Από την Ελένη Πετάση.

Με έναν λόγο καυστικό, τραχύ και φιλοσοφικό, που βασίζεται στις «Σημειώσεις από το Υπόγειο» του Ντοστογιέφσκι και στα «Ημερολογιακά τετράδια» του Νιζίνσκι, ξεκινά ο εσωτερικός μονόλογος ενός πολιτικού που ετοιμάζεται να απευθύνει στον λαό το τηλεοπτικό του διάγγελμα. «Έναν καλό λόγο», όπως τον ονομάζουν ο Αργύρης Πανταζάρας και η Ελίνα Μαντίδη οι οποίοι συνέθεσαν και σκηνοθέτησαν το νέο αυτό κείμενο, ενώ ο πρώτος ανέλαβε να ερμηνεύσει τον «ήρωά» του.

Εκείνος, κατ’ επέκταση, καθισμένος στο κέντρο ενός λιτού σκηνικού χώρου και φορώντας άσπρα εσώρουχα, με ύφος εξομολογητικό παραθέτει αρχικά τις αιρετικές του σκέψεις που αφορούν τη σύγκρουση της λογικής και του συναισθήματος, τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης, αλλά και τον δικό του διχασμό ανάμεσα στη δημόσια εικόνα του και στην απογοήτευση και την αίσθηση ματαιότητας που τον διακατέχουν - τα τελευταία είναι, εξάλλου, τα μοναδικά στοιχεία που συνδέουν τον μεγάλο Ρώσο συγγραφέα με τον σπουδαίο, ψυχικά διαταραγμένο όμως, χορευτή.

Ωστόσο, παρότι το παραλήρημα του έχει ενδιαφέρον, η επιλογή κάποιων αποσπασμάτων ενίοτε δυσκολεύει την κατανόηση του νοήματος του.

Κατά τη διάρκεια αυτής της ψυχικής διεργασίας οι συνεργάτες του, δηλαδή οι συντελεστές της παράστασης, αναλαμβάνουν να επιμεληθούν σταδιακά τόσο το ντύσιμό του (που καταλήγει σε ένα άψογο κοστούμι) όσο και το στήσιμο της τηλεοπτικής κάμερας, του μικροφώνου, των φωτισμών και όλων των λεπτομερειών που αντιστοιχούν σε ένα τηλεοπτικό πλατό.

Και έρχεται, εντέλει, η στιγμή που ο πολιτικός εκφέρει τον λόγο του απευθυνόμενος σε όλους εμάς. Έναν εξαιρετικό λόγο-ειρωνικό σχόλιο που με μαύρο χιούμορ, αγγίζοντας τα όρια μεταξύ ειλικρίνειας και πολιτικής ρητορικής, αποσκοπεί να μας παρασύρει στη δίνη του:

«Το μόνο που θέλαμε είναι να κάνουμε

τον κόσμο καλύτερο.

Καλύτερο δεν σημαίνει καλύτερο

για όλους.

Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι

από το ίδιο υλικό.

Για κάποιους θα σημαίνει

πάντα χειρότερο».

Ο Αργύρης Πανταζάρας είναι ένας ταλαντούχος ηθοποιός και η παράστασή του, με τη συμβολή της Ελίνας Μαντίδη, τη μουσική επιμέλεια του Γιώργου Πούλιου, τα σκηνικά-κοστούμια της Γεωργίας Μπούρα και τον σχεδιασμό φωτισμών του Νίκου Κούρου, παρόλες τις αδυναμίες της, διαθέτει μια έξυπνη ιδέα και αφήνει πίσω τα ίχνη της δημιουργώντας ένα γόνιμο πεδίο για στοχασμό.

Ελένη Πετάση - [email protected]