη βύθιση του δεξαμενόπλοιου τον Σεπτέμβριο του 2017 δημιούργησε θέμα για ένα διάστημα όσον αφορά το κολύμπι στη θάλασσα της Γλυφάδας, αλλά η βόλτα μπροστά στην παραλία και η βραδινή ζωή της «παραλιακής» δεν θα λείψουν ούτε φέτος το καλοκαίρι.

Κηφισιά, η πράσινη
Ήταν μια από τις αρχαίες 12 πόλεις της Αττικής και πήρε το όνομά της από τον Κηφισό ποταμό. Η περιοχή είναι γνωστή για την εμπορική της αγορά, την άρτια ρυμοτομία, την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική των σπιτιών και των καταστημάτων, τους επιβλητικούς πυργίσκους και την αγάπη των κατοίκων της για την ανθοκομία. Οι πεζόδρομοι και οι ποδηλατόδρομοι είναι χαρακτηριστικό της, ενώ τμήμα της έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός. Όποια εποχή κι αν την επισκεφτείτε, για φαγητό, γλυκό ή ποτό, θα διαπιστώσετε ότι το κλίμα αλλάζει αρκετά, λόγω της βόρειας τοποθεσίας της και του πράσινου.