Ο Βύρωνας Θεοδωρόπουλος και ο Μιχάλης Μαθιουδάκης γνωρίστηκαν σε ένα μπαρ στο Μεταξουργείο

sta-plagia4
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 22 ΙΟΥΝΙΟΥ 2018

Μιλήσαμε μαζί τους με αφορμή το «Στα πλάγια», που θα παρουσιαστεί στο ανοιχτό θέατρο Ρεματιάς.

Αποτυχημένα πάρτι, ελληνικό πένθος, εκτυπωτές, κόκκινα φανάρια, χάλια αφίσες, λάθη στον Messenger, ατελείωτη φλυαρία, κόλπα γιαγιάδων, ανιχνευτές μετάλλων, παιδικές ζωγραφιές, θείοι (πάντα θείοι…), άκυροι συγγενείς, άκυρα αντικείμενα, άκυρες φωτογραφίες, ο Κωνσταντίνος, ο Δημήτριος και η Ολάγια συνθέτουν μία γνήσια «αθηναϊκή», deep down και dirty παράσταση.

Δύο από τους καλύτερους κωμικούς της ελληνικής Stand Up Comedy σκηνής, ο Βύρωνας Θεοδωρόπουλος και ο Μιχάλης Μαθιουδάκης μεταφέρονται το Σάββατο 23 Ιουνίου, στο ανοιχτό θέατρο Ρεματιάς Χαλανδρίου για να παρουσιάσουν την πετυχημένη παράσταση «Στα πλάγια», κάνοντας το δις εξαμαρτείν στις 19.00 (Νέα ‘Α Παράσταση) και στις 22.00 (‘Β Παράσταση – Sold Out).

Το click@life μίλησε μαζί τους για την παράσταση, τη γνωριμία τους, το stand up comedy και για το τι συμβαίνει όταν δεν περνάει στο κοινό το αστείο τους με την πρώτη.

«Στα Πλάγια». Γιατί όχι «Στην ευθεία»; Τι σημαίνει/υπονοεί ο τίτλος της παράστασης;

Ο τίτλος προέκυψε από ένα αστείο που έχει στο κείμενό του ο Μιχάλης από μία κοινή μας εμπειρία. Λειτουργεί πολύ καλύτερα μέσα στην παράσταση και λιγότερο αν το γράψουμε εδώ.

Με δικά σας λόγια, τι θα μας παρουσιάσετε;

Ο Μιχάλης παρουσιάζει τα καλύτερα κείμενα από τον τρίτο του μονόλογο «Όλο Λάθος» και ο Βύρων τα νέα κείμενα που προέκυψαν μετά την ηχογράφηση του live album «Τούνδρα Τάιγκα Στέπα» (2016).

Τι αποτέλεσε αφορμή για τη δημιουργία του «Στα Πλάγια»;

Η επιθυμία μας να συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε και να παίζουμε παρέα. Η δουλειά που κάνουμε είναι από την φύση της μοναχική και κάποιες φορές ψυχοφθόρα. Όταν όλο αυτό το «βάρος» το μοιράζονται 2 άνθρωποι οι οποίοι έχουν την τύχη να είναι και φίλοι, η δουλειά γίνεται πολύ πιο ανθρώπινη.

Πώς γνωριστήκατε;

Γνωριστήκαμε σε ένα πάρτυ, στον bar «ο άνθρωπος» στο Μεταξουργείο, ένα κοινός φίλος (ο Ηρακλής) μας σύστησε λέγοντας «εσείς οι δύο πρέπει να γνωριστείτε»

Και πώς καταλήξατε να συνεργάζεστε;

Είχαμε και οι δύο μεγάλη επιθυμία να χτίσουμε κάτι δικό μας και παράλληλα είχαμε συμπαθήσει ο ένας τον άλλον, κάναμε κάποιες δοκιμαστικές παραστάσεις στην Αθήνα και σε κάποια νησιά το καλοκαίρι και όταν είδαμε ότι υφολογικά η κωμωδία μας ταιριάζει και ότι ο κόσμος μας έδινε πολύ θετικό feedback, είπαμε να αφήσουμε τις «κανονικές» μας δουλειές και να αφοσιωθούμε στο stand up.

Θυμάστε τι αποτέλεσε αφορμή για τον καθένα ξεχωριστά ώστε να αποφασίσει να ασχοληθείτε επαγγελματικά με το stand up comedy;

Β.Θ.: Παρακολουθούσα και μάζευα από το 1999 video stand up κωμωδίας περίπου με τον ίδιο τρόπο που κάποιος μαζεύει δίσκους μουσικής ή γραμματόσημα και πάντα μου φαινόταν ένα υπέροχο είδος τέχνης και διασκέδασης. Με αφορμή το διαγωνισμό Open Mic του Πολύτροπου τέχνης το 2011 αποφάσισα ότι είτε το δοκιμάζω στα 28 είτε κλαίγομαι στα 50.

Μ.Μ.: Ήμουν 21 ετών στην δραματική σχολή στο 2ο έτος και ο φίλος μου ο Φιντέλ μου έβαλε να δω το «delirious» του Eddie Murphy. Αυτό ήταν. Είπα «αυτό θέλω να το κάνω και εγώ» Και μετά για 10 χρόνια δεν με ξανααπασχόλησε. Έπαιζα σχετικά συχνά τότε στο θέατρο και ποτέ δεν προέκυψε ο χρόνος για να αφοσιωθώ στην συγγραφή και στο ανέβασμα ενός τέτοιου κειμένου.  Αλλά το επιθυμούσα. Ευτυχώς για μένα, ένα σερί από επαγγελματικές αναποδιές, με έβαλε σε διαδικασία -κάπου στα 32 μου- να το ξαναφέρω στην επιφάνεια.

Υπάρχει συνταγή επιτυχίας για ένα επιτυχημένο stand up;

Β.Θ.: Φόρμες κωμωδίας και μερικοί βασικοί μηχανισμοί υπάρχουν αλλά δεν υπάρχει αλγοριθμική διαδικασία 5-10 βημάτων που παράγει ένα καλό αστείο. Το πού μπορεί να κρύβεται ένα αστείο, μία ιδέα ένα gag, κάποιος γόνιμος κωμικά προβληματισμός δεν το ξέρεις. Η τέχνη μας βρίσκεται στην ανατροφοδότηση. Δοκιμάζεις, διορθώνεις αλλάζεις και πειράζεις τα πάντα σε ένα αστείο μέχρι να το κρατήσεις ή να το πετάξεις. Προσπαθείς να καταλάβεις γιατί λειτουργούν τα καλά σου αστεία και πώς θα βελτιωθούν τα μέτρια.

Μ.Μ.: Δεν υπάρχει συνταγή. Δεν κάνουν όλοι οι άνθρωποι για όλα τα πράγματα. Είναι καλό να υπάρχει μια φυσική κλίση προς την κωμωδία ή τουλάχιστον μία μεγάλη αγάπη. Από κει και πέρα. Η συστηματική και συνειδητή δουλειά είναι ο πιο ασφαλής τρόπος να κινηθείς μέσα από την αβεβαιότητα αυτής της δουλειάς.  

Κι όταν δεν περνάει στο κοινό το αστείο με την πρώτη, τι φταίει;  Η ατάκα ή το timing;

Εννέα στις δέκα φορές φταίει το αστείο που δεν είναι καλό. Όταν έχεις βεβαιωθεί ότι το αστείο είναι σχετικά καλό, τότε εξετάζεις τον ρυθμό, το timing ακόμα και την θέση του ίδιου του αστείου μέσα στο έργο. (πχ. αν είναι στην αρχή, στην μέση η στο τέλος)

Πού αποδίδετε την ξαφνική άνοδο του είδους στην ελληνική σκηνή;

Αρχικά το ανελέητο κυνήγι των κωμικών για σκηνικό χρόνο. Επίσης βοηθάει ότι τεχνικές υποδομές που χρειάζεται μία παράσταση stand up είναι ελάχιστες. Ένα φώς, μία παλέτα για σκηνή με ένα χαλάκι για να μη φαίνεται άσχημο και φυσικά ένα μικρόφωνο. Επίσης η ποιότητα των κειμένων στη σκηνή συνολικά είναι σταθερά ανοδική και ο κόσμος είναι πολύ πιο εξοικειομένος με το είδος της διασκέδασης/τέχνης που παρουσιάζουμε.

Δύσκολο πράγμα η καλή, έξυπνη αίσθηση του χιούμορ;

Ε ναι. Και έχει ενδιαφέρον να βλέπεις πως εξελίσσεται από γενιά σε γενιά.  Η δική μας η γενιά είναι πολύ τυχερή γιατί πρόλαβε στο τσακ μέσω του διαδικτύου όλο αυτό το hype των ξένων κωμικών που εισήγαγε ένα πολύ πιο πυκνό κώδικα όσον αφορά την διατύπωση της κωμωδίας. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Πολλές φορές όταν παίζαμε σε μαγαζιά, οι ιδιοκτήτες νομίζανε ότι μετά την παράσταση, θα πίναμε από ένα μπουκάλι ουίσκι ο καθένας και θα λέγαμε ανέκδοτα στις παρέες του μαγαζιού. Περίμεναν δηλαδή ότι ήμασταν «τρελαμένοι» τύποι. Και συνέβαινε γιατί στην Ελλάδα υπάρχει η τάση να συγχέουν την έννοια του χιούμορ με του χαβαλέ. Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο. Το χιούμορ είναι ένα πράγμα, ο χαβαλές κάτι άλλο. Το πρώτο είναι αίσθηση, το δεύτερο είναι διάθεση. Το πρώτο έχει πνευματικές καταβολές, το δεύτερο συναισθηματικές. Το πρώτο έχει μέτρο, το δεύτερο έχει διάλυση. Και τα δύο προφανώς έχουν την θέση τους στην ζωή. Αλλά είναι σημαντικό να μπορούμε να τα ξεχωρίζουμε.  

Info
Θέατρο Ρεματιάς Χαλανδρίου: Πεζόδρομος Προφήτη Ηλία, Πολύδροσο Χαλανδρίου. Σάββατο 23 Ιουνίου Ώρα έναρξης ‘Α Παράστασης: 19.00 ( Ώρα Προσέλευσης 17.30) Ώρα έναρξης ‘Β Παράστασης: 22.00 (Ώρα προσέλευσης 21.00) SOLD OUT. Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά (με διάλειμμα) Τιμές Εισιτηρίων: Γενική Είσοδος: 10€ Προπώληση: Σπίτι Μπαρ (Ανδρέα Παπανδρέου 9, Χαλάνδρι) Online στο Viva.gr, Τηλεφωνικά στο 11876, καθώς και σε όλα τα συνεργαζόμενα σημεία: Seven Spots, Reload, Media Markt, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, Τεχνόπολη Δ. Αθηναίων, athinorama.gr, Viva Kiosk, Yolenis, Kremlino.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ