Η ηθοποιός Κατερίνα Γιαμαλή μας μιλά για την παράσταση «Απόψε: Lola Blau»

Η καυστική σάτιρα του διάσημου Αυστριακού καμπαρετίστα Georg Kreisler, παρουσιάζεται από τις 4 Μαΐου και μόνο για 4 παραστάσεις στην Κεντρική Σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, με την Κατερίνα Γιαμαλή στον ομώνυμο ρόλο.

H καριέρα μιας νεαρής Εβραίας ηθοποιού, που ξεκινά στη Βιέννη το 1938, λίγες στιγμές πριν την προσάρτηση της Αυστρίας στο Γ΄ Ράιχ. Από την Ελβετία μέχρι την Αμερική και από τα πρώτα της βήματα ως την πραγματοποίηση του ονείρου της να γίνει μία μεγάλη σταρ. Η συνειδητοποίηση της ψευδαίσθησης και η συντετριμμένη επιστροφή της στη μεταπολεμική Βιέννη, για να ανακαλύψει ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ποτέ.

Μια ιστορία τρυφερή και σκληρή, ειπωμένη μέσα από 20 τραγούδια καμπαρέ, κωμικά και τραγικά. Τραχιά σκετς, πολιτικά αστεία και μουσικές της εποχής που προσδίδουν ένα ξάφνιασμα ειρωνείας και μια γερή γροθιά στο στομάχι.

Εμείς μιλήσαμε για την παράσταση με την Κατερίνα Γιαμαλή και τη συνέντευξη μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω.

Nikos Psathoyiannakis

Με τον όρο «καμπαρέ» εννοούμε  το είδος αυτό της γερμανόφωνης μουσικής επιθεώρησης στο οποίο ο θεατής παρακολουθεί την εξέλιξη της ιστορίας μέσα από τραγούδια. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα αυτά τα τραγούδια συντελούνται μέσα σε ένα καμπαρέ. Η Λόλα Μπλάου μπορεί να είναι σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, σ’ένα σιδηροδρομικό σταθμό, στο καμαρίνι της κλπ.

Πρόκειται για ένα μουσικό έργο με ελάχιστη πρόζα, όπου ο θεατής παρακολουθεί την πορεία, τις σκέψεις και τα συναισθήματα της ηρωίδας, στη διαδρομή της προς τη συνειδητοποίηση, κυρίως μέσα από τα είκοσι αυτά, υπέροχα κομμάτια.

Ο Kreisler, έξοχος ερμηνευτής και δημιουργός αρκετών τέτοιων έργων επιλέγει αυτό το είδος, για να θίξει αριστοτεχνικά τα ιστορικά γεγονότα της εποχής.

Μέσα από τη Λόλα Μπλάου, με το βαθυστόχαστο χιούμορ του και τα λεκτικά του αστεία, μ’ έναν φρέσκο τρόπο, προσιτό σε οποιοδήποτε κοινό και οποιαδήποτε γενιά, θίγει τα θέματα που τον απασχολούν, που αφορούν καταστάσεις που είχε κι ο ίδιος αντιμετωπίσει κι από τις οποίες είχε κι ο ίδιος πληγεί.

Έτσι, με το τραγούδι, η Λόλα Μπλάου καθησυχάζει το κοινό της  και μέσω της ψυχαγωγίας μπορεί πιο εύκολα να το κάνει να αναρωτηθεί για το δικό του μερίδιο ευθύνης.

Η  Λόλα Μπλάου πετυχαίνει το στόχο της να γίνει μια μεγάλη σταρ, ωστόσο συνειδητοποιεί πως πρόκειται για μια ψευδαίσθηση. Θα ήταν ίσως προτιμότερο να μην τον πετύχαινε ποτέ, αλλά παράλληλα και να μην καταλάβαινε ότι έζησε ένα ψέμα;

Καθένας πορεύεται στη ζωή του με βάση κάποιες αξίες και έχοντας κάποιους στόχους. Το να πετύχει έναν στόχο του δεν σημαίνει ότι αποκτά και πληρότητα ζωής. Μπορεί να κάνει και λάθη. Μόνο αν δε ζει κανείς δεν κάνει λάθη.

Στην τροχιά της ζωής μας δημιουργούμε τον εαυτό μας και οι απογοητεύσεις, τα ψέμματα και οι αυταπάτες πολλές φορές μας φέρνουν πιο κοντά σε έναν πιο βαθύ και ουσιαστικό εαυτό. Η Λόλα Μπλάου μέσα από αυτές τις ανατροπές και τις αντιξοότητες, φτάνει από τη ρηχότητα στη συνειδητοποίηση και την ωριμότητα.

Nikos Psathoyiannakis

Σαν ηθοποιός στη σκηνή προτιμώ να μην ταυτίζομαι αλλά να υποδύομαι, αλλά ομολογώ ότι, όταν πρωτοήρθα σε επαφή με το έργο ένιωσα ότι ταυτίζομαι μ΄αυτή την στρουθοκαμηλική πλευρά της, που αρνιέται να δει τι συμβαίνει γύρω της μέχρι τα δεινά να αγγίξουν την ίδια κι ένιωσα ενοχές. Αυτός ήταν κι ένας από τους λόγους που επέλεξα το έργο.

Τελικά, σύμφωνα με τη δική σας εμπειρία, πιστεύετε πως οι άνθρωποι αλλάζουν;

Πιστεύω ότι είναι στο χέρι τους να αλλάξουν. Εμείς δημιουργούμε τον εαυτό μας κατά τη διάρκεια της ζωής μας, με τις επιλογές μας.

Πιστεύετε πως η εποχή που διανύουμε βρίσκεται πολύ μακριά από την εποχή του έργου;

Τα κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα του κόσμου μας σήμερα είναι φανερά αντίστοιχα εκείνων του έργου. Προσφυγιά, πόλεμοι, διωγμοί, άνθρωποι που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους εξαιτίας των διαφορετικών τους θρησκευτικών, πολιτικών, πολιτισμικών ακόμη και σεξουαλικών πεποιθήσεων και επιλογών. Οι άνθρωποι, ανέκαθεν, ανοιχτά καταδικάζουμε τους εγκληματίες και τους υποκριτές που κρύβονται πίσω από το σύστημα και κανένας μας δεν αποδέχεται τις ευθύνες του στην ιστορική εξέλιξη. Απλώς ελπίζουμε και ευχόμαστε τα άσχημα να μην τύχουν σε μας!

Nikos Psathoyiannakis