«Έλλην Βρυκόλαξ (reload)» σε μίνι περιοδεία, συμμετοχή στο Removement και στα εργαστήρια του Λυκείου Επιδαύρου στο Φεστιβάλ Αθηνών.

Τον χειμώνα παρουσίασε στο Από Μηχανής Θέατρο τον «Ματωμένο Γάμο» του Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, παραδίδοντάς στο κοινό μια διαφορετική ανάγνωση του εμβληματικού έργου. Στις αρχές Μαΐου ταξίδεψε στη Ζυρίχη για να παρουσιάσει το σεμινάριο υποκριτικής με τίτλο «Η κοινότητα και η δύναμη της: μελετώντας την ισχύ του κύκλου».

Τώρα, ο Κωνσταντίνος Ντέλλας ετοιμάζεται να επιστρέψει σε μία παλαιότερη θεατρική επιτυχία του, στο «Ο Έλλην Βρυκόλαξ», έργο το οποίο έκανε πρεμιέρα τον Μάρτιο του 2013 στο Κεντρικό κτήριο του Μουσείου Μπενάκη. Αυτή τη φορά, θα ανεβάσει μια ανανεωμένη εκδοχή του έργου υπό τον τίτλο «Ο Έλλην Βρυκόλαξ (reload)», την οποία θα παρουσιάσει σε μίνι περιοδεία στην Αθήνα και στην περιφέρεια με την υποστήριξη του Πολιτιστικού Ιδρύματος του Ομίλου Πειραιώς:

• 
  Στο Μουσείο Αργυροτεχνίας στα Ιωάννινα στις 9 Ιουνίου 2017
• Στο Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης στη Δημητσάνα στις 7 Ιουλίου 2017
• Στο Μουσείο Μαρμαροτεχνίας στον Πύργο της Τήνου, στις 6 Αυγούστου 2017
• Στο Ιστορικό Αρχείο ΠΙΟΠ στην Αθήνα, στις 8, 9, 10, 15, 16 και 17 Σεπτεμβρίου 2017

Παράλληλα, στις 21 Ιουνίου και στο πλαίσιο του Removement, θα στήσει μια δημόσια περφόρμανς – εγκατάσταση, το «ΠΙΚ ΝΙΚ [the urban version] Η χαρά του Τίποτα...» στη Στοά Αρσάκη. Μάλιστα, προσπαθώντας να μελετήσει και να καταγράψει την επανάχρηση ενός ιστορικού ζωτικού σημείου του αθηναϊκού αστικού τοπίου από τους ίδιους τους κατοίκους του, ο σκηνοθέτης προσκαλεί όποιον ενδιαφέρεται να γίνει μέρος αυτής της ιδιαίτερης περφόρμανς – πρότασης συμπληρώνοντας τη φόρμα συμμετοχής που θα βρει εδώ. 

Τέλος, ο Κωνσταντίνος Ντέλλας θα λάβει μέρος στο νέο θεσμό του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, στο Λύκειο Επιδαύρου, παρουσιάζοντας το εργαστήριο «Ο κύκλος και η τελεία», το οποίο περιγράφεται ως εξής στην ιστοσελίδα της διοργάνωσης: «Η δύναμη της σπείρας, η σημασία του κύκλου και του κέντρου του. Μπορεί να υπάρξει κύκλος χωρίς κέντρο ή κέντρο χωρίς κύκλο; Πότε είμαστε τροχιά και πότε κέντρο; Και ποιος καθορίζει τι, και σε σχέση με ποιον; Θα μπορούσε να υπάρξει ο ήρωας χωρίς τον Χορό; Και θα είχε νόημα ο Χορός δίχως τον ήρωα; Και ποια η σχέση του παραδοσιακού χορού με τους κώδικες που συνθέτουν ανθρώπους διαφορετικούς σε κοινότητα; Από το σχήμα της σπείρας στην «Έναστρη νύχτα» του Βαν Γκογκ έως τον Τσακώνικο χορό της Πελοποννήσου, η δημιουργία ενός αόρατου και σιωπηλού κώδικα ενδοσυνεννόησης, η επικοινωνία του κρουστού με τον χορευτή, το κοινό βήμα πάνω σε πανάρχαια χορευτικά μοτίβα, το παραδοσιακό ομαδικό τραγούδι ως μέσο προσέγγισης του μαγικού σχήματος του κύκλου και ενδυνάμωσης της έννοιας της κοινότητας είναι μερικά από τα πεδία έρευνας με τα οποία θα καταπιαστεί το συγκεκριμένο εργαστήριο».