Αναρωτηθήκατε ποτέ, κοιτώντας έξω από το παράθυρο του αεροπλάνου σε κάποιο ταξίδι σας, γιατί το σχήμα του δεν είναι τετράγωνο, όπως τα συνηθισμένα παράθυρα, αλλά έχει κυκλικά άκρα;

Σίγουρα δεν είναι τυχαίο το σχήμα που έχουν τα παράθυρα στα αεροπλάνα κι αν ποτέ σας είχε απασχολήσει αυτό το θέμα, ήρθε η ώρα να λύσετε το μυστήριο.

Όλα ξεκίνησαν όταν οι εμπορικές πτήσεις «απογειώθηκαν» στα μέσα του 20ου αιώνα, σημειώνοντας μεγάλα νούμερα, και οι αεροπορικές εταιρίες άρχισαν να πετούν σε μεγαλύτερα υψόμετρα, προκειμένου να γλιτώσουν χρήματα –η πυκνότητα του αέρα είναι πιο χαμηλή εκεί ψηλά, δημιουργώντας μικρότερη αντίσταση στα αεροπλάνα, άρα οδηγώντας τα στο να «καίνε» λιγότερο. Οι πτήσεις σε μεγαλύτερα υψόμετρα σημαίνουν, επίσης, περισσότερη άνεση και λιγότερες αναταράξεις. Για να πραγματοποιηθούν όλα αυτά, όμως, χρειάστηκε να γίνουν αλλαγές στο σχεδιασμό των αεροπλάνων.

Για να επιβιώσουν οι επιβάτες στα 30 χιλιάδες πόδια, χρειαζόταν συμπίεση της καμπίνας, δηλαδή άντληση συμπιεσμένου αέρα μέσα στην καμπίνα του αεροσκάφους. Για να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο, η καμπίνα άλλαξε σε κυλινδρικό σχήμα, για να υποστηρίξει την εσωτερική πίεση. Αρχικά, όμως, οι κατασκευαστές άφησαν τα παράθυρα στο καθιερωμένο τετράγωνο σχήμα τους, κάτι που σήμαινε κακό σχεδιασμό. Ο λόγος είναι ότι η πίεση συσσωρεύεται περισσότερο σε γωνίες, άρα και στις γωνίες των τετράγωνων παράθυρων, κάτι που εύκολα οδηγούσε σε ρωγμές. Αυτό εξηγεί, μάλιστα, γιατί αεροπλάνα με τετράγωνα παράθυρα καταστράφηκαν τη δεκαετία του ’50, αφού ο σκελετός τους υπέστη ζημιές κατά τη διάρκεια της πτήσης.

Ευτυχώς, οι σχεδιαστές αντιλήφθηκαν γρήγορα το ελάττωμα και το διόρθωσαν. Τα σημερινά, οβάλ παράθυρα μπορούν να αντέξουν την πίεση χωρίς φόβο και το ταξίδι μας με το αεροπλάνο να μην κρύβει τέτοιου είδους κινδύνους.