Όλοι μας λίγο έως πολύ έχουμε κάποιο καλοκαίρι πέσει στα δίχτυα των ενοικιαζόμενων δωματίων που βρίσκονται διάσπαρτα στα ελληνικά νησιά. Και όλοι μα όλοι, έχουμε ιστορίες και ιστορίες να διηγηθούμε…

«Live your myth in Greece» έλεγε το πρόσφατο σλόγκαν του υπουργείου Τουρισμού προτρέποντας τους στερημένους από ήλιο τουρίστες να ζήσουν στην Ελλάδα, το μύθο που τόσο βαθιά θα μείνει χαραγμένος στη μνήμη μέχρι τα βαθιά τους γεράματα. Με μια δόση μύθου ωστόσο, περιβάλλονται και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια της χώρας μας, γνωστότερα και ως rooms to let, που με ελάχιστες-πλην όμως φωτεινές- εξαιρέσεις (που ευχόμαστε ολόψυχα να πληθύνουν) πασχίζουν να μετατρέψουν τον μύθο του τουρίστα σε καλοκαιρινό εφιάλτη.

Πετσέτες: προσφέρουμε και δωρεάν απολέπιση

Μην σας ξεγελούν-δεν είναι τόσο απαλές όσο φαίνονται...

Σε δωμάτιο θα πάω σκέφτεστε, οπότε γιατί να κουβαλάω μαζί μου πετσέτες σώματος και προσώπου; Σίγουρα θα έχει το δωμάτιο, οπότε δεν υπάρχει λόγος να βαρύνω άσκοπα τη βαλίτσα μου. Και όμως… Πότε θα βάλεις μυαλό αγαπημένε μου επισκέπτη; Με το που μπαίνεις στο δωμάτιο μετά το ταξίδι, ρίχνεις λίγο νεράκι στο πρόσωπό σου να φρεσκαριστείς και σκουπίζεσαι με την φρεσκοσιδερωμένη πετσέτα που βρίσκεις απλωμένη με χάρη πάνω στο κρεβάτι σου. Και εκεί, καταλαβαίνεις πως ο καλός σου ξενοδόχος πέρα από το τυπικό σκούπισμα προσώπου, σου προσφέρει και μια δωρεάν απολέπιση καθώς είναι τόσο-μα τόσο-σκληρή η κάποτε βαμβακερή πετσέτα σου, που θυμίζει τρίφτη κουζίνας και όχι αιγυπτιακό βαμβάκι…

Διακόσμηση: must η μαυροφορούσα γιαγιά με το τσεμπέρι

Μυρίζει Ελλάδα αλλά σίγουρα, δεν θέλεις να κοσμεί τον τοίχο του δωματίου σου...

Και αφού φρεσκάρεστε και λέτε «έλα μωρέ, δεν βαριέσαι που ήταν η πετσέτα μου «συρμάτινη», χαρά στο πράγμα, ρίχνετε μια ματιά στο δωμάτιο στο πλαίσιο της προσαρμογής σας στο νέο χώρο. Και εκεί το βλέμμα σας καρφώνεται στον τοίχο που συνήθως κοσμούν 2 κάδρα με χρυσή κορνίζα και αφίσες από ομορφιές του νησιού. Έτσι μέσα στο χρυσοποίκιλτο πλαίσιο είτε θα συναντήσετε μια μαυροφορούσα γιαγιά με τσεμπέρι να αγναντεύει το πέλαγος ή έναν ψιλοδιαλυμένο ανεμόμυλο να στέκει αγέρωχα πάνω στα βράχια ή την τράτα του Παναγή να ποζάρει περήφανη στην ακρογιαλιά λίγο πριν ρίξει δίχτυα…Χαμογελάτε, παρά την κιτς επίθεση στα ταλαιπωρημένα μάτια σας. «Διακοπές είμαι, πλάκα έχουν και αυτά», σκέφτεστε και η Οδύσσεια συνεχίζεται…

Ντουζιέρα: ποια ντουζιέρα;

Και αφού χάνεστε με τις ώρες στην παραλία-άλλωστε γι αυτό πήγατε διακοπές-ώρα να επιστρέψετε στο δωμάτιό σας να κάνετε ένα μπάνιο βρε αδερφέ να φύγει το αλάτι. Και εκεί, συναντάτε τον νο1 εφιάλτη των ενοικιαζόμενων δωματίων που ακούει στο όνομα ντουζιέρα-σιφόνι χωρίς περίγραμμα ντουζιέρας… Και επειδή μπορεί να μην το καταλάβατε ήδη, φανταστείτε, πως η ντουζιέρα είναι απλά ένας χώρος-συνήθως δίπλα στη λεκάνη- με την κλασική βρύση-τηλεφωνάκι και ένα σιφόνι στο πάτωμα χωρίς όμως να υπάρχει ειδική πρόβλεψη να περιορίζονται τα νερά μέσα στο χώρο της ντουζιέρας αλλά να διασκορπώνται με χάρη σε όλο μα όλο το μπάνιο…Και αφού παίρνετε την πρώτη κρυάδα, θυμάστε τα μαθητικά σας χρόνια όπου ισορροπούσατε με χάρη πάνω στη δοκό του σχολείου και αρχίζετε να σαπουνίζεστε…

Και όσο προσπαθείτε σαν ζογκλέρ να πλυθείτε χωρίς παράλληλα να υποστείτε κάταγμα από το γλιστερό πάτωμα του μπάνιου, η ματιά σας περιπλανιέται στον χώρο. Τα συνήθως πολύχρωμα πλακάκια, που σίγουρα θα έκαναν πάταγο στη δεκαετία του ’70 που τοποθετήθηκαν, ωθώντας τον ιδιοκτήτη των δωματίων να τα δείχνει με καμάρι στους συγχωριανούς του, πλέον αποτελούν ένα καλτ σκηνικό, ιδανικό ακόμη και για να ποζάρετε μπροστά του. Άλλωστε, η αισθητική, είναι μια έννοια, που σχεδόν ποτέ δεν απασχόλησε τους ιδιοκτήτες των rooms to let…

Πού είναι η ντουζιέρα, οέο;

Κουρτίνα μπάνιου: μπλιαχ, μπλιαχ, μπλιαχ!

Μόνο μην την ακουμπήσετε κατά λάθος...

Και πάμε στον εφιάλτη νο 2. Ο λόγος για την πλαστική κουρτίνα μπάνιου που ενδεχομένως κοσμεί το κατά τα άλλα πρωτότυπο-και πλημμυρισμένο-μπάνιο σας. Η πρώτη σκέψη που σας έρχεται στο μυαλό είναι «από πότε έχει να πλυθεί» και η αμέσως επόμενη «πόσοι έχουν κατά λάθος ακουμπήσει πάνω της». Και οι δύο απαντήσεις σας ωθούν στην αποχή από κάθε καθαριότητα και στην απλυσιά αλλά άνθρωποι είστε το μπάνιο σας το θέλετε. Και καθώς αφήνετε το ευεργετικό νεράκι να τρέξει πάνω στο αλατισμένο κορμί σας, η πλαστική κουρτίνα, κολλά κατά λάθος πάνω σας. Με μια λέξη: μπλιαχ!

Το κρεβάτι του Προκρούστη

Προσοχή όταν αλλάζετε πλευρό!

Τελειώσατε κουτσά-στραβά το μπάνιο σας και ώρα έχει η ξεκούρασή σας. Εδώ, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Το κλασικό σετ από 2 μονά-συνήθως κολλημένα κρεβάτια μεταξύ τους από σουηδικό ξύλο, απαντάται σχεδόν παντού. Το γιατί οι Έλληνες ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων απέκτησαν μέσα στα χρόνια τέτοια εμμονή με τα έπιπλα σουηδικού ξύλου, είναι ένα μυστήριο που μόνο ο Dan Brown μπορεί να λύσει στο επόμενο βιβλίο του. Ξαπλώνετε το κορμάκι σας πάνω στα σεντόνια που συνήθως έχουν την ίδια –συρμάτινη-υφή με τις πετσέτες και πάτε να κλείσετε τα μάτια σας. Έλα όμως, που η μαξιλαροθήκη λες και είναι γεμάτη με πέτρες ενώ και το στρώμα με τα ελατήρια να ξεπετάγονται δώθε κείθε καθιστούν τον ύπνο σας αδύνατο..Για μερικές μέρες είναι θα περάσει σκέφτεστε και γυρνάτε προσεκτικά, μην σας μπει και κάνα ελατήριο στα πλευρά…

Καθαριότητα: ε, όχι και κάθε μέρα

Ξημερώνει ο Θεός την μέρα και αφού κοιμηθήκατε (ένας Θεός ξέρει πως…), ξεκινάτε πάλι για το καθημερινό πρόγραμμα των διακοπών: καφές, μπάνιο, άραγμα στην ξαπλώστρα, φαγητό και μετά δωμάτιο. Και χθες το βράδυ, πάνω στο τρελό κέφι, είπατε να συγυρίσετε κομμάτι και είχατε αφήσει μέσα σε μια σακούλα τα πλαστικά μπουκάλια από νερό για να τα μαζέψει η καθαρίστρια την επόμενη. Αμ δε! Με έκπληξη διαπιστώνετε πως η καθαρίστρια ούτε καν επισκέφθηκε το δωμάτιό σας και όταν εύλογα διαμαρτύρεστε, ακούτε για μία ακόμη φορά τα ίδια:

Όταν φύγετε, θα καθαρίσω...

-Μα φεύγετε αύριο, η κοπέλα θα έρθει μία και καλή να καθαρίσει για τους επόμενους (μείνετε με τα σκουπίδια τώρα…)

-Αχ, δεν πρόλαβε να περάσει από εσάς, είναι όλα τα δωμάτια γεμάτα-θα περάσει όμως αύριο (και αν τη δείτε γράψτε μου…)

-Δεν ήρθε να καθαρίσει; Κάτσε να της τηλεφωνήσω να δω γιατί –αν και δεν μιλάει καλά ελληνικά και δεν θα συνεννοηθούμε…

Εν κατακλείδι…

Αγαπητέ ταξιδιώτη. Μπορεί τα παραπάνω να σου ακούγονται υπερβολικά, μπορεί να είχες μέχρι σήμερα την ευτυχία αλλά και την οικονομική άνεση, να περάσεις τις διακοπές σου σε χλιδάτα ξενοδοχεία της Ελλάδας ή του εξωτερικού και όλα αυτά να σου φαίνονται ως ευφυολογήματα ενός ταλαιπωρημένου συντάκτη με αρκετή δόση υπερβολής. Και όμως! Ενώ θα θέλαμε πολύ τα παραπάνω στοιχεία να υπάρχουν απλά και μόνο ως μακρινές αναμνήσεις του κακού τουριστικά εαυτού μας, τα περισσότερα τα συναντήσατε και φέτος σε ελληνικά νησιά, την στιγμή μάλιστα που περηφανευόμαστε για τα εκατομμύρια τουριστών που μας προτίμησαν έναντι άλλων χωρών.

Και καθώς φέτος διάγουμε μια σεζόν που ευνοηθήκαμε τουριστικά ως χώρα από μια σειρά παγκόσμιων συγκυριών (αναταραχές στην Τουρκία και την Αίγυπτο), ήδη μετράμε «πληγές» στον τουρισμό την στιγμή μάλιστα που δεν έχει τελειώσει καν το καλοκαίρι, όπως το φιάσκο της διακοπής ρεύματος στον νο1 προορισμό μας τη Σαντορίνη ή τις αυξήσεις τιμών σε καταλύματα παρά τις διαβεβαιώσεις των ξενοδόχων για το αντίθετο.

Και ενώ η κατάσταση φαίνεται πως πήγαινε να βελτιωθεί με το διαδίκτυο και τις κριτικές που μπορούν πλέον οι ταξιδιώτες να γράψουν για κάθε κατάλυμμα και πάλι το ελληνικό δαιμόνιο, φαίνεται πως ξεπερνά ακόμη και την καλπάζουσα τεχνολογία.

Περήφανοι για το ρεκόρ τουρισμού φέτος αλλά με τις παρεχόμενες υπηρεσίες, τι γίνεται;

Μια γρήγορη ματιά σε sites τουριστικών κριτικών, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές, με επισκέπτες να διαμαρτύρονται για δωμάτια που καμία σχέση δεν είχαν με τις φωτογραφίες ή για υποσχόμενες παροχές που έμειναν μόνο στα χαρτιά...

Φίλε ξενοδόχε ή ιδιοκτήτη ενοικιαζόμενων δωματίων, απευθύνομαι σε σένα, με όλη την αγάπη που έχει ένας άνθρωπος που θεωρεί ευλογία το γεγονός ότι γεννήθηκε στην Ελλάδα: αν δεν κάνουμε την αυτοκριτική μας και αν δεν βελτιώσουμε τις υπηρεσίες μας, ελπίδα δεν υπάρχει. Και αν δεν πάρουμε εμείς πρώτα τον εαυτό μας σοβαρά, κανείς δεν πρόκειται να το κάνει. Γιατί η εποχή της «αρπαχτής» έχει περάσει ανεπιστρεπτί (ακόμη και στην Ελλάδα…)

ΛΙΛΗ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ

[email protected]