Η θερμοκρασία έπεσε, το χιόνι κάλυψε τις βουνοκορφές και εμείς εγκαταλείπουμε την πόλη για μια αξέχαστη απόδραση στη μαγευτική Ελάτη.

Με τα πρώτα χιόνια ήδη να καλύπτουν τις βουνοκορφές και το κρύο να μας θυμίζει, πως είμαστε πια στην καρδιά του χειμώνα, αποφασίσαμε να πάμε κόντρα στις συνήθειες, που θέλουν να «κρυβόμαστε» κάτω από το πάπλωμα το Σαββατοκύριακο και… πήραμε τα βουνά! Μπορεί ο χειμώνας να είναι καιρός για δύο, όπως σοφά λέει ο λαός, όμως μπορεί κάλλιστα να είναι και για τρεις και για τέσσερις, όταν ο προορισμός είναι τα ορεινά χωριά της Πίνδου.

Αφού χορτάσαμε μερικά… «παγωμένα» weekends στο σπίτι, με την παρέα να παίζει επιτραπέζια παιχνίδια μπροστά από το αναμμένο τζάκι, αποφασίσαμε να αρχίσουμε τις εξορμήσεις! Και για να ακριβολογούμε, έπειτα από μια «σύσκεψη κορυφής», αποφασίσαμε ομόφωνα να επισκεφθούμε τα Τρίκαλα και την πανέμορφη Ελάτη.

Τα πανέμορφα «3καλα»…

Φορτώσαμε το αυτοκίνητο με τα απολύτως απαραίτητα (άσχετα αν αφήσαμε δύο βαλίτσες πίσω γιατί δεν χωρούσαν…) και ξεκινήσαμε για τα Τρίκαλα. Τα 331 χλμ. που τα χωρίζουν από την Αθήνα είναι αρκετά, και γι’ αυτό αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση στην Αγία Αικατερίνη (περιοχή Βραχμάναγα). Ο πιο τολμηρός της παρέας, αποφάσισε να πιεί λίγο από το τρεχούμενο νερό, που ήταν όμως σχεδόν κρυστάλλινο…

Και αφού κάναμε τις απαραίτητες προμήθειες σε χαλβά Φαρσάλων από τα υπαίθρια περίπτερα που βρίσκονταν εκεί, ξεκινήσαμε και πάλι για τα Τρίκαλα, την αφετηρία της περιπλάνησής μας. Φτάνοντας στα Τρίκαλα νωρίς το απόγευμα, αντικρίσαμε μια όμορφη, σύγχρονη πόλη, η οποία είναι χτισμένη στους πρόποδες του ορεινού όγκου, που κατεβαίνει από τα Χάσια και κατευθύνεται προς την θεσσαλική πεδιάδα. Μια πόλη ζωντανή και ταυτόχρονα παραδομένη σε μια γλυκιά ηρεμία, που αξίζει έστω και για λίγο τον χρόνο μας.

Αποφασίσαμε να κάνουμε μια μικρή βόλτα στον ποταμό Ληθαίο με τα ορμητικά νερά, που διασχίζει κατά μήκος την πόλη και προσφέρεται για ειδυλλιακούς περιπάτους. Χαθήκαμε και στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, για να νιώσουμε λίγο το χρώμα της καθημερινής ζωής της και καταλήξαμε στον «Μανώλη», το πιο γνωστό ζαχαροπλαστείο των Τρικάλων, που φημίζεται για την υπέροχη πουτίγκα του!

Η «Πύλη» του Ασπροποτάμου

Και αφού ικανοποιήσαμε την κρίση υπογλυκαιμίας μας με τις τοπικές λιχουδιές, μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο για να φθάσουμε στην Ελάτη, που απέχει μόλις 33 χλμ. από τα Τρίκαλα. Στα μισά περίπου της διαδρομής (κοντά στα 18 χλμ.) συναντήσαμε την Πύλη, ένα χωριουδάκι που αποτελεί πραγματική «πύλη» για το πέρασμα στα γραφικά χωριά του Ασπροποτάμου. Και καθώς πριν από το ταξίδι είχαμε κάνει και το «απαραίτητο διάβασμα», αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση στην εκκλησία με το περίεργο όνομα «Πόρτα Παναγιά», που είναι και η αρχαιότερη εκκλησία της δυτικής Θεσσαλίας καθώς χρονολογείται από την εποχή της Άννα Κομνηνής και φημίζεται για τις χαρακτηριστικές ολόσωμες, ψηφιδωτές εικόνες του Χριστού και της Παναγίας. Ένα άλλο, μοναδικό αξιοθέατο μόλις μερικά χιλιόμετρα από την Πύλη, που δυστυχώς δεν προλάβαμε να επισκεφθούμε είναι και η μονή Δουσίκου με τα 365 κελιά και την βαριά ιστορία..

Τα 16 γεφύρια…

Ύστερα από την επίσκεψη αστραπή στην εκκλησία, διασχίσαμε λίγο και την Πύλη, όπου μας εντυπωσίασαν οι πολλές και διαφορετικές γέφυρες, που υπάρχουν διασκορπισμένες στα περίχωρα του χωριού. Οι ντόπιοι αναφέρουν, πως τα γεφύρια αυτά είναι… 16 και πως απαιτείται επιμονή και ψάξιμο για να τα ανακαλύψετε όλα. Εμείς ωστόσο, εντοπίσαμε την πρώτη, τη τοξωτή γέφυρα, που χρονολογείται από το 1514, τη δεύτερη, τη λεγόμενη γέφυρα Κονδύλη, που έχει σχήμα σαϊτας και ύψος 22 μέτρα, τη τρίτη, τη γέφυρα Γκίκα, που χτίστηκε το 1960 και τέλος, την κρεμαστή Πεζογέφυρα, που έχει μήκος 120 μέτρα! Τα υπόλοιπα 12 γεφύρια… αγνοούνται!

Την άγρια ομορφιά του τοπίου συμπληρώνει και ο ποταμός Πορταϊτικος με τα «ανήσυχα» νερά να μας θυμίζουν, ότι η ελληνική φύση κρύβει ανεκτίμητους θησαυρούς ακόμη και στα πιο μικρά χωριουδάκια.

Η παραδεισένια Ελάτη

Σε μερικά χιλιόμετρα, ξεπροβάλλει η Ελάτη, η Τύρνα όπως την αποκαλούν από παλιά οι ντόπιοι, μέσα από πυκνά δάση πανύψηλων ελάτων, που θυμίζουν έντονα αλπικό τοπίο. Το μικρό χωριό, που βρίσκεται σε υψόμετρο μόλις 900 μέτρων, έχει ήδη δεχθεί τις πρώτες ευεργετικές νιφάδες του χιονιού, που το κάνουν να μοιάζει λες και έχει βγει από παιδικό παραμύθι.

Ο πανύψηλος Κόζιακας, με τις χιονισμένες κορφές του, απλώνει επιβλητικά την σκιά του στο χωριό, που παρά τις… ορδές των επισκεπτών και την τεράστια τουριστική ανάπτυξη που γνωρίζει τα τελευταία χρόνια, παραμένει αναλλοίωτο, καθώς κρατά ως πολύτιμο θησαυρό, τη μαγεία και την αρχοντιά της Πίνδου. Η Ελάτη, αποτελεί ιδανικό προορισμό όχι μόνο για τους λάτρεις του σκι (το χιονοδρομικό κέντρο Περτουλίου απέχει μόλις 7χλμ.) αλλά και για τους οπαδούς της αναρρίχησης καθώς σε κοντινή απόσταση από το χωριό (στη θέση Κόκκινος Μύλος) ξεκινούν τρεις αναρριχητικές διαδρομές.

Γοητευμένοι από το παράξενο τοπίο, κάνουμε μια «αναγνωριστική» βόλτα στα σοκάκια του χωριού, με τα πέτρινα σπίτια να ξεπροβάλλουν παντού. Οι ξυλόσομπες, ποτίζουν τον παγωμένο αέρα με την χαρακτηριστική μυρωδιά του καμένου ξύλου και εμείς χαιρόμαστε σαν μικρά παιδιά. Όμως, όπως αναμενόταν, ο καθαρός αέρας, μας άνοιξε την όρεξη. Στην Ελάτη, πέρα από τον παράδεισο των οικολόγων ανακαλύψαμε και τον παράδεισο των καλοφαγάδων!

Γραφικά καφενεδάκια και ταβέρνες με τζάκι και θεσπέσιους μεζέδες μας περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες! Λίγα λεπτά μετά, στο τραπέζι μας βρίσκονται γενναίες μερίδες ψημένων λουκάνικων, χυλοπίτες, μαγειρευτό μοσχαράκι, ντόπιο τυρί. Τραχανάς, αλλά κυρίως τσίπουρο για να μας ζεστάνει, γιατί όπως μας είπε χαμογελώντας «εσείς οι Αθηναίοι με τα κλιματιστικά και τα καλοριφέρ, χάνετε το χρώμα σας με το πρώτο χιονάκι…»!

Σε απόσταση 10 λεπτών, όπως μας ενημέρωσαν βρίσκεται ένας άλλος μικρός θησαυρός της Πίνδου, το γραφικό Περτούλι. Να μια καλή ιδέα για κάποιο από τα επόμενα σαββατοκύριακα του χειμώνα…

Θα μείνετε:

Στην Ελάτη στo ξενοδοχείο «Κόζιακας» (τηλ: 24340-71100, www.koziakashotel.gr ) και στους ξενώνες «Φρετζάτο» (τηλ: 24340-71872, www.fretzato.gr ), «Αρχοντικό Τσιμπώνη» (τηλ: 24340 71422 – 71300, www.arhontiko-tsimponi.gr ) και στις κατοικίες «Τα Πέτρινα της Ελάτης» (τηλ: 24340-71712, www.tapetrina.com.gr ).

Θα φάτε:

Στο γραφικό χωριό υπάρχουν πολλές ταβέρνες με κυριότερες σπεσιαλιτέ τις πίτες, τον τραχανά, τις χυλοπίτες, τα ντόπια κρεατικά και τα χωριάτικα λουκάνικα. Να πιείτε οπωσδήποτε ντόπιο τσίπουρο-θα σας ζεστάνει εγγυημένα. Και κυρίως, μην ξεχάσετε, να αγοράσετε παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού (θα μας θυμηθείτε…). Φεύγοντας κάντε μια στάση σε κάποιο παραδοσιακό κρεοπωλείο της περιοχής για να αγοράσετε πεντανόστιμα χωριάτικα λουκάνικα με πράσο.

Ενημερωθείτε:

Πληκτρολογήστε www.3kala.gr για να αναζητήσετε όλες τις πληροφορίες γύρω από την περιοχή.

Ευχαριστούμε θερμά τους Δημήτρη Παπαστεργίου και Νίκο Οικονόμου για την ευγενική παραχώρηση του φωτογραφικού υλικού.

ΛΙΛΗ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ