Παταγονία, Αλάσκα, Ανταρκτική. Πριν από μερικά χρόνια, διαβάζαμε για τα μέρη αυτά μόνο σε βιβλία διάσημων εξερευνητών και θαυμάζαμε το κουράγιο και την επιμονή τους να ταξιδέψουν κυριολεκτικά ως την άλλη άκρη της γης. Σήμερα, τα ταξίδια αυτά τα κάνουμε και εμείς και μάλιστα για λόγους που δεν έχουν να κάνουν μόνο με το ταξίδι…

«Διακοπές στην Αλάσκα». Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι τίτλος λογοτεχνικού βιβλίου. Όμως, σήμερα δεν είναι παρά motto στην προσωπική σας σελίδα στο Facebook. Οι εποχές, που τα μακρινά ταξίδια ήταν απλησίαστα για το ευρύ κοινό έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Σήμερα, σχεδόν όλοι όσοι διαθέτουν χρόνο-και χρήμα, μπορούν να ταξιδέψουν σε κάθε άκρη της γης, αφήνοντας άφωνους φίλους και γνωστούς με την συναρπαστική επιλογή τους.

The sky is our limit…

Το ταξίδι αλλάζει μορφή και ταχύτητα. Οι αποστάσεις εκμηδενίζονται και τα σύνορα πέφτουν το ένα μετά το άλλο. Η Σιβηρία δεν είναι πλέον μακριά. Το νησί του Πάσχα, δεν θα το δούμε μόνο μέσα από ταινίες και η Αλάσκα μπορεί κάλλιστα να διακοσμήσει ως φόντο την οθόνη του υπολογιστή μας.

Γιατί όμως, ταξιδεύουμε τόσο μακριά; Έχουμε όλοι μέσα μας το «μικρόβιο» του εξερευνητή; Μάλλον όχι, όπως αποκαλύπτουν οι ειδικοί του ταξιδιού. Το ταξίδι έχει πλέον πάρει την θέση, που είχε άλλοτε το ακριβό αυτοκίνητο, το πολυτελές σπίτι ή τα εντυπωσιακά κοσμήματα. Ένας εύκολος-και συχνά δαπανηρός-τρόπος εντυπωσιασμού, το ταξίδι, γίνεται (και ανακοινώνεται) όχι για την χαρά της εξερεύνησης αλλά, σε μεγάλο βαθμό, για να προκαλέσουμε τον θαυμασμό και γιατί όχι-και τον φθόνο-φίλων και γνωστών.

Τα πολυτελή αυτοκίνητα έπαψαν να μας εντυπωσιάζουν. Μπορούμε άλλωστε να τα αποκτήσουμε με 48 άτοκες δόσεις και με 0% προκαταβολή προκειμένου να κάνουμε το «κομμάτι» μας άσχετα αν τώρα λόγω οικονομικής κρίσης, διστάζουμε να τα αγοράσουμε. Το ίδιο και τα σπίτια με γκαράζ, αποθήκες, τζάκι και barbeque στη βεράντα που ήδη πολλοί διαθέτουν καθώς παρασύρθηκαν πριν από μερικά χρόνια από τις τραπεζικές «Σειρήνες» που έταζαν χαμηλότοκα δάνεια.. Ρούχα και κοσμήματα αποκτούμε πλέον με τις πιστωτικές κάρτες και δε διστάζουμε να χρεώσουμε στην κάρτα αυτό το εντυπωσιακό δερμάτινο-και ας το ξεχρεώσουμε το 2014, σημασία έχει, πως θα κάνουμε εντύπωση… Όσο για τους τραπεζικούς μας λογαριασμούς. Τι διαφορά έχει, αν είναι «φουσκωμένοι», καχεκτικοί ή… εντελώς ανύπαρκτοι; Άλλωστε, κανείς δεν μπορεί να δει το περιεχόμενό τους!

Οι νέοι «Ιντιάνα Τζόουνς»

Τι μένει λοιπόν; Πως μπορούμε να κάνουμε «φιγούρα» σε μια εποχή που όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται με άτοκες μηνιαίες δόσεις και που η υπερβολική επίδεξη χλιδής απωθεί περισσότερο από ποτέ; Η απάντηση είναι μία: με το ταξίδι.

Όσο πιο μακριά, τόσο πιο εντυπωσιακά.. Όσο πιο ακατόρθωτα, τόσο πιο συναρπαστικά. Όσο πιο δύσκολα, τόσο πιο «φιγουρατζίδικα»…

Ανεβαίνουμε το Κιλιμάντζαρο, πετάμε με ανεμόπτερο πάνω από την έρημο Σαχάρα, δοκιμάζουμε τις αντοχές μας στους πρόποδες των Ιμαλαϊων, διασχίζουμε με τρένο την άλλοτε ακατόρθωτη διαδρομή Κίνα-Θιβέτ, ρεμβάζουμε έξω από τα παράθυρα του Υπερσιβηρικού, αποταμιεύουμε χρόνια προκειμένου να κάνουμε ένα ταξίδι με το μυθικό Orient Express, διασχίζουμε με παγοθραυστικά τα παγωμένα νερά της Αλάσκας και «χανόμαστε» στη ζούγκλα του Αμαζονίου, εκεί που πριν μερικά χρόνια κατοικούσαν άγριες φυλές ιθαγενών.

Ταξιδεύοντας για τους άλλους

Κάποτε τα ταξίδια και οι διακοπές ήταν αυστηρά ιδιωτική υπόθεση. Οι φράσεις «κατέβασα διακόπτες» ή «άδειασε το μυαλό μου» ή «γέμισα τις μπαταρίες μου» ήταν ενδεικτικές της ιδιωτικότητας που απολάμβανε ο καθένας μας σε μια ξαπλώστρα ατενίζοντας το πέλαγος ή ανακαλύπτοντας κρυμμένες ομορφιές σε απρόσιτα μέρη. Σήμερα, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Κάντε μια μικρή «έρευνα» στον κύκλο των γνωστών σας και με έκπληξη θα διαπιστώσετε, πώς όλο και περισσότεροι νιώθουν την ανάγκη να μεταφέρουν διαδικτυακά στους φίλους τους εικόνες και στιγμιότυπα από τις διακοπές τους σε εξωτικά και μη μέρη. Εδώ, πίνω καφέ, σε αυτή την θάλασσα κολύμπησα, να και το ταβερνάκι που ανακαλύψαμε στο χωριό, δείτε και σε τι υψόμετρο σκαρφαλώσαμε…

Και έτσι, μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας στο Facebook, στο Twitter, στο Skype και στο MSN ενώ με το υπερσύγχρονο κινητό μας, στέλνουμε φωτογραφίες και βιντεάκια σε φίλους μας, όταν κάνουμε rafting στα άγρια ποτάμια του Καναδά, όταν πατάμε τους πάγους στην Αλάσκα και όταν βυθιζόμαστε στους αμμόλοφους της Σαχάρα.

Και η ζωή συνεχίζεται. Και εμείς κάνουμε όλο και πιο δύσκολα, όλο και πιο συναρπαστικά, όλο και πιο απαιτητικά ταξίδια. Και δημιουργούμε γύρω από το όνομά μας ένα «μύθο», αυτόν του ριψοκίνδυνου και ατρόμητου ταξιδευτή. Που δε διστάζει να ταξιδέψει μέχρι την άκρη της γης και που δεν φοβάται αεροπλάνα, άγρια ποτάμια, θηρία και απάτητες βουνοκορφές. Και που ενώ καταφέρνει τόσα πολλά, στην προσπάθειά του να τα μεταφέρει στους άλλους και όχι να βιώσει όσα βλέπει, χάνει το σημαντικότερο: Το ίδιο το ταξίδι…

ΛΙΛΗ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ

[email protected]