Πέρασε 1,5 χρόνος σε συνθήκες πανδημίας, με λίγο κάτω από 4 εκατ. ζωές σε ολόκληρο τον πλανήτη να έχουν χαθεί από το νέο κορωνοϊό, πολύ περισσότερες να έχουν απειληθεί και ακόμα περισσότερες να έχουν επηρεαστεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Πέρα από τις ανθρώπινες απώλειες, ο Covid-19 εγκαθίδρυσε ένα πλαίσιο αβεβαιότητας και στασιμότητας στην καθημερινή μας ζωή.

Τα δεδομένα αλλάζουν συνεχώς και εμείς καλούμαστε να παραμένουμε σε εγρήγορση, να ενημερωνόμαστε, να προσαρμοζόμαστε. Σήμερα πετάμε τις μάσκες στους εξωτερικούς χώρους εφόσον δεν επικρατούν συνθήκες συνωστισμού. Πριν από μία εβδομάδα μάθαμε ότι όσοι ταξιδιώτες επιθυμούν να εισέλθουν στην Ελλάδα θα μπορούν να επιδεικνύουν (και) αρνητικό rapid- test. Την 1η Ιουλίου επαναλειτουργούν και οι κινηματογράφοι δωδεκάμηνης λειτουργίας καθώς μέχρι τώρα λειτουργούσαν μόνο τα θερινά σινεμά. 

Ναι, ο νέος κορωνοϊός άλωσε με ένα μοναδικό τρόπο τη ζωή μας και μουδιασμένοι κάνουμε δειλά δειλά τα πρώτα μας βήματα μπροστά. Ένα τέτοιο κάναμε και εμείς. Μπορεί να είναι μικρό, μπορεί να είναι δειλό, μπορεί ακόμα και να υπάρξουν αναποδιές αλλά βιώνουμε τη χαρά της κίνησης, του βηματισμού.

Έπειτα από αρκετά όνειρα που διαδραματίστηκαν σε σκηνικό αεροδρομίου, ήρθε για κάποιους από εμάς η ώρα της απόδρασης από την Ελλάδα. Προορισμός; Γνώριμος, κοντινός και ευρωπαϊκός.

Πώς είναι να βλέπεις την πρώτη «πληγωμένη» της Ευρώπης ξανά μετά από τόσο καιρό; Πώς είναι να ξαναπερπατάς στα σοκάκια σε κάποια από τις συνήθως πατείς-με-πατώ-σε πόλεις της Ιταλίας;

  Όσοι έχουμε την τύχη να έχουμε στην οικογένειά μας κάποιο σκύλο, συνήθως συνδέουμε φωτογραφικά το πρόσωπο ενός κηδεμόνα που συναντάμε συχνά αλλά πάντα στο πάρκο με το σκυλί με το οποίο συνοδεύει- ενίοτε τον ''κλειδώνουμε'' και με το όνομα του σκύλου.

Αν τύχει όμως και συναντήσουμε τον κηδεμόνα εκτός πάρκου και χωρίς το σκυλί, συνήθως συντελείται ένα μικρό βραχυκύκλωμα καθώς ο εγκέφαλος δυσκολεύεται να αναγνωρίσει πλήρως το πρόσωπο για το οποίο διαθέτει την πληροφορία ότι το γνωρίζει αλλά δεν μπορεί να ανασύρει περισσότερες λεπτομέρειες. Κοινώς ο συνειρμός αργεί και η φάση είναι «από πού σε ξέρω, από πού σε ξέρω».

Αυτή ακριβώς ήταν η γεύση από το πρώτο ταξίδι στην Ιταλία μετά το ξέσπασμα της πανδημίας. Χρειάζεσαι λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσεις πως τι κι αν είναι άδεια η πλατεία, και πάλι πρόκειται για την Πιάτσα ντελ Ντουόμο του Μιλάνου. Τι και αν δεν βουλιάζουν από κόσμο τα ferry που σε μεταφέρουν στα χωριουδάκια της λίμνης Κόμο, και πάλι θα βρεις τον ενοχλητικό τουρίστα- ο οποίος θα φταρνιστεί μάλιστα χωρίς να φοράει μάσκα κάνοντας την καρδιά σου να σταματήσει. Τι και αν μοιάζει μοναχική η αρχόντισσα της Τοσκάνης, μπορείς να βγάλεις φωτογραφία χωρίς δεκάδες ξένα κεφάλια να κάνουν photo-bombing.

Και όταν πια έχεις κάνει τον συνειρμό, είναι μια μικρή κατάκτηση.

Τα πρακτικά: Για να μπει κανείς στην Ιταλία, αν δεν είναι πλήρως εμβολιασμένος, οφείλει να επιδείξει αρνητικό τεστ κορωνοϊού. Η χώρα δέχεται και το rapid-test οπότε με ένα σχετικά μικρό κόστος μπορείς να εξασφαλίσεις την είσοδό σου. Απαιτείται επίσης η συμπλήρωση της γνωστής μας πια φόρμας PLF όπου αναφέρεις αναλυτικά τα στοιχεία σου και τους τόπους διαμονής. Να σημειωθεί ότι η ιταλική φόρμα είναι αρκετά πιο λεπτομερής από την αντίστοιχη ελληνική την οποία συμπληρώνεις κατά την επιστροφή. Εμείς δεν χρησιμοποιήσαμε το ψηφιακό πιστοποιητικό καθώς αν και η χώρα μας συμμετέχει πιλοτικά στην εφαρμηγή του, η οποία επίσημα ξεκινάει 1 Ιουλίου, η Ιταλία δεν το «τρέχει» ακόμα.

Τους ελέγχους για τα απαραίτητα έγγραφα κατά την αναχώρηση από την Ελλάδα δεν τους λες και εξονυχιστικούς. Να σημειωθεί ότι το βάρος για τον έλεγχο των εγγράφων επωμίζονται οι αεροπορικές εταιρείες. Στην αντίστροφη περίπτωση, κατά την αναχώρηση από την Ιταλία προς την Ελλάδα, ο έλεγχος των εγγράφων ήταν πιο αυστηρός, με επιτρέποντας σε επιβάτη να επιβιβαστεί δηλαδή λόγω  των ελλειπών εγγράφων. Με την άφιξη της πτήσης στην Ελλάδα, πραγματοποιούνται δειγματοληπτικοί ελέγχοι στους επιβάτες. 

Η Ιταλία: Η χώρα είναι χωρισμένη σε ζώνες στις οποίες ισχύουν διαφοροποιημένοι περιορισμοί. Η μετακίνηση από τη μία περιφέρεια στην άλλη δεν απαιτεί επιπλέον τεστ ή ελέγχους καθώς η πλειοψηφία των περιφερειών ανήκουν στις κίτρινες και λευκές περιοχές. Από προχθές δεν υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας στη χώρα, ενω στις 28 Ιουνίου οι Ιταλοί πετούν τις μάσκες τους σε εξωτερικούς χώρους.

Γενικά οι περιορισμοί δεν είναι κάτι παράλογο, κουραστικό ή εντελώς διαφορετικό από αυτούς που έχουμε συνηθίσει. Σε ορισμένα καταστήματα της εστίασης πραγματοποιείται θερμομέτρηση ενώ στα ξενοδοχεία έχουν περιορίσει την επαφή και τα πρωινά σερβίρονται είτε στο δωμάτιο είτε καθόλου. Στα τρένα όλα είναι πολύ χαλαρά. Αν και «πέφτουν» συνεχώς προειδοποιήσεις για την τήρηση των μέτρων, κανείς δεν ασχολείται με τον έλεγχο. Στα ferry τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο χαλαρά. 

Αξίζει τον κόπο; Αξίζει γιατί είναι σαγηνευτικά τα τοπία χωρίς μιλούνια τουρίστες. Αξίζει γιατί διεκδικείς και πάλι την εμπειρία και την ευχαρίστηση του ταξιδιού. Υπάρχει όμως ένα «τίμημα» που πρέπει να πληρώσεις. Αρχικά να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι όλα μπορούν να ανατραπούν οποιαδήποτε ώρα. Μια νέα απόφαση, μια νέα εστία, ένα θετικό τεστ και τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει. Έπειτα να τηρήσεις τους κανόνες της χώρας που θα σε φιλοξενήσει και της χώρας στην οποία θα επιστρέψεις, κάτι που και πάλι έχει ένα τίμημα σε χρόνο και χρήμα. Γιατί είσαι σε ταξίδι και καλείσαι να αφιερώσεις μέρος του χρόνου σου για να κλείσεις ραντεβού, να υποβληθείς σε τεστ και να το πληρώσεις- στην Ιταλία τα τεστ είναι αρκετά πιο «τσιμπημένα» συγκριτικά με την Ελλάδα. 

Φωτογραφικά στιγμιότυπα από τη λίμνη Κόμο και τα χωριουδάκια Varenna, Bellagio, Tremezzo :

ΙΩΑΝΝΑ ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ- [email protected]