Τα λευκά μάρμαρα του Παρθενώνα που εκτίθενται στο Βρετανικό Μουσείο, ήταν κάποτε χρωματιστά και το θέατρο όπερας Fenice στη Βενετία, κάηκε ολοσχερώς και ανακατασκευάστηκε πριν μερικά χρόνια. Τελικά τι από τα παρακάτω αξιοθέατα-μέρη, παραμένει αυθεντικό;

Ένα αντίγραφο του τάφου του Τουταγχαμών εκτίθεται πλέον στην Αίγυπτο, με στόχο τη μείωση της ζημίας που έχει προκληθεί στον αυθεντικό, από τους αμέτρητους τουρίστες που τον επισκέπτονται.
Η πρωτοβουλία αυτή, λήφθηκε με την ελπίδα, οι τουρίστες να επισκέπτονται τον «ψεύτικο» τάφο –ο οποίος όμως αποτελεί πιστό αντίγραφο του πραγματικού- βοηθώντας έτσι στη διατήρηση του αρχικού.
Δείτε ποια άλλα τουριστικά αξιοθέατα και μέρη, δεν είναι ακριβώς αυτό που ήταν αρχικά…

Τοιχογραφίες του Μιχαήλ Αγγέλου στην Καπέλα Σιστίνα, Ρώμη, Ιταλία

Ένα τεράστιο έργο αποκατάστασης και καθαρισμού κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 και του 1990, αφαίρεσε τα στρώματα αιθάλης και λαδιού από τα κεριά και επιδιόρθωσε τον κατεστραμμένο γύψο. Τα χρώματα είναι πλέον πλουσιότερα και φωτεινότερα, αλλά μερικοί ειδικοί εκτιμούν ότι ο καθαρισμός ήταν πολύ εντατικός και ότι οι σημαντικές λεπτομέρειες -όπως τα μάτια πολλών μορφών, που εκτέθηκαν στο μαύρο χρώμα- «μουτζουρώθηκαν».

Πυραμίδα του Ήλιου, Teotihuacán, Μεξικό

Η διάσημη πυραμίδα έξω από την Πόλη του Μεξικού, κατασκευάστηκε σε διάφορα στάδια πριν τελικά καταστραφεί. Αποτελεί το μεγαλύτερο κτίσμα στη περιοχή Teotihuacán του Μεξικού και μία από τις μεγαλύτερες σε όλη τη Κεντρική Αμερική. Αυτό που βλέπουμε σήμερα ανακατασκευάστηκε σε μεγάλο βαθμό και ίσως λανθασμένα, το 1910.

Βαρσοβία, Πολωνία

Περίπου το 85% των κτηρίων της πόλης της Βαρσοβίας, καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως, η προσπάθεια ανασυγκρότησης μετά το 1945 ήταν τόσο εντυπωσιακή, που η Unesco έχει ανακηρύξει την «παλιά πόλη», ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς: «ένα εξαιρετικό παράδειγμα μιας σχεδόν ολικής ανακατασκευής, σε ένα χρονικό της ιστορίας που καλύπτει από το 13ο, έως τον 20ο αιώνα».

Δρέσδη, Γερμανία

Μια ακόμη πόλη-«θύμα» του πολέμου που έχει σχεδόν ανακατασκευαστεί πλήρως. Ο μαζικός βομβαρδισμός της, προκάλεσε τεράστιες υλικές ζημιές. Το ένα τρίτο των σπιτιών της πόλης τυλίχτηκε στις φλόγες, όπως και το 90% του ιστορικού κέντρου της. Συνολικά καταστράφηκαν πάνω από 6.480.000 τετραγωνικά μέτρα, όπως και τα απαράμιλλα μπαρόκ και αναγεννησιακά μνημεία της Δρέσδης, όπως η όπερα Semperoper και το παλάτι Τσβίνγκερ. Στις 15 Φεβρουαρίου κατέρρευσε και το σύμβολο της πόλης, ο περίφημος καθεδρικός Ναός της Παναγίας (Frauenkirche). Το 2005 λειτούργησε ξανά, ένα αντίγραφο της αρχικής μπαρόκ εκκλησίας.

Δυτική όψη του μητροπολιτικού ναού της Rouen

Η Ρουέν θεωρείται η παραδοσιακή ιστορική πρωτεύουσα της Νορμανδίας, μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Γαλλίας και ολόκληρης της μεσαιωνικής Ευρώπης. Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε από τους Ναζί η έδρα του γερμανικού ναυτικού, που το εγκατέστησαν στο εμπορικό Πανεπιστήμιο της πόλης. Όταν έγινε η απόβαση και η μάχη της Νορμανδίας, η πόλη υπέστη σοβαρές καταστροφές από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς, ενώ καταστράφηκε και ο Καθεδρικός ναός της.
Πρόσφατες εργασίες αποκατάστασης της πρόσοψής του –την οποία ζωγράφισε συχνά στους πίνακες του ο Μονέ- περιελάμβαναν την πλήρη αντικατάσταση πολλών από τα γλυπτά στοιχεία που την κοσμούν.

Παρθενώνας, Αθήνα

Κατασκευάστηκε ως ναός της Αθηνάς, προστάτιδας της πόλης της Αθήνας, τον 5ο αιώνα π.Χ. και αποτελεί το λαμπρότερο μνημείο της Αθηναϊκής πολιτείας και τον κολοφώνα του δωρικού ρυθμού. Όμως ο Παρθενώνας μετατράπηκε με τα χρόνια σε εκκλησία και τζαμί (με την προσθήκη ενός μιναρέ) πριν υποστεί τη μεγαλύτερη καταστροφή του από μια έκρηξη το 1687, κατά την εκστρατεία του Φραγκίσκου Μοροζίνη κατά των Αθηνών. Έκτοτε και μέχρι να παραδοθεί το μνημείο στην αρχαιολογία, λεηλατήθηκε συστηματικά κυρίως από τον Λόρδο Έλγιν, ενώ υπέστη σημαντικές καταστροφές κατά την περίοδο της ελληνικής επανάστασης του 1821 και την πολιορκία του βράχου από τον Κιουταχή Μπέη. Η δομή που βλέπουμε σήμερα έχει ανακατασκευαστεί αρκετές φορές.

Τα μάρμαρα του Παρθενώνα, Βρετανικό Μουσείο, Λονδίνο

Όπως πολλά αρχαία γλυπτά, έτσι και τα μάρμαρα του Παρθενώνα, ήταν κάποτε βαμμένα με φωτεινά χρώματα. Οι ειδικοί πιστεύουν πως ο ναός ήταν βαμμένος με πολλά χρώματα με κυριότερα το μπλε και το κόκκινο, ενώ πρέπει να υπήρχαν και πολλά σημεία που είχαν επίχρυση διακόσμηση. Το χρώμα έχει φθαρεί εδώ και πάνω από 2.500 χρόνια και τυχόν εναπομείναντα ίχνη του έχουν απομακρυνθεί από τον έντονο καθαρισμό τους κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930.
Η συλλογή των γλυπτών που εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο, περιλαμβάνει μερικά από τα γλυπτά των αετωμάτων, των μετοπών που απεικονίζουν μάχες μεταξύ των Λαπίθων και των Κενταύρων, αλλά και της Ζωφόρου του Παρθενώνα που κοσμούσε το ανώτερο τμήμα των τοίχων του σηκού του ναού σε όλο τους το μήκος. Ως εκ τούτου, αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 1/2 από ό,τι απομένει από τη γλυπτική διακόσμηση του Παρθενώνα που διασώθηκε.

Πλοίο-μουσείο HMS Victory, Πόρτσμουθ, Ηνωμένο Βασίλειο

Είναι ένα από τα πιο διάσημα πολεμικά πλοία που κατασκευάστηκαν ποτέ (μεταξύ 1759-1765) και το πρώτο που εγκαινίασε την τακτική «εκτός γραμμής». Το 1805, ο Ναύαρχος Λόρδος Nelson, κυβερνήτης του Victory, οδήγησε τα 27 βρετανικά πλοία σε ναυμαχία έξω από Cape Trafalgar εναντίον του συνασπισμένου γαλλοϊσπανικού στόλου.
Μόνο το 17% των αρχικών ξύλων του πλοίου βρίσκονται ακόμα στη θέση τους.
Ομοίως, το ιστορικό ιστιοφόρο Cutty Sark, το οποίο καθελκύστηκε το 1869 στον ποταμό Κλάιντ της Σκωτίας για να μεταφέρει τσάι από την Κίνα –και αποδείχθηκε ανθεκτικότατο, ταξιδεύοντας στις θάλασσες για 84 ολόκληρα χρόνια- υπέστη σοβαρές ζημιές από πυρκαγιά το 2007 και αυτό που θα δείτε σήμερα στο νοτιανατολικό Λονδίνο, είναι σχεδόν ένα πλήρες αντίγραφό του.

Πίνακας «οι Πρεσβευτές» του Hans Holbein

Όπως συμβαίνει με πολλά έργα ζωγραφικής παρόμοιας «ηλικίας» (είναι περίπου 500 ετών), αποκατάσταση (η οποία ολοκληρώθηκε το 1997) σήμαινε επίσης αρκετές παρεμβάσεις και τώρα είναι αδύνατο για τον απλό θεατή να διακρίνει τι αποτελεί δημιουργία του Holbein (που εκτίθεται στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου) και τι των συντηρητών του 20ου αιώνα.

Θέατρο όπερας Fenice, Βενετία, Ιταλία

Το 1996 κάηκε ολοσχερώς και τώρα έχει ανακατασκευαστεί ως ένα αντίγραφο του πρωτοτύπου του 18ου αιώνα. Μετά από διάφορες καθυστερήσεις, η ανοικοδόμηση άρχισε το 2001 και σε 650 ημέρες, μια ομάδα από διακόσιους σοβατζήδες, καλλιτέχνες, ξυλουργούς και άλλους τεχνίτες, κατάφερε να δημιουργήσει εκ νέου την ατμόσφαιρα του παλιού θεάτρου με κόστος περίπου € 90.000.000, ενώ η χωρητικότητα αυξήθηκε από 840, σε 1000 θεατές. Άνοιξε ξανά για το κοινό, τον Δεκέμβριο του 2003.