Κριτική: σαν την παλιά καλή επιθεώρηση

ta-radikia-anapoda
ΔΕΥΤΕΡΑ, 29 ΜΑΙΟΥ 2017

Από την Ελένη Πετάση.

Τον έκτο χρόνο παραστάσεων έκλεισε το διασκεδαστικό σπονδυλωτό έργο του Γιώργου Γαλίτη «Τα ραδίκια ανάποδα», που τώρα περιοδεύει στην Ελλάδα. Πρόκειται για 13 μονολόγους, που ερμηνεύονται από τον συγγραφέα τους, οι οποίοι με τη μορφή του επικήδειου σατιρίζουν κάθε φορά και από έναν οικείο χαρακτήρα. Παρελαύνουν, λοιπόν, μπροστά μας ένας δημόσιος υπάλληλος, μια πλούσια χήρα, ένας ράπερ, ένας στρατηγός, ένας χειρουργός, ένας μάγειρας, ένας ηγούμενος, ένας Κρητικός κ.ά.

Όλοι τους -από τις πιο επιτυχημένες μέχρι τις λιγότερο επιτυχημένες φιγούρες- προκαλούν το γέλιο του κοινού. Τα καλογραμμένα στην πλειονότητά τους κείμενα δεν διολισθαίνουν στην πρόκληση της ευτέλειας. Διαθέτουν εύστοχο σχολιασμό και έξυπνες ατάκες.

Στον λιτό σκηνικό χώρο στον οποίο δεσπόζουν 13 χάρτινα ανθρώπινα ομοιώματα (θυμίζουν τα έργα του Γαΐτη) ο Γιώργος Γαλίτης κρεμάει τα κοστούμια των ρόλων του τα οποία βάζει και βγάζει διακριτικά. Οι επαναλαμβανόμενες, και μετά από ένα σημείο αναμενόμενες, κινήσεις του έχουν τελετουργικό χαρακτήρα, ενώ η μουσική που επέλεξε ο Τόλης Κελετσίδης «γεμίζει» τα κενά ανάμεσα στις μεταμορφώσεις του. Η σκηνοθεσία του Βλαδίμηρου Κυριακίδη βοήθησε στις ισορροπημένες εναλλαγές των προσώπων και έδωσε ρυθμό στην παράσταση.

Ο Γιώργος Γαλίτης είναι σίγουρα ένας ταλαντούχος ηθοποιός. Παραπέμποντας στις παλιές καλές στιγμές της επιθεώρησης ερμήνευσε με απαράμιλλη τεχνική και πηγαίο χιούμορ τους αντι-ήρωές του προσφέροντας δύο ώρες ευωχίας στο κοινό του. Κάτι που στους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε έχουμε όλοι ανάγκη. 

ΕΛΕΝΗ ΠΕΤΑΣΗ / [email protected]