Ως ένας από τους 15 πιο σημαντικούς, αν και όχι πιο γνωστούς, αρχαιολογικούς προορισμούς στον κόσμο, συστήνονται οι Μυκήνες - ένα από τα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς που προστατεύονται από την Unesco - σε πρόσφατο άρθρο του CNN.

Πόσο γνωστές είναι οι «πολύχρυσες» Μυκήνες εκτός Ελλάδας; Όσοι έχουν ασχοληθεί με τα σημαντικότερα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς σίγουρα τις γνωρίζουν. Κι αν αρκετοί δεν έτυχαν να ακούσουν ποτέ για έναν από τους λαμπρότερους προϊστορικούς πολιτισμούς, ο αριθμός τους μάλλον θα έχει λιγοστέψει μετά το πρόσφατο άρθρο της ιστοσελίδας του CNN.

Ως ένας από τους 15 πιο σημαντικούς, αν και όχι πιο γνωστούς, αρχαιολογικούς προορισμούς στον κόσμο, συστήνονται οι Μυκήνες - ένα από τα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς που προστατεύονται από την Unesco - στο πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύει η ιστοσελίδα του γνωστού ειδησεογραφικού οργανισμού. Μεταξύ αυτών η αρχαία πόλη Κούριο και ο αρχαιολογικός χώρος της Πάφου στην Κύπρο, οι Θήβες της Αιγύπτου, το φρούριο - ανάκτορο του Ηρώδη του Μέγα στη Μασάντα (Ισραήλ), η αρχαία ελληνική πόλη Γέρασα στην Ιορδανία ή, ακόμα μακρύτερα, το Λουμπίνι στο Νεπάλ, τόπος γέννησης του Βούδα, αλλά και ο τάφος του Κομφούκιου στην Κίνα.

«Δεν μας χρειάζεστε για να σας επιστήσουμε την προσοχή ως προς τις Πυραμίδες της Αιγύπτου ή το Κολοσσαίο της Ρώμης, ωστόσο, όπως οι αρχαιολόγοι, έτσι κι εμείς "σκάβουμε" βαθιά στη λίστα με τα λιγότερα γνωστά αρχαία ερείπια», γράφει ο αρθρογράφος, επεξηγώντας ότι ως «αρχαία ερείπια» νοούνται μνημεία, που χρονολογικά «φτάνουν» μέχρι την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 476 μ. Χ. και τα οποία είτε διατηρούνται εδώ και αιώνες είτε αποτελούν «απλώς σκιές των ένδοξων ημερών τους».

Η αναφορά στις Μυκήνες ξεκινά με τον Ερρίκο Σλήμαν, ο οποίος το 1876 ανακάλυψε το χρυσό νεκρικό «Προσωπείο του Αγαμέμνονα», όπως είθισται να αποκαλείται το περίφημο εύρημα, καθώς ο Γερμανός αρχαιολόγος έσπευσε να το συνδέσει με τη σωρό του θρυλικού βασιλιά. Αν και αυθαίρετη η ονομασία, η αξία της παραμένει αδιαμφισβήτητη. Όπως πληροφορεί, εξάλλου, η ιστοσελίδα του ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού, η προσωπίδα, που χρονολογείται στον 16ο αι. π. Χ., είναι η ωραιότερη από τις πέντε χρυσές μάσκες ηγεμόνων που βρέθηκαν στον Ταφικό Κύκλο Α΄ των Μυκηνών και η μοναδική που αφενός απεικονίζει γενειοφόρο άνδρα και αφετέρου παρουσιάζει τόσο έντονη απόδοση των χαρακτηριστικών του προσώπου.

«Η μυκηναϊκή αυτοκρατορία, εντούτοις, ήταν πραγματική και άσκησε εξαιρετικά μεγάλη επιρροή στον αρχαίο κόσμο», αναφέρεται στο κείμενο, που μνημονεύει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τη διατήρηση της επιβλητικής Πύλης των Λεόντων (μέσα 13ου αι. π. Χ.), καθώς και τη συνέχιση της έρευνας που αφορά στους βασιλικούς θολωτούς τάφους.

Άλλες περιοχές που παρουσιάζονται είναι επίσης οι θρακικές αρχαιότητες στο Χάσκοβο Βουλγαρίας (όπως ο περίφημος τάφος του Αλεξάντροβο), το παλάτι του Διοκλητιανού στην πόλη Σπλιτ της Κροατίας, οι ρωμαϊκές θέσεις στις πόλεις Αρλ και Νιμ στη Γαλλία, οι ετρουσκικές νεκρόπολεις του Σερβετέρι και της Ταρκίνια στην Ιταλία, τα ντολμέν στην Κορέα, οι μεγαλιθικοί ναοί της Μάλτας, η Καρχηδόνα στην Τυνησία και η πρωτεύουσα των Χετταίων, Χατούσα, στην Τουρκία, μνημεία, τα περισσότερα, που έχουν τεθεί υπό την προστασία της Unesco.