Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, με αφορμή την παράσταση «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, αποκαλύπτει στο click@Life πόσο σημαντικό είναι να αφήνουμε ένα παράθυρο στην ουτοπία.

Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος συνεργάζεται και πάλι με τον σκηνοθέτη Γιάννη Κακλέα και χτίζουν επί σκηνής μια αριστοφανική ουτοπία, μια πόλη χωρίς διαφθορά και δημαγωγούς. Οι «Όρνιθες» του Αριστοφάνη αποτελούν την αφετηρία για να δοθεί έστω και στη σκηνή του θεάτρου, λίγη ανάσα στους θεατές: η παράσταση μας καλεί να αφήσουμε λίγο περιθώριο στη φαντασία και το όνειρο. Πρόκειται για μια ακόμη πετυχημένη παραγωγή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κρήτης που περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα. Στις 10 και 11 Αυγούστου θα παρουσιαστεί στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου ενώ στις 27 και 28 Αυγούστου θα ανέβει στο Ηρώδειο.

Μετά τις επιτυχίες σας με τον «Υπηρέτη δύο αφεντάδων» και τη «Λυσιστράτη», συνεργάζεστε και πάλι με τον Γιάννη Κακλέα. Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη χημεία μεταξύ σας;

Αυτό που μας δένει με τον Γιάννη Κακλέα στο θεατρικό σανίδι είναι τα κοινά θέλω, οι κοινοί στόχοι γύρω από το θέατρο και από την επαφή μας με τον κόσμο μέσα από αυτό. Αγαπάμε και οι δύο τα κλασικά έργα αλλά με μια μοντέρνα οπτική. Είναι θαυμαστός ο τρόπος με τον οποίο ο Γιάννης Κακλέας μπορεί να εισχωρήσει στην ουσία ενός κλασικού έργου και να το φέρει στο σήμερα. Η συνεργασία μας είναι ιδανική γιατί δεν περιέχει καμία άλλη αγωνία εκτός από την καλλιτεχνική. Ακόμη όμως κι αυτό γίνεται χωρίς ψυχική κούραση. Ουσιαστικά δημιουργείται μια ομάδα ανθρώπων με αγάπη για ό, τι κάνουμε και με κοινό στόχο ως προς το τι θέλουμε να προσφέρουμε στο κοινό. Ο Γιάννης Κακλέας είναι ο καπετάνιος αυτού του ταξιδιού, μας φέρνει όλους σε επαφή και έχει βαθιά επικοινωνία με τους ηθοποιούς. Όταν υπάρχει μια τέτοια μαγιά δύσκολα την αποχωρίζεσαι.

Σε ποιους θα απαγορεύατε την είσοδο στην αριστοφανική «Νεφελοκοκκυγία»;

Θα απαγόρευα την είσοδο σε όσους θεωρούν τους εαυτούς τους αρχηγούς. Σε όσους έχουν ένα κομμάτι εξουσίας. Στους πολιτικούς ή αν θέλετε, στους δημαγωγούς. Σε οτιδήποτε προσπαθεί να αποκτήσει δύναμη μέσα από την ίδρυση μιας ουτοπίας, της δικής μας πόλης.

Ποια ήταν η πυξίδα σας για να χτίσετε το ρόλο του Πεισθέταιρου;

Η αναζήτηση ενός καλύτερου κόσμου είναι ίσως ουτοπική. Η ουσία όμως που έχω αποκομίσει από το έργο είναι ότι δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα μας, ούτε να σταματήσουμε να παλεύουμε για ένα καλύτερο αύριο. Στόχος της ζωής μας πρέπει να είναι το ταξίδι της αναζήτησης. Δεν έχει τόση σημασία, αν θα βρούμε, ή όχι την ουτοπία μας. Σημασία έχει να μην απογοητευτούμε, να μην εγκαταλείψουμε την προσπάθεια. Με αυτό το γνώμονα νομίζω ότι έχτισα και το ρόλο του Πεισθέταιρου, έπειτα από συζητήσεις με τον Γιάννη Κακλέα. Ο τρόπος με τον οποίο «άγγιξα» τον Πισθέταιρο ήταν «δονκιχωτικός» και μου άρεσε πολύ. Ονειρεύομαι, αναζητώ και άρα υπάρχω. Μέχρι στιγμής ήταν ένας πολύ όμορφος δρόμος.

Στη σημερινή Ελλάδα δεν υπάρχουν ωστόσο πολλά περιθώρια για όνειρα και ελπίδες. Πώς το σχολιάζετε;

Ειδικά τώρα που βάλλεται από παντού η αισιοδοξία μας δεν πρέπει να χάσουμε τα όνειρα και τις ελπίδες μας. Μας έχουν κάνει να πάψουμε να είμαστε αισιόδοξοι. Αυτό τι σημαίνει; Ότι θα σταματήσουμε να φέρνουμε παιδιά στον κόσμο; Ότι θα σταματήσουμε να υπάρχουμε; Ζούμε σε μια πολύ περίεργη εποχή: βρεθήκαμε από το ζενίθ στο ναδίρ και το ανάποδο. Αν σκεφτείτε πριν λίγα χρόνια πόσο «ευτυχισμένοι» και περήφανοι νιώθαμε. Και ξαφνικά μας τα πήραν όλα. Όπως στο χρηματιστήριο ανεβοκατεβαίνουν οι αξίες κάπως έτσι και η μετοχή μας είναι σαν να …πτώχευσε ξαφνικά. Όμως όλα αυτά είναι εικονικά, δεν είναι η αλήθεια. Πιστεύω ότι είναι μια ευκαιρία να μην επιτρέψουμε να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Όμως αυτό εξαρτάται από τη δική μας δύναμη, από τα δικά μας θέλω και από έναν μεγάλο αγώνα που πρέπει να δώσουμε όλοι μαζί.

Έχει τραυματιστεί η αξιοπρέπειά μας;

Δεν έχουμε χάσει την αξιοπρέπειά μας, απλώς προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν είμαστε αξιοπρεπείς. Όμως δεν μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο σε μια ολόκληρη χώρα. Μια ολόκληρη χώρα δεν χάνει την αξιοπρέπειά της. Έλειπε η αξιοπρέπεια σε πολλούς ανθρώπους που αποφάσιζαν για εμάς. Όλοι φυσικά έχουν ένα μερίδιο ευθύνης, όπως και οι πολίτες που ψηφίζουν. Ωστόσο αισθάνομαι ότι τελικά κάποιοι έξω από τη χώρα αποφασίζουν για εμάς και αυτοί που ψηφίζαμε ήταν τα φερέφωνά τους, δεν είχαν κάποιο σθένος. Στη δικιά μας δικαιοδοσία όμως ήταν να διακρίνουμε ποιοι πραγματικά άξιζαν να έρθουν στο τιμόνι της εξουσίας.

Πότε «υποφέρει» ο Αριστοφάνης στη σκηνή του θεάτρου;

Ο Αριστοφάνης μάλλον «υποφέρει» στη σκηνή όταν βλέπει να περνούν 2500 χρόνια και αυτά που καυτηρίαζε να συμβαίνουν ακόμη και σήμερα. Οι δύο πρωταγωνιστές του έργου, ο Πεισθέταιρος και ο Ευελπίδης, θέλουν να ξεφύγουν από μια πόλη διαφθοράς και αδικίας, για να βρουν έναν κόσμο στον οποίο δεν θα υπάρχουν δημαγωγοί και διεφθαρμένοι πολιτικοί. Το έργο είναι τόσο σημερινό και επίκαιρο που μοιάζει σαν να του έχει γίνει κάποιου είδους διασκευή-παρότι στην πραγματικότητα δεν έχουμε κάνει κάτι τέτοιο.

Υπάρχουν παρανοήσεις σε σχέση με το έργο του Αριστοφάνη;

Ο Αριστοφάνης δεν είναι καθαρά κωμωδιογράφος. Στα έργα του έχει στοιχεία τα οποία αξίζει να τα δεις με διαφορετική ματιά και όχι μόνο από την κωμική τους πλευρά. Μπορεί να συγκινήσει τον κόσμο και να τον κάνει να σκεφτεί όσα συμβαίνουν στη ζωή μας. Ο Αριστοφάνης δεν υπάρχει μόνο για να κάνουμε το κοινό να γελάσει. Πιστεύω λοιπόν, ότι είναι παγίδα να δεις ή να ανεβάσεις τον Αριστοφάνη με καθαρά φολκλόρ διάθεση, με τη χλαμύδα, τους φαλλούς, τη βωμολοχία- που πράγματι υπάρχουν στο αριστοφανικό κείμενο αλλά δεν είναι αυτά η ουσία του. Είναι παγίδα ένα ανέβασμα καθαρά ψυχαγωγικό.

Η κωμωδία κινείται συνήθως με στερεότυπους χαρακτήρες και καταστάσεις. Εσείς ως ηθοποιός πώς το διαχειρίζεστε αυτό;

Την κωμωδία την αντιμετωπίζω πολύ σοβαρά, με την έννοια ότι αναζητώ την αλήθεια του ρόλου. Γιατί ο αληθινός χαρακτήρας, ο αληθινός άνθρωπος περιλαμβάνει και την κωμωδία και το δράμα στη ζωή του. Ως κωμικός ηθοποιός μέσα από το δράμα που θα περάσω θα προκαλέσω το γέλιο του κόσμου. Όμως δεν αναζητώ να… «πατήσω την μπανανόφλουδα» για να γελάσουν οι θεατές. Για μένα αυτό είναι το πιο εύκολο. Και τα εύκολα τα αφήνω λίγο στην άκρη.

Τι κρατάτε από την επιτυχία της τηλεοπτικής σειράς «Με λένε Βαγγέλη»;

Στην τηλεοπτική σειρά «Με λένε Βαγγέλη», έκανα ένα πολύ ωραίο ταξίδι, με τον σκηνοθέτη Στέφανο Μπλάτσο, τους ηθοποιούς και όλους τους συντελεστές. Πήγε πολύ καλά, ο κόσμος λάτρεψε τη σειρά και είμαστε περήφανοι, καθώς κάναμε μια δουλειά σε ένα περίεργο τηλεοπτικό τοπίο και δώσαμε ό, τι καλύτερο μπορούσαμε. Κάτι κωμικό αλλά και ουσιαστικό συνάμα.

Αντλήσατε από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο για να δημιουργήσετε το ρόλο του Βαγγέλη;

Έχω μνήμη χρυσόψαρου σε ό, τι έχει να κάνει με πράγματα τα οποία έχω χρησιμοποιήσει στο παρελθόν ως ηθοποιός. Νιώθω ότι αντλώ πράγματα από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο αλλά ερήμην μου. Οι ηθοποιοί εκείνης της εποχής είναι στο DNA μας, έχουμε μεγαλώσει μαζί τους, βρίσκονται στην οικογένειά μας. Από μικροί αυτούς θαυμάσαμε και αυτοί μας παρότρυναν να χαμογελάμε και να αντιμετωπίζουμε τη ζωή με χιούμορ.

Πώς αισθάνεστε που τα τουρκικά σίριαλ έχουν αλώσει το τηλεοπτικό τοπίο;

Πριν από 10 χρόνια μας ρωτούσαν να σχολιάσουμε το Big Brother και τα υπόλοιπα reality show. Θυμάμαι ότι έλεγα τότε ότι πρόκειται για μια μόδα. Τα τουρκικά σίριαλ είναι μια , καινούργια, αναγκαία μόδα για τα κανάλια, εφόσον προβάλλουν ένα προϊόν που είναι πιο φτηνό για αυτούς. Δεν είναι κάτι που πρέπει να του δίνουμε ιδιαίτερη σημασία. Το μόνο σημαντικό σε σχέση με αυτή την τάση είναι ότι θα έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να προβάλλονται και δουλειές για τους έλληνες ηθοποιούς και καλλιτέχνες. Για κάθε τούρκικο σίριαλ πόσοι σκηνοθέτες, τεχνικοί και ηθοποιοί μένουν άνεργοι; θα έπρεπε να βρεθεί μια χρυσή τομή, να μειωθεί το «budget» αλλά να υπάρχουν ελληνικές σειρές. Και να γίνει και καλλιτεχνικά κάτι ομορφότερο.

Τα σχέδιά σας για την ερχόμενη θεατρική σεζόν;

Προγραμματίζουμε μια νέα συνεργασία με τον Γιάννη Κακλέα για τον χειμώνα. Θα παρουσιάσουμε στο θέατρο Βρετάνια το έργο «Αχ αυτά τα φαντάσματα» του Εδουάρδου ντε Φιλίππο.

Σε λίγες μέρες θα παίξετε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Μέχρι τώρα πώς έχει πάει η περιοδεία της παράστασης;

Είναι πολύ συγκινητική η ανταπόκριση του κόσμου. Η επαρχία μας έχει αγκαλιάσει και νιώθουμε πολύ ευτυχισμένοι για αυτό.

Η παράσταση παρουσιάζεται από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης, σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, σκηνικά Μανόλη Παντελιδάκη και κοστούμια της Βάλιας Μαργαρίτη και του Μανόλη Παντελιδάκη. Πρωταγωνιστούν οι : Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Κώστας Μπερικόπουλος, Γιώργος Χρυσοστόμου, Βαγγέλης Χατζηνικολάου, Σωκράτης Πατσίκας, Αγορίτσα Οικονόμου, Σταύρος Σιόλας, Μάρα Βλαχάκη, Προκόπης Αγαθοκλέους.

Οι ημερομηνίες της περιοδείας έχουν ως εξής: 10 και 11/8 Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, 27 και 28/8 Ηρώδειο, 29 και 30/8 Χαλάνδρι (Θέατρο Ρεματιάς), 31/8 Άργος, 1/9 Νεμέα (Green Theater), 3/9 Aιγάλεω (θέατρο Αλέξης Μινωτής), 4/9 Θέατρο Βράχων Βύρωνας, 5/9 Γαλάτσι (Άλσος Βεϊκου), 6/9 Πετρούπολη, 8/9 Νέα Μάκρη, 10 και 11/9 Παπάγου, 12/9 Πάτρα, 15/9 Μεσσήνη, 16/9 Ελευσίνα (Παλαιό Ελαιουργείο), 17/9 Βεάκειο Πειραιάς, 18 και 19/9 Ηλιούπολη (Δημοτικό θέατρο άλσους Δ. Κιντής).

Πληροφορίες: Προπώληση εισιτηρίων για όλη την Ελλάδα στο www.viva.gr και στο τηλ.13855.

ΜΑΝΙΑ ΣΤΑΪΚΟΥ

[email protected]