Από την Ελένη Πετάση.

Αυτή δεν ήταν απλώς μια ακόμη παράσταση. Αλλά μια ανεπανάληπτη εμπειρία. Μια εμπειρία τόσο για μας όσο και για τους κρατούμενους της φυλακής Κορυδαλλού, που ελπίζουμε ότι θα επαναληφθεί το συντομότερο δυνατόν. Γιατί ο «σωφρονισμός» δεν επιτυγχάνεται μόνο με τον εγκλεισμό, αλλά με την καλλιέργεια της ψυχής.

Περνώντας μια σειρά από απειλητικές σιδερένιες πόρτες και έχοντας «υποστεί» δύο φορές εξονυχιστικό έλεγχο (κινητά και laptop απαγορεύονται), έφθασα σε ένα καλοφτιαγμένο προαύλιο. Γρασίδι και δέντρα παντού, τρεχούμενα νερά, ένα θερμοκήπιο, μια κιτς μικρογραφία της Αγίας Σοφίας, κοκόρια που διαλαλούσαν την ελευθερία τους, χελιδόνια που πέταγαν ανέμελα και μια καντίνα με δροσιστικό καφέ και παγωτά.

Όμως, παρ’ όλα τα συρματοπλέγματα και τους οπλισμένους φύλακες που μας κοιτούσαν διακριτικά από τις ταράτσες των κτηρίων, δεν βρισκόμασταν στην αυλή των φυλακισμένων. Εκείνη, με τσιμεντένιο δάπεδο, συρματοπλέγματα που καλύπτουν ακόμα και τον ουρανό και ήχους από αμανέδες ήταν ακριβώς από πίσω.

Σ’ αυτόν τον ανθρώπινο χώρο, ωστόσο, παρουσιάστηκε η «Τρικυμία» του Σαίξπηρ -μια εξαιρετική πρωτοβουλία του Εθνικού Θεάτρου σε συνεργασία με το Κ.Κ. Κορυδαλλού και της Γενικής Γραμματείας Αντεγκληματικής Πολιτικής του υπουργείου Δικαιοσύνης (σκηνοθεσία Στρατή Πανούριου και με την ηθοποιό Ασημίνα Αναστασοπούλου) που πλαισιώθηκε από την επίσης εξαιρετική αρωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. «Ηθοποιοί» και «μουσικοί» δεν ήταν παρά επιλεγμένοι κρατούμενοι από όλες τις πτέρυγες της φυλακής.

Ανάμεσά τους υπήρχαν μέλη των «Πυρήνων της Φωτιάς», μικροκακοποιοί, άτομα με βαρύτερες ποινές, αλλά και ένας ισοβίτης. Όλοι τους, με πάθος και τόλμη εκτέλεσαν τη δική τους διασκευή που περιείχε προσωπικές εμπειρίες, αυτοσαρκασμό και χιούμορ. Αλλά και οι συμμετέχοντες κρατούμενοι-μουσικοί έγραψαν τις δικές τους εντυπωσιακές συνθέσεις σε συνεργασία με τους συντονιστές του μουσικού εργαστηρίου Μαρία-Χριστίνα Παπαδοπούλου και Άντη Σκορδή.

«Για μένα το πιο σημαντικό πράγμα ήταν οι εξάμηνες πρόβες» μας είπε ο Γ. (Φερδινάνδο) που εκτίει ποινή εδώ και 6 χρόνια, ενώ ο Τάσος (Πρόσπερος) συμπλήρωσε «πως ταυτίστηκε με το έργο καθώς αυτό μιλάει για προδοσία και εκείνος βρέθηκε στη φυλακή έπειτα από την καταγγελία του αδελφού του». Αντίθετα ο Π., απόφοιτος της Ανωτέρας Σχολής πιάνου και τσέλου και ο Σ., εξαιρετικός πιανίστας και κωμικός στον ρόλο του Κάλιμπαν, υπήρξαν προσεκτικοί στις επισημάνσεις τους.

Μόνο ένας κρατούμενος μας ψιθύρισε πριν φύγουμε: «Αυτό που είδατε είναι ένα ωραίο ψέμα, διαφέρει πολύ από τη ζωή μας εδώ μέσα...». Και, όμως, αυτό που είδαμε, πέρα από τη φαντασία, τροφοδοτεί ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον αφού, όπως λέει ο Σαίξπηρ: «Είμαστε από την ύλη που φτιάχνονται τα όνειρα».

Ελένη Πετάση / [email protected]