Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού έχει κάτι να προτείνει που ενδιαφέρει σίγουρα τους λιγότερο social εκεί έξω.

Μία συνηθισμένη bucket list περιλαμβάνει προορισμούς που συνεπάγονται κοσμοσυρροή. Τα «τεράστια» μνημεία και αρχαιολογικά μουσεία, οι πόλεις-υπαίθρια μουσεία, οι κλασικοί τουριστικοί προορισμοί της Ευρώπης, οι γαστρονομικοί προορισμοί, οι ξακουστές παραλίες, οι φθηνές χώρες είναι ανάμεσα στα must ταξίδια. Συχνά -και ανάλογα την περίοδο του χρόνου- σκορπούν μεγάλη ταλαιπωρία στους ταξιδιώτες. Από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η Βενετία, μια πόλη που δεν «σηκώνει» άλλους τουρίστες.

Φέτος, μαζί με την ανάκαμψη του τουρισμού, ανέκαμψαν και τα μεγάλα πλήθη στους κλασικούς προορισμούς- άσχετα αν περιορίζουν τις δαπάνες ή την διανομή σε μια προσπάθεια να εξισορροπηθεί η επίδραση του πληθωρισμού. Παράλληλα, γίνεται πλέον κατανοητό ότι τα μεγάλα πλήθη δεν μπορούν να εξασφαλίσουν μία βιώσιμη πορεία για τον τουρισμό. Έτσι, για παράδειγμα, έχουμε ήδη δει το κριτήριο του συνωστισμού να λαμβάνεται υπόψη στην διαδικασία επιλογής του τόπου και κυρίως του χρόνου των διακοπών για των Ευρωπαίων.

Στο μεταξύ μια πρωτοβουλία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού των Ηνωμένων Εθνών (UNWTO) φιλοδοξεί να αποτελέσει μέρος της λύσης, ανακατευθύνοντας τις τουριστικές αφίξεις πέρα ​​από τα πολυσύχναστα μέρη. Η τρίτη έκδοση της λίστας του UNWTO με τα «Καλύτερα Τουριστικά Χωριά», που κυκλοφόρησε στις 19 Οκτωβρίου, επισημαίνει 54 λιγότερο γνωστούς αγροτικούς προορισμούς σε όλο τον κόσμο που αξίζει να επισκεφτεί κανείς για τον φυσικό πλούτο και τον πολιτιστικό τους χώρο.

Πρόκειται για αγροτικές τοποθεσίες, καθεμία με λιγότερους από 15.000 κατοίκους, η οικονομία των οποίων εξακολουθεί να στηρίζεται σε παραδοσιακές εργασίες, όπως η γεωργία και το ψάρεμα. Το πιο σημαντικό, έχουν καταλάβει πώς να προσελκύσουν έναν σημαντικό αριθμό επισκεπτών χωρίς να επηρεάσουν αρνητικά τις κοινότητές τους ή το περιβάλλον, ενώ βρίσκουν καινοτόμους τρόπους για την προστασία τους.

Φέτος, πάνω από 60 από τις 159 χώρες μέλη του οργανισμού υπέβαλαν 260 υποψηφιότητες. Πρόκειται για ρεκόρ υποψηφιοτήτων που αντανακλά τον ανταγωνισμό και τη σημασία της λίστας για την προώθηση αυτών των προορισμών. Στην πορεία οι υποψηφιότητες εξετάστηκαν από μια συμβουλευτική επιτροπή 30 εμπειρογνωμόνων, προερχόμενοι από ένα ευρύ φάσμα σχετικών επαγγελματικών υποβάθρων. Οι υποβολές κρίθηκαν με βάση εννέα κριτήρια, συμπεριλαμβανομένων των φυσικών και πολιτιστικών πόρων τους και τον τρόπο με τον οποίο τα χωριά εργάζονται για τη διατήρησή τους, την προτεραιότητα που δίνουν οι αρχές τους στον τουρισμό, εάν συμμετέχουν σε βιώσιμες πρακτικές και την ανάπτυξη των υποδομών τους.

Ανάμεσα στους 54 νικητές για το 2023 βρίσκεται ένα ορεινό χωριό στην Ινδονησία, μια πόλη στην Ελβετία με εξορυκτική δραστηριότητα που έγινε προορισμός για σκι και ένας αγροτικός οικισμός στην Κίνα.

Το Bloomberg συγκεντρώνει πέντε που ψηφίζει «δαγκωτό»:

Μπιέι, Ιαπωνία
Δύο ώρες βόρεια του Σαπόρο στο Χοκάιντο, το καλοκαιρινό τοπίο στο Μπιέι το αποτελείται από μωβ λιβάδια λεβάντας, καθώς και παπαρούνες, κατιφέδες, ηλιοτρόπια και άλλα. Η προσέγγιση του χωριού, η οποία φέρνει μια σταθερή ροή τουριστών, είναι οι τεχνικές βιώσιμης καλλιέργειας: Οι ντόπιοι χρησιμοποιούν ένα σύστημα αμειψισποράς που διατηρεί τη βιοποικιλότητα της περιοχής και διατηρεί τη γονιμότητα του εδάφους. Η δέσμευση για τη διατήρηση των δημοφιλών γεωλογικών χαρακτηριστικών, όπως οι ιαματικές πηγές στο Shirogane Onsen, είναι ένα μπόνους.

Μαντέιγας, Πορτογαλία
Σε απόσταση 3,5 ωρών με το αυτοκίνητο βόρεια από τη Λισαβόνα, η ειδυλλιακή ορεινή πόλη περιστοιχίζεται από πολύχρωμα σπίτια και ένα τοπίο γεμάτο ογκόλιθους και εντυπωσιακά μονοπάτια πεζοπορίας. Αυτό που διακρίνει τον Μαντέιγας από άλλους παραδείσους αλπικού στυλ είναι το σχέδιο της τοπικής διοίκησης να ενισχύσει την κληρονομιά της περιοχής: την παραγωγή μαλλιού. Οι κουβέρτες, τα παπούτσια και τα ριχτάρια που μπορεί κανείς να αγοράσει από την περιοχή είναι φτιαγμένα με μια τοπική τεχνική που δημιουργεί εξαιρετικά μαλακά, ανθεκτικά, αδιάβροχα προϊόντα.

Παουκαρτάμπο, Περού
Οι περισσότεροι τουρίστες φεύγουν από το Κούσκο αμέσως μετά την επίσκεψη στο Μάτσου Πίτσου. Για να καταλήξει κανείς στο μικροσκοπικό χωριό Παουκαρτάμπο των Άνδεων χρειάζεται δύο ώρες από την περιοχή της Ιερής Κοιλάδας του Περού. Εκεί, διοργανώνεται το φεστιβάλ για τον εορτασμό της Virgen del Carmen, το οποίο στην Ισπανία αφορά τη ναυτική παράδοση, αλλά στο Παουκαρτάμπο συνδυάζει την Καθολική Παναγία με την Pachamama ή τη Μητέρα Γη. Για το φεστιβάλ, που διαρκεί συνήθως τέσσερις ημέρας- ξεκινώντας από τις 15 Ιουλίου-, παρελαύνουν στους πλακόστρωτους δρόμους περισσότερα από δώδεκα φολκλορικά συγκροτήματα φορώντας κοστούμια και μάσκες. Η επίσκεψη στο Παουκαρτάμπο προσφέρει επίσης την ευκαιρία γνωριμίας με τους ανθρώπους Q'eros, τους οποίους ορισμένοι ανθρωπολόγοι θεωρούν άμεσους απογόνους των Ίνκας.

Ταν Χόα, Βιετνάμ
Ακόμα κι αν δεν υπήρχε τίποτα γύρω τους, το εκτεταμένο σύστημα σπηλαίων Tú Làn θα άξιζε την πτήση 1,5 ώρας από το Ανόι. Το μεγαλύτερο σύστημα σπηλαίων στον κόσμο, είναι γεμάτο με πανύψηλους σχηματισμούς ασβεστίτη και απόκοσμες λίμνες που λάμπουν σε χρώματα νέον. Στο βάθος υπάρχουν καρστικά βουνά και ασβεστολιθικοί βράχοι—μαζί με το χωριό Ταν Χόα (πληθυσμός 3.000 άτομα), όπου μπορεί κανείς να επισκεφθεί τα σπίτια των ντόπιων για ένα δείπνο απευθείας από τη φάρμα, με πιάτα όπως το poi, ένα πιάτο με ρύζι με βάση το αλεύρι μανιόκας με φασόλια.

Καλέτα Τορτέλ, Χιλή
Στα 1.500 μίλια οδικώς από το Σαντιάγο, το Carretera Austral (δρόμος στη Χιλή) προσφέρει μια από τις πιο γραφικές διαδρομές της χώρας. Φτάνοντας στο τέλος του δρόμου (μετά από μια σύντομη βόλτα με το πλοίο), βρίσκεται το παραθαλάσσιο ψαροχώρι Καλέτα Τορτέλ στη νοτιότερη περιοχή Αϊσέν της Παταγονίας της Χιλής. Μετά την κορυφή του χωριού, η εξερεύνηση γίνεται μόνο με τα πόδια: Η διαμονή σε αυτήν την κοινότητα χωρίς αυτοκίνητα περιλαμβάνει περπάτημα χιλιομέτρων από ξύλινους πεζόδρομους και σκάλες που αιωρούνται πάνω από τον ποταμό Baker δίπλα σε πολύχρωμα ξύλινα σπίτια και ήρεμη θέα στο νερό. Εδώ, ο τουρισμός βοηθά στη διατήρηση του τρόπου με τον οποίο οι ντόπιοι χρησιμοποιούν την ξυλουργική για να παράγουν σχεδόν οτιδήποτε, αξιοποιώντας την τοπική ξυλεία.

ΙΩΑΝΝΑ ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ
[email protected]