Από την Ελένη Πετάση.

Η δεκαετία του ‘60 σηματοδοτήθηκε παγκοσμίως από αλλεπάλληλες εκρήξεις σε όλα τα επίπεδα. Τη στιγμή που η νεολαία γιόρταζε την «απελευθέρωσή» της, το θέατρο ακολούθησε την αίσθηση ανανέωσης γεννώντας σημαντικά πονήματα. Στη χώρα μας, πιο συγκεκριμένα, άνθισε το νεοελληνικό έργο και ανάμεσα στους εξαιρετικούς δραματουργούς που πλούτισαν τη ζωή μας ήταν η Λούλα Αναγνωστάκη - εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Θέατρο Τέχνης το 1965 με την τριλογία «Η διανυκτέρευση», «Η πόλη», «Η παρέλαση» κάτω από τον ενιαίο τίτλο «Η Πόλη».

«Αισθάνομαι τη Λούλα πολύ συγγενική σαν ιδιοσυγκρασία. Οι ευαισθησίες της είναι και δικές μου ευαισθησίες. Και πάντα κάθε κείμενό της είναι όαση, ένα φανέρωμα που ενέχει εκπλήξεις» μου είχε πει ο Κάρολος Κουν. Τώρα το Φεστιβάλ Αθηνών την τίμησε με ένα εκτενές αφιέρωμα που κατέληξε στο «Εργοτάξιο Λούλα Αναγνωστάκη», δηλαδή δύο περφόρμανς -τη Λευκή και την Κόκκινη- σκηνοθετημένες λιτά και ουσιαστικά από τη Ρούλα Πατεράκη. Σ’ αυτές, μέσα από μικρές σκηνές όπου το παράλογο συνυπήρξε με το απόλυτα ρεαλιστικό, αναδύθηκαν αποσπασματικά δώδεκα έργα της: Η διανυχτέρευση, Η πόλη, Η παρέλαση, Η συναναστροφή, Αντόνιο και το μήνυμα, η Νίκη, ο Ηχος του όπλου, Διαμάντια και μπλούζ, Το ταξίδι μακριά, Σ’ εσας που με ακούτε, Ο ουρανός κατακόκκινος, η Κασέτα. Η Λευκή παράσταση άγγιξε την ψυχαναλυτική / υπαρξιακή διάσταση των κειμένων της, σχεδιάζοντας μια τοπογραφία ανθρώπινων ψυχών και αποκαλύπτοντας ένα λαβύρινθο από αδιέξοδα, ενοχές, μοναξιά, απελπισία, ακόμα και απόλυτη συντριβή.

Δείτε περισσότερα για το Αφιέρωμα

Η Κόκκινη παράσταση, που λειτούργησε ως πρότυπο της πολιτικής της γραφής, συμπύκνωσε την πολιτική και την κοινωνική ήττα της νεότερης Ελλάδας - από τις μετεμφυλιακές συνθήκες ως τη χούντα και από την εξέγερση ως τη μεταπολίτευση να διατρέχουν τον δραματικό κόσμο των ηρώων της. Άκρως συγκινητικά επεισόδια, που συνοδεύτηκαν από νοσταλγικές μουσικές, ξύπνησαν μνήμες αξεπέραστες. Πλήθος ηθοποιών συμμετείχαν σ’ αυτή τη μαραθώνια δραματουργική σύλληψη που υλοποιήθηκε σε δύο διαφορετικούς χώρους (σκηνική σύνθεση Ρούλα Πατεράκη, Μάνος Λαμπράκης, Θοδωρής Τσαπακίδης, Δανάη Παπουτσή). Απόλυτα συντονισμένοι, «διαβάζοντας» και ερμηνεύοντας ταυτόχρονα τα κείμενά τους μετέδωσαν με ευκρίνεια το πνεύμα της σπουδαίας δημιουργού.

Πήραν μέρος οι: Ρούλα Πατεράκη, Δήμητρα Χατούπη, Μαριάννα Κάλμπαρη, Έφη Θεοδώρου, Μάνος Καρατζογιάννης, Μαρία Ζορμπά, Αντιγόνη Δρακουλάκη, Λουκία Μιχαλοπούλου, Γιώργος Νανούρης, Θύμιος Κούκιος, Θανάσης Δόβρης, Κώστας Κουτσολέλος, Δημήτρης Μπίτος, Νεκταρία Γιαννουδάκη, Δέσποινα Σαραφείδου, Δημήτρης Ντάσκας, Χρύσα Καψούλη, Ντένης Μακρής, Δανάη Παπουτσή, Εύρη Σωφρονιάδου, Βαγγέλης Βογιατζής, Adrian Frieling, Γιάννης Παπαδόπουλος, Βίκυ Καμπούρη, Βασιλική Τρουφάκου, Ευθυμία Δράμαλη, Μαρία Αποστολακέα, Μυρτώ  Ρήγου, Ρίτα Λυτού, Νίκος Μαυράκης, Ευανθία Κουρμούλη, Δήμητρα Χριστιανοπούλου και οι χορεύτριες Μαρίτα Βλασσοπούλου και Ρεγγίνα Λαγαρού.

Ελένη Πετάση / [email protected]