Εντυπωσιακά μοναστήρια της Ελλάδας που πρέπει να επισκεφτείτε
Τα μοναστήρια χαρίζουν πάντα μια διαφορετική αίσθηση στο ταξίδι μας, καθώς μας φέρνουν σε επαφή με μια ηρεμία και αγνότητα που δεν έχουμε στην καθημερινότητά μας, ενώ συνήθως είναι χτισμένα σε μέρη μέσα στη φύση, με υπέροχη θέα, μέσα σε βράχους ή σε κορυφές βουνών. Γι’ αυτό και σήμερα κάνουμε στάση σε αγαπημένα και ιδιαίτερα μοναστήρια της Ελλάδας, που θα μας γεμίσουν με όμορφες εικόνες και θα μας χαρίσουν την ηρεμία που αναζητάμε.
Μονή Τιμίου Προδρόμου, Αρκαδία
Στα 30 χιλιόμετρα δυτικά του Άστρους, ανάμεσα στα χωριά Στεμνίτσα και Δημητσάνα θα συναντήσετε ένα από τα αρχαιότερα μοναστήρια της Κυνουρίας, που ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα και λέγεται ότι ίσως υπήρξε κατά τα αρχαία χρόνια, βωμός και σπήλαιο του θεού Πάνα. Είναι σκαρφαλωμένο και χτισμένο πάνω σε βράχο με παραδοσιακό τρόπο, πάνω από το φαράγγι του ποταμού Τάνου, κάτι που το καθιστά απρόσιτο. Σήμερα είναι πλήρως ανακαινισμένο με δύο μετόχια, τον Άγιο Χαράλαμπο στον Στόλο και τον ερειπωμένο ναό του Αγίου Νικολάου στην Περδικόβρυση. Στη Μονή ζουν ελάχιστοι μοναχοί και γιορτάζει στις 6 Σεπτεμβρίου, εννέα μέρες μετά την εορτή του Προδρόμου και στις 14 Σεπτεμβρίου του Τιμίου Σταυρού. Κι αν είστε του περιπάτου, υπάρχει μονοπάτι από τη Στεμνίτσα για περίπατο στην περιοχή.
Σίγουρα τα μοναστήρια των Μετεώρων βρίσκονται στην κορυφαία τριάδα των μοναστηριών της Ελλάδας, που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτεί κάποιος τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του. Σε ένα άγριο και απροσπέλαστο τοπίο με απότομα βράχια που μοιάζουν σαν να προήλθαν «εξ ουρανού», πάνω από τις κωμοπόλεις Καλαμπάκα και Καστράκι, τα μοναστήρια, χτισμένα στις κορυφές των βράχων, αποτελούν το δεύτερο πλέον σημαντικό μοναστικό συγκρότημα στην Ελλάδα, μετά το Άγιο Όρος. Από τα εικοσιτέσσερα μοναστήρια που υπήρξαν ιστορικά, σήμερα λειτουργούν μόνο έξι (οι ανδρικές Μονές της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, της Αγίας Τριάδας, του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά και του Βαρλαάμ και οι γυναικείες Μονές του Ρουσάνου και του Αγίου Στεφάνου), τα οποία, μάλιστα, από το 1988 περιλαμβάνονται στον κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Για πολλούς, το μοναστήρι αυτό θεωρείται το παλαιότερο της Ελλάδας, ενώ είναι άκρως εντυπωσιακό, χτισμένο στο σπήλαιο όπου βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας, 10 χιλιόμετρα έξω από τα Καλάβρυτα. Χτίστηκε το 362 μ.Χ. σε μια περιοχή που προκαλεί πραγματικά δέος, σε έναν απότομο βράχο στο όρος Χελμός σε υψόμετρο σχεδόν 950 μέτρων, και μπορείτε να φτάσετε εκεί είτε με το αυτοκίνητο, είτε πεζοπορώντας από το μονοπάτι της Ζαχλωρού. Αυτό για το οποίο είναι διάσημη αυτή η Μονή είναι ότι έχει επιβιώσει από τέσσερις πυρκαγιές, ενώ η εικόνα της Παναγίας θεωρείται ότι έχει μείνει αλώβητη. Μαζί με αυτήν, η Μονή διαθέτει κι άλλα κειμήλια, όπως ένα σπάνιο λάβαρο με τις μορφές τριών βυζαντινών αυτοκρατόρων, λειψανοθήκες με τα οστά πολλών Αγίων, έναν πολύτιμο σταυρό με Τίμιο Ξύλο κ.ά.
Λέγεται και Σιμωνόπετρα και είναι χτισμένη 300 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, πάνω σε βράχο από γρανίτη με βάθος 10 χιλιόμετρα μέσα στη γη, δίνοντας την εντύπωση ότι… σχεδόν κρέμεται. Ιδρύθηκε στα μέσα του 13ου αιώνα από τον Όσιο Σίμωνα και αποτέλεσε ένα από τα πιο τολμηρά οικοδομήματα του μεσαίωνα, ως ένα επταώροφο πυργωτό οίκημα επί μεγάλης πυργωτής βάσης, όπου βγαίνοντας στον εξώστη νιώθεις κυριολεκτικά δέος. Το μοναστήρι ανακαινίστηκε το 1365, ενώ το 1581 καταστράφηκε από πυρκαγιά στην οποία σκοτώθηκε μεγάλος αριθμός μοναχών. Ο τότε ηγεμόνας της Βλαχίας Μιχαήλ ο Γενναίος δώρισε σημαντική ακίνητη περιουσία, καθώς και τα ποσά για την ανοικοδόμηση της Μονής. Η Μονή κάηκε συνολικά τρεις φορές, ενώ τη σημερινή της μορφή πήρε μετά την τελευταία μεγάλη πυρκαγιά του 1891. Γιορτάζει στις 25 Δεκεμβρίου, τη Γέννηση του Χριστού.
Στο πιο ψηλό σημείο του νησιού της Αποκάλυψης, το διάσημο μοναστήρι στέκει αγέρωχο, χτισμένο σαν κάστρο, το οποίο το βράδυ φωτίζεται και χαρίζει ακόμη πιο μυστηριακή ατμόσφαιρα στη Χώρα. Ιδρύθηκε το 1088 και το 1999 κηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO, ενώ χτίστηκε στο σημείο που πιστεύεται τόσο από την Καθολική όσο και από την Ορθόδοξη Εκκλησία ότι ο απόστολος Ιωάννης έγραψε το Ευαγγέλιο και την Αποκάλυψη, κοντά στο σπήλαιο όπου είχε τα οράματα της Αποκάλυψης. Είναι ένας σημαντικό τόπος και για όλους τους πνευματικούς ανθρώπους, που ταυτόχρονα λατρεύουν την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της Πάτμου και τον πολιτισμό της.
Αν ο δρόμος σας βγάλει προς Καρπενήσι, στα 30 χιλιόμετρα νότια θα βρεθείτε στη Μονή Προυσού, η οποία απέχει μόλις δυο χιλιόμετρα από το ομώνυμο χωριό. Το τοπίο στο οποίο είναι χτισμένη είναι κι εδώ επιβλητικό, σε απόκρημνη, βραχώδη περιοχή μεταξύ των βουνών Χελιδόνα, Καλιακούδα και της οροσειράς του Παναιτωλικού, η οποία είναι κατάφυτη από έλατα. Κατά την παράδοση, το όνομα της Μονής οφείλεται στη θαυματουργή εικόνα της «Παναγίας Προυσιώτισσας» και αποτελεί ένα από τα λίγα μοναστήρια που σώζονται στην Ευρυτανία, ενώ κάθε χρόνο στις 23 Αυγούστου πραγματοποιείται πανηγύρι.
Χτισμένη στα Τζουμέρκα, μέσα σε έναν απόκρημνο βράχο, η Μονή Κηπίνας είναι σίγουρα το πιο εντυπωσιακό μοναστήρι της Ηπείρου, αλλά και από τα πιο εντυπωσιακά της Ελλάδας. Χτίστηκε το 1212 κοντά στο χωριό Καλαρρύτες και την περίοδο της Τουρκοκρατίας αποτέλεσε κρησφύγετο των Ελλήνων και των αντιστασιακών, χάρη στην κρύπτη του. Εκτός από την τοποθεσία του, εντυπωσιάζουν και οι τοιχογραφίες του, ενώ για να φτάσει κάποιος εκεί, περνά από μονοπάτι σκαλισμένο σε βράχο και μια ξύλινη γέφυρα.
Το αρχαιότερο μοναστήρι στην Ελλάδα βρίσκεται στον Νομό Σερρών, σε υψόμετρο 753 μέτρων, στη βόρεια πλευρά του όρους Παγγαίου και συγκεκριμένα στα όρια των δύο Νομών Σερρών και Καβάλας. Αποτελεί, μάλιστα, και το παλαιότερο εν ενεργεία μοναστήρι στην Ευρώπη, το οποίο ιδρύθηκε από τον Όσιο Γερμανό τον 8ο αιώνα. Η ονομασία Εικοσιφοίνισσα προέκυψε όταν ο Όσιος Γερμανός αναζητούσε κατάλληλη σανίδα για να γίνει η εικόνα της Θεοτόκου, η οποία με θαυματουργικό τρόπο του προσέφερε την εικόνα της που σώζεται μέχρι σήμερα, που άστραφτε κι εξέπεμπε «φοινικούν», δηλαδή κοκκινωπό φως. Έτσι επικράτησε ο όρος «Εικοσιφοίνισσα». Στην Επανάσταση του 1821 η Μονή είχε καταστεί πνευματικό και εθνικό κέντρο της Ανατολικής Μακεδονίας και οι ηγούμενοί της είχαν στενή συνεργασία με τους ηγέτες της Επανάστασης. Σήμερα, γιορτάζει στις 15 Αυγούστου, στις 14 Σεπτεμβρίου στη μνήμη του Τίμιου Σταυρού και στις 21 Νοεμβρίου στα Εισόδια της Θεοτόκου.