Κριτικής της Ελένης Πετάση.

Η απιστία στον έγγαμο βίο και οι ίντριγκες στις οποίες καταφεύγουν οι εμπλεκόμενοι για να γλιτώσουν τις συνέπειες των πράξεων τους -θέμα που αποτελεί συχνά τον πυρήνα στο θέατρο του βουλεβάρτου- στοιχειώνει απολαυστικά το «Ψέμα» («Le Mensonge», 2014) του Φλοριάν Ζελέρ. Στην ανάλαφρη κωμωδία του, ο δημοφιλής, αλλά υπερεκτιμημένος, κατά τη γνώμη μου, Γάλλος συγγραφέας (γενν. 1979) επιχειρεί να ειρωνευτεί τις συζυγικές και φιλικές σχέσεις των βολεμένων αστών που για να επιβιώσουν βασίζονται στα κατά συνθήκη ψεύδη. Κατ’ επέκταση η αλήθεια σε αντιδιαστολή με το ψέμα κυριαρχούν
σε κάθε σκηνή κεντώντας έναν καμβά παραλογισμών και παρεξηγήσεων.

Τα έργα του, χρησιμοποιώντας ανάλογη θεματολογία, συγγενεύουν εσκεμμένα το ένα με το άλλο: μετά τον «Πατέρα», που απέσπασε το βραβείο Μολιέρου και δίχασε τους κριτικούς (εδώ παρουσιάστηκε το 2015 από τον Σταμάτη Φασουλή), έγραψε τη «Μητέρα» και μετά την «Αλήθεια» («La Verite», 2011), που μεταφράστηκε «Μου λες την αλήθεια» στην παράσταση του Σπύρου Παπαδόπουλου, επινόησε το «Ψέμα». Ωστόσο, το συγκεκριμένο κείμενο -πέρα από τον έξυπνο τρόπο που διαχειρίζεται τα προβλήματα των ζευγαριών στην εποχή μας- δεν αποφύγει την άσκοπη φλυαρία. Ιδιαίτερα στον παρατεταμένο επεξηγηματικό του επίλογο.

Η ιστορία αφορά δύο ζευγάρια που, όπως συνηθίζουν εδώ και χρόνια, συναντώνται για να δειπνήσουν μαζί. Όμως, αυτή τη φορά όλα είναι διαφορετικά. Γιατί η σύζυγος του ενός (Σμαράγδα Καρύδη) έχει δει τυχαία στον δρόμο τον άντρα της φίλης της να φιλιέται παθιασμένα με μια άγνωστη γυναίκα (Κωνσταντίνος Κάππας και Μυρτώ Αλικάκη). Και εδώ η ηρωίδα βρίσκεται σε δίλημμα: Πρέπει να αποκαλύψει το γεγονός ή, ενάντια στη βούλησή της, να πει ψέματα όπως την παροτρύνει ο σύντροφός της, (Θοδωρής Αθερίδης), υποστηρίζοντας πως «αν όλος ο κόσμος έλεγε την αλήθεια, δεν θα είχε μείνει κανένα ζευγάρι πάνω στη γη». Στη συνέχεια όλα αναποδογυρίζουν καθώς αποκαλύπτεται η γεμάτη απάτες σχέση του υποτιθέμενου άμεμπτου ζευγαριού. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.

Στη σφιχτή, καλοδουλεμένη και με γοργούς ρυθμούς παράσταση του Θοδωρή Αθερίδη, που αξιοποιεί το χιούμορ και τις ανατροπές του κειμένου, απολαμβάνει κανείς μια καλή εκδοχή ψυχαγωγικού θεάτρου. Ο ίδιος είναι απολαυστικός τονίζοντας τα κωμικά στοιχεία του ρόλου του έχοντας δίπλα του τη χαριτωμένη Σμαράγδα Καρύδη. Την εύστοχη διανομή, που διακρίνεται για τη φυσικότητα και την παρεΐστικη αύρα της, συμπληρώνουν ο Κωνσταντίνος Κάππας και η Μυρτώ Αλικάκη. Το τυπικό αστικό σαλόνι όπου διαδραματίζεται το έργο επιμελήθηκε η Αθανασία Σμαραγδή και τα καθημερινά κοστούμια ο Άγης Παναγιώτου. 

Ελένη Πετάση / [email protected]