Κριτική από την Ελένη Πετάση.

«Γράψε κάτι που να αξίζει να διαβαστεί ή κάνε κάτι που να αξίζει να γράψεις».

Δυστυχώς η Λένα Κιτσοπούλου δεν ακολούθησε την άποψη του εθνοπατέρα των ΗΠΑ Μπέντζαμιν Φράνκλιν, πιθανότατα γιατί η επιτυχία είναι κακός σύμβουλος. Οι τελευταίες sold out παραστάσεις της - ιδιαίτερα οι«Τυραννόσαυροι/REX» και η τωρινή «Αντιγόνη/Lonely Planet», στις οποίες είναι συγγραφέας και σκηνοθέτιδα- έχουν στενέψει τα όρια ανοχής μου. Και παρότι διακρίνω γόνιμες ιδέες και σπέρματα έμπνευσης, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ιδιαίτερα το Εθνικό Θέατρο αλλά και η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών προβάλλουν τον επαναλαμβανόμενο ναρκισσισμό της δημιουργού τους.

Το αναμάσημα της φόρμας της που της αφαιρεί το δικαίωμα στον πειραματισμό, πέρα από τη βαρετή πια αθυροστομία και την επιθετικότητα κατά πάντων, προδίδει μια άνευ προηγουμένου αυταρέσκεια. Κρίμα να χάνεται έτσι ένα ταλέντο. Το εννοώ και δεν πυροβολώ επιπόλαια, όπως θα ισχυριστεί ίσως ο καλός Άγγελος Παπαδημητρίου. Χρησιμοποιώντας τον Σοφόκλειο μύθο, η Κιτσοπούλου επιχειρεί να αναδείξει την απελπισία που έχει κουρνιάσει στην εποχή μας, ενώ τα κωμικά στοιχεία με τα οποία εμβολίζει τον δραματουργικό πυρήνα του έργου της στοχεύουν να ενδυναμώσουν την υπαρξιακή της αγωνία.

Η ίδια πιστεύει, εξάλλου, πως «όποιον χώρο διαλέξει να αναλύσει κανείς από τη σύγχρονη πραγματικότητα θα πέσει αναπόφευκτα πάνω στην αρχαία τραγωδία». Ταυτόχρονα όμως η «Αντιγόνη» της γίνεται αντικείμενο παρωδίας. Παρακολουθούμε, λοιπόν, ένα συνέδριο όπου τέσσερις σκιέρ (εξ ορισμού άσχετοι με το θέμα) συζητούν με σατιρική διάθεση τόσο για τον συμβολισμό του κειμένου όσο και για τον τρόπο που εκλαμβάνεται το αρχαίο δράμα σήμερα από τον καθένα μας. Ως εδώ καλά. Από δω και πέρα αρχίζουν τα προβλήματα. Γιατί η ενδιαφέρουσα ιδέα υποχωρεί γρήγορα, υιοθετώντας ευρήματα της δεκαετίας του ‘60, οι διάλογοι ξεχειλώνουν, το χιούμορ αποκτά επιθεωρησιακή χροιά, το αγοραίο λεξιλόγιο απλώς γαργαλάει τα αυτιά ορισμένων θεατών χωρίς να εξυπηρετεί κάποιο σκοπό και η διάθεση να σοκάρει γίνεται αυτοσκοπός.

Έπειτα από πολύωρη φλυαρία, ωστόσο, έρχεται ένα ενδιαφέρον βίντεο, που, αν και ασύνδετο με τα προηγούμενα δρώμενα και υπερβολικά μεγάλο σε διάρκεια, παρουσιάζει τη ματωμένη Αντιγόνη (εξαιρετική η Σοφία Κόκκαλη) να σέρνεται στους διαδρόμους της Στέγης και τον τελικό ενταφιασμό της σ’ ένα διάφανο φέρετρο. Οι υπόλοιποι καλοί ηθοποιοί -σε διαρκή ένταση (;)- ακολουθούν πιστά τις εντολές της σκηνοθεσίας: Γιάννης Τσορτέκης, Πέτρος Γεωργοπάλης, Ανδρέας Κοντόπουλος, Νικολέτα Γκριμέκη, Μυρτώ Κοντονή, Βασίλης Σαφός. Βουβά περάσματα στο βίντεο κάνουν ο Άγγελος Παπαδημητρίου και ο Γιάννης Κότσιφας. 

Ελένη Πετάση / [email protected]