Βρίσκεται στη Νοτιοανατολική Τουρκία και αποτελεί την αρχαιότερη δομή στη γη.

Το Göbekli Tepe είναι ένας αρχαιολογικός χώρος ναού στη Νοτιοανατολική Τουρκία και χρονολογείται από το 9500 έως το 8000 π.Χ., όπως προκύπτει από τη χρονολόγηση άνθρακα παλαιών εργαλείων που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια των ανασκαφών. Το νεολιθικό αυτό κτίριο είναι στην πραγματικότητα το αρχαιότερο κτίριο που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, πιο παλιό και από τις πυραμίδες της Αιγύπτου και ακόμη και από το Στόουνχεντζ.

Τα κτίσματα που αποτελούν το Göbekli Tepe είναι μεγάλες κυκλικές κατασκευές που στηρίζονται σε πέτρινους πυλώνες. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι πυλώνες είναι διακοσμημένοι με γλυπτά και σχέδια ζώων, όπως βόδια, λιοντάρια, σκορπιοί και γύπες κι ενώ ορισμένοι πυλώνες είναι κενοί, άλλοι καλύπτονται από ζώα που ελίσσονται σε όλες τις πλευρές.

Τα γλυπτά αυτά παρέχουν μια εικόνα για το πώς ζούσαν οι άνθρωποι εκείνη την εποχή, με τους αρχαιολόγους να έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτή η περιοχή, πολύ πριν καλλιεργηθεί και γίνει επίπεδη, πρέπει να έμοιαζε σε ένα είδος παραδείσου, γεμάτη από ζώα που έβοσκαν, πουλιά, πεταλούδες και ζωή.

Το Göbekli Tepe συζητιέται εδώ και πολλά χρόνια. Πρόσφατα, οι αρχαιολόγοι συμφώνησαν ότι αυτός ο ναός χρησιμοποιήθηκε πιθανότατα ως χώρος για τους κυνηγούς που τελειοποιούσαν τις δεξιότητές τους και προετοιμάζονταν για το κυνήγι. Χρησιμοποιήθηκε επίσης ως ναός για θρησκευτικές πρακτικές και λατρεία, όπου οι κυνηγοί μπορούσαν να προσευχηθούν και να ευχαριστήσουν τους θεούς πριν βγουν για κυνήγι. Η έννοια της ζωγραφικής και της χάραξης ζώων στους πυλώνες πιστεύεται ότι ήταν ο τρόπος τους να προετοιμάζονται για τα πλάσματα που θα αντιμετώπιζαν κατά τη διάρκεια του κυνηγιού.

Μέσα στο Göbekli Tepe, υπάρχουν δύο επίπεδα.  Το κατώτερο ήταν παλαιότερο και πιστεύεται ότι χτίστηκε ως ένα πρώτο στάδιο ή ένα είδος δοκιμής. Το δεύτερο, το ανώτερο, θα μπορούσε να ήταν ένας δεύτερος στόχος του είδους για την κατασκευή του ναού. Οι αρχαιολόγοι δεν γνωρίζουν πραγματικά γιατί αυτός ο ναός χτίστηκε, θάφτηκε και ξαναχτίστηκε, αλλά αυτό προσθέτει άλλη μια πτυχή μυστηρίου στο αξιοθέατο. Κι όπως συμβαίνει και με τα περισσότερα αξιοθέατα, οι ειδικοί δεν ξέρουν ακριβώς πόση εργατική δύναμη αξιοποιήθηκε για την οικοδόμησή του, για τη μεταφορά βράχων και τη μεταφορά της πέτρας από τα λατομεία μέχρι αυτή την περιοχή.

Σήμερα, το τουρκικό Υπουργείο Τουρισμού έχει αναλάβει ένα πρόγραμμα για τη διατήρηση αυτού του κτιρίου. Τα μελλοντικά σχέδια περιλαμβάνουν την κατασκευή ενός μουσείου προκειμένου να διατηρηθεί ο χώρος με τον τρόπο που τον ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι Klaus Schmidt, Necmi Karul και Lee Clare.