Παράσταση πάνω στον «Οδοιπόρο» του Παναγιώτη Σούτσου, 150 χρόνια από τον θάνατό του.

Η Ηλέκτρα Ελληνικιώτη σκηνοθετεί τον Οκτώβριο στο Θέατρο «Θησείον» και για 20 μόνο παραστάσεις το πρώτο ποιητικό έργο του Αθηναϊκού Ρομαντισμού, στην πρώτη της συνεργασία με την ηθοποιό Μαρία Κίτσου. Πρόκειται για τον «Οδοιπόρο» του Παναγιώτη Σούτσου, έργο γραμμένο το 1931, στο πρώτο σύγχρονο ανέβασμά του. Η παράσταση αναμένεται να κάνει πρεμιέρα στις 3 Οκτωβρίου με τον τίτλο «Θα ονειρεύεσαι πάλι μια καινούρια φορεσιά» ακριβώς 150 χρόνια μετά το θάνατο του συγγραφέα. Με την παράσταση αυτή εγκαινιάζεται και η νεα καλλιτεχνική διεύθυνση του Θεάτρου «Θησείον».

Λίγα λόγια για την παράσταση

Δύο γυναίκες, άγνωστες μεταξύ τους, συζητούν μέσα στη νύχτα. Οι ήχοι της τις αποσυντονίζουν.

Ένας άντρας παλεύει με το παρελθόν του και τις επιλογές του.

Μια όμορφη γυναίκα, κάθεται στη σιωπή.

Ο νεκρός εραστής της ζει και βρίσκεται στο ίδιο μέρος με εκείνη.

Αυτό που υπήρξαν κάποτε και οι τέσσερις έχει καταστραφεί. Φαιδροί και παράταιροι μέσα στις παλιές στολές τους, σχεδιάζουν με ελπίδα το θάνατο τους σα να ονειρεύονται πάλι μια καινούρια φορεσιά.

Λίγα λόγια για το έργο

Ο Οδοιπόρος είναι το πρώτο ποιητικό έργο του Αθηναϊκού Ρομαντισμού, γραμμένο το 1831, τη χρονιά που δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας. Αυτή η σύμπτωση, δεν αποτελεί παρά μόνο την αρχή μιας σειράς συμπτώσεων, που δένουν το έργο σφιχτά με την ίδια τη ζωή του Παναγιώτη Σούτσου, καθιστώντας το, 187 χρόνια μετά, στα μάτια του σημερινού αναγνώστη και θεατή, μια ασυνείδητη βιογραφία.

Ο Οδοιπόρος είναι ο εξιδανικευμένος Παναγιώτης Σούτσος και η Ραλού η εξιδανικευμένη ερωμένη της εφηβείας του. Σ' όλη του τη ζωή ο Σούτσος θα επεξεργάζεται τον Οδοιπόρο και θα τον επανεκδίδει (1842, 1851, 1864), σε μια ανάγκη του να αποτελέσει το έργο του αυτό, ένα ακλόνητο επιχείρημα της ζωής του και των επιλογών του. Κάθε επανέκδοση του έργου, θα παρουσιάζει αλλαγές στη γλώσσα, για να υπερασπιστεί ο ίδιος τη στροφή του στις πιο ακραίες αρχαϊστικές τάσεις. Ο ποιητής βλέπει στον Οδοιπόρο ένα σπουδαίο ήρωα της ελληνικής επανάστασης του οποίου οι αγώνες παραγνωρίστηκαν απο το νεο ελληνικό κράτος.

Όπως και στον εαυτό του. Στη Ραλού βλέπει την πιστή ερωμένη για την οποία δόθηκαν όλες οι μάχες. Όπως, δηλαδή, και στην πραγματική Ραλού. Οι δυο ήρωές του θα πεθάνουν αγκαλιά εναν ένδοξο θάνατο από τα ίδια τους τα χέρια.

Η αλήθεια είναι όμως ότι ο Σούτσος δεν υπήρξε ουδέποτε σπουδαίος ήρωας της ελληνικής επανάστασης, και δεν έμεινε πιστός σε ιδέες και απόψεις. Και η πραγματική Ραλού δεν τον αγάπησε ποτέ. Γι' αυτό, διαβάζοντας σήμερα τον Οδοιπόρο, στην πράξη την αυτοχειρίας μπορεί να δει κανείς τον Παναγιώτη Σούτσο να θανατώνει τη δυνατότητα του εαυτού του να είχε γίνει κάποιος άλλος.

Αυτός που πεθαίνει στον Οδοιπόρο, είναι ο Παναγιώτης Σούτσος ο έντιμος πολιτικός, ο ριζοσπαστικός ποιητής, ο ανεξάρτητος δημιουργός που δεν ακολουθεί τακτικισμούς στο έργο του. Στη θέση του μένει ζωντανός, ο Παναγιώτης Σούτσος που θα αλλάξει τρεις φορές πολιτική στάση, που θα κατηγορηθεί για υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος, που θα υποδαυλίσει τη γλωσσικό ζήτημα, που θα αλλοιώσει το ίδιο του το έργο, ώσπου να πεθάνει τελικά το 1868, και να κηδευτεί δημοσία δάπανη.

Αυτό όμως ο Σούτσος δεν το γνώριζε το 1831, ότι δηλαδή στο πρόσωπο του ήρωά του, σκοτώνει την καλύτερη μελλοντική εκδοχή του εαυτού. Κι αυτή η εν αγνοία του βιογραφική ταυτότητα του Οδοιπόρου, είναι που ανοίγει το ενδεχόμενο σε πολλαπλές αναγνώσεις του.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Ηλέκτρα Ελληνικιώτη: «Εάν αυτό το φόρεμα, βαρύ φορτίο είναι / τι φταίω αν το παραιτώ; Κριτή σε κάμω, κρίνε». Τέσσερις άνθρωποι, δυο εραστές και δυο γυναίκες μόνες, θα συναντηθούν τυχαία με φόντο τα ερείπια της ελληνικής επανάστασης. Η συνάντησή τους θα ξυπνήσει την ελπίδα τους για μια άλλη, καινούρια, ζωή.  Το «Θα ονειρεύεσαι πάλι μια καινούρια φορεσιά» λέει την ιστορία ενός μεγάλου έρωτα και δυο μεγάλων μοναξιών που διεκδικούν το δικαίωμά τους στην ταυτότητα. Μια ιστορία κοινή για όλους τους εραστές και τους μόνους αυτού του μικρού κράτους που πριν σχεδόν διακόσια χρόνια ονειρεύτηκε κι αυτό μια καινούρια, πιο πλουμιστή αλλά ξένη, φορεσιά.

Λίγα λόγια για την ομάδα

Η Εταιρία Θέατρου «Θέρος» ιδρύθηκε το 2013 από την Ηλέκτρα Ελληνικιώτη. Μέλη της είναι (αλφαβητικά) οι Δημήτρης Δρόσος, Μαρία Μαμούρη, Ισαβέλλα Μαργάρα, Αθανάσιος Μυλωνόπουλος, Θεοδοσία Σαββάκη. Σταθεροί συνεργάτες της είναι (αλφαβητικά) ο υπεύθυνος επικοινωνίας Άρης Ασπρούλης, ο διευθυντής φωτογραφίας Γιώργος Βαλσαμής, ο μουσικός Γρηγόρης Ελευθερίου, ο σκηνοθέτης Βασίλης Κεκάτος, η σκηνογράφος-ενδυματολόγος Δήμητρα Λιάκουρα, ο δραματουργός Αλέξανδρος Μιστριώτης, ο μεταφραστής Αντώνης Πέρης, και ο ποιητής Γιώργος Πρεβεδουράκης.

Σκηνοθεσία, Δραματουργία, Σχεδιασμός φωτισμών: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη. Σκηνικά-Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα. Μουσική: Γρηγόρης Ελευθερίου

Ερμηνεύουν: Μαρία Κίτσου, Δημήτρης Δρόσος, Μαρία Μαμούρη, Θεοδοσία Σαββάκη

Βοηθός Σκηνοθέτης: Ισαβέλλα Μαργάρα. Καλλιτεχνικός σύμβουλος: Αθανάσιος Μυλωνόπουλος. Φωτογραφίες: Γιώργος Βαλσαμής. Βίντεο: Βασίλης Κεκάτος. Μακιγιάζ: Μαρία Παπαδοπούλου. Υπεύθυνος επικοινωνίας: Άρης Άσπρούλης. Συμπαραγωγή: Εταιρία Θεάτρου «Θέρος» , Lead-In Arts

*Στο κείμενο της παράστασης περιέχεται κείμενο του Γιώργου Πρεβεδουράκη.

Info
Θέατρο Θησείον, Τουρναβίτου 7 – Ψυρρή. Πρεμιέρα: Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018. Τετάρτη με Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 19:00. Περίοδος παραστάσεων: Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018 – Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018. Για 20 παραστάσεις.