Τέσσερα νησιά που έχουν εγκαταλειφθεί και ξεχαστεί από τον κόσμο
ΤΡΙΤΗ, 01 ΙΟΥΝΙΟΥ 2021
Κάποια μπορεί να δείχνουν ειδυλλιακά, άλλα να κρύβουν «σκοτεινά» μυστικά και ορισμένα η Μητέρα Φύση τα καθιστά αφιλόξενα. Πάμε να ανακαλύψουμε εγκαταλελειμμένα νησιά του πλανήτη μας;
Poveglia, Ιταλία
Το μικρό αυτό νησάκι στη λιμνοθάλασσα της Βενετίας έχει μια μάλλον σκοτεινή ιστορία. Είναι γνωστό και ως το «Νησί της Πανούκλας» καθώς στα τέλη του 1700, αρχές 1800 χρησιμοποιούνταν ως τόπος καραντίνας για τα θύματα της πανούκλας. Φήμες λένε, μάλιστα, ότι το νησάκι είναι ακόμη στοιχειωμένο από τους ανθρώπους που πέθαναν εκεί. O Ναπολέων το χρησιμοποίησε ως αποθήκη όπλων, ενώ τη δεκαετία του ’20 άνοιξε μια ψυχιατρική κλινική, με τις φήμες να λένε ότι ένας γιατρός βασάνιζε και δολοφονούσε τους ασθενείς του. Σήμερα υπάρχει ακόμη το κτίριο του νοσοκομείου, αλλά δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο νησί.
Στα νησιά Andaman της Ινδίας, το νησί Ross Μπορεί να μοιάζει ειδυλλιακό, αλλά έχει μια μάλλον σκοτεινή ιστορία. Η πρώτη αποικία στο νησί έγινε από Βρετανούς κατά το 1780, αλλά ο ιδιαίτερος καιρός και οι αφιλόξενες συνθήκες κόστισε ζωές και σύντομα εγκαταλείφθηκε. Το 1857, οι Βρετανοί έκαναν κι άλλη απόπειρα αποικιοκρατίας, μόνο που αυτή τη φορά το νησί χρησιμοποιήθηκε ως μέρος εξορίας και τιμωρίας ινδών επαναστατών. Τα επόμενα χρόνια, οι φυλακισμένοι μετακινήθηκαν σε γειτονικά νησιά και το Ross απέκτησε κυρίως διοικητικό χαρακτήρα, ενώ αποτέλεσε μέρος όπου οι διοικητικοί συνταξιούχοι μπορούσαν να αποσυρθούν. Χτίστηκαν εκκλησίες και επαύλεις, συν ένας σταθμός ηλεκτροδότησης που επέτρεπε στους κατοίκους να ζήσουν στην πολυτέλεια. Τη δεκαετία του ’40, οι φυλακές έκλεισαν και το νησί εγκαταλείφθηκε. Πλέον ανήκει στη… Μητέρα Φύση.
wikipedia / Andreas F. Borchert
Το νησί αυτό βρίσκεται ανοιχτά της επαρχίας Sligo στον κόλπο Donegal και μέχρι το 1948 ήταν κατοικημένο. Στη συνέχεια, όμως, οι κάτοικοί του το εγκατέλειψαν για να εγκατασταθούν στην ενδοχώρα. Όσοι το επισκέπτονται σήμερα έχουν τη δυνατότητα να δουν τα ερείπια των παλιότερων κοινωνιών του, όπως κάποια εγκαταλελειμμένα σπίτια και σχολεία. Η ιστορία, ωστόσο, του νησιού φτάνει πολύ πιο πίσω από τον 20ο αιώνα, ενώ εκεί βρίσκονται και τα καλοδιατηρημένα απομεινάρια ενός χριστιανικού μοναστικού οικισμού με ρίζες από τον 6ο αιώνα. Μεγάλες πέτρες, ερείπια εκκλησιών και βωμών είναι μερικά μόνο από τα αξιοθέατα του νησιού.
Το σχήμα του θυμίζει πλοίο, βρίσκεται στα ανοιχτά του Ναγκασάκι και παρ’ όλο που πλέον είναι ερειπωμένο, κάποτε έσφυζε από ζωή. Κατά τα 1900 έπαιξε σημαντικό ρόλο στη βιομηχανοποίηση της Ιαπωνίας, με το ανθρακωρυχείο του να διαπρέπει κατά τον 20ο αιώνα. Στην ακμή του, κατά τη δεκαετία ’40 και ’50 χιλιάδες άτομα κατοικούσαν στο νησί και η βιομηχανία ήταν σε ανάπτυξη, αν και αναφέρεται ότι οι ανθρακωρύχοι έρχονταν από την Κορέα και εξαναγκάζονταν να δουλέψουν εκεί. Ο φυσικός πλούτος του νησιού, όμως, κάποια στιγμή στέρεψε, τα ανθρακωρυχεία έκλεισαν τη δεκαετία του ’70 και το νησί εγκαταλείφθηκε. Πλέον, πραγματοποιούνται οργανωμένες ξεναγήσεις για όσους ενδιαφέρονται να το γνωρίσουν από κοντά.