Εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης του Έκτορα Λυγίζου,«Το Σώσε», που κάνει πρεμιέρα σήμερα, Τετάρτη 10 Οκτωβρίου, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.

Σε ένα εντυπωσιακό σκηνικό-ανθρώπινη κυψέλη, που βουίζει από τις προσβολές και τις παρεξηγήσεις, οι ηθοποιοί ξεχνούν τα λόγια τους, ο σκηνοθέτης ωρύεται, τα κοστούμια ξηλώνονται, ενώ οι σαρδέλες, τα τσεκούρια και οι ανθοδέσμες βρίσκονται πάντα στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Θέατρο μέσα στο θέατρο, φάρσα μέσα στη φάρσα, γκάφα πάνω στη γκάφα. H κλασική βρετανική φάρσα του Michael Frayn, «Το Σώσε», ανεβαίνει από τον Έκτορα Λυγίζο ως ένας ύμνος στο λάθος.

Ο Άρης Μπαλής, εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης, που κάνει πρεμιέρα σήμερα, Τετάρτη 10 Οκτωβρίου, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μιλά στο click@life για τα λάθη μας που πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε.

Στο «Σώσε» παρακολουθούμε τις προσπάθειες ενός θιάσου να καταφέρει να φέρει εις πέρας μία παράσταση. Βλέπουμε τους ηθοποιούς τόσο στη διαδικασία της πρόβας, όσο και στη διαδικασία της παράστασης. Παρατηρούμε όλες τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους, αλλά και μεταξύ αυτών και του σκηνοθέτη μέσα από χιλιάδες λάθη, συγκρούσεις, εμπόδια και τραγελαφικές καταστάσεις.

Το έργο είναι κατά μία έννοια μία ωδή στον ηθοποιό. Όλα όσα περιγράφει έχουν συμβεί λίγο ή πολύ σε κάθε ηθοποιό. Από τα νεύρα πριν την πρεμιέρα μέχρι το να ξεχάσεις τα λόγια σου ή να βγεις στη σκηνή τη λάθος στιγμή.

Ο ρόλος μου είναι ο Γκάρι, που ο ρόλος του είναι ο Ρότζερς. Ουσιαστικά, έχουμε μία τριπλή αναστροφή:  εγώ καλούμε να υποδυθώ έναν ηθοποιό, ο οποίος καλείται να υποδυθεί ένα ρόλο. Υπάρχει η διαρκής αναγωγή σε κάτι άλλο κι αυτός ο πολλαπλασιασμός των ειδώλων επί της ουσίας προκαλεί κάτι το σχιζοειδές. Καταλαβαίνεις πώς αυτοί οι τρεις πόλοι είναι εν τέλει πολύ κοντά. Ο ρόλος δεν είναι κάτι τόσο μακρινό. Άλλωστε λένε ότι οι ρόλοι είναι σαν φαντάσματα που στοιχειώνουν τον ηθοποιό.

Το είδος της φάρσας είναι πολύ διασκεδαστικό, απαιτητικό και εξαντλητικό. Ο ηθοποιός χρειάζεται να έχει εξαιρετικά ανεπτυγμένες τις αισθήσεις του και την αντίληψή του για να μπορείς να αντιλαμβάνεται τον ρυθμό και να παίζει με το συνολικό ρυθμό που από εννέα άτομα και το σκηνικό. Υπάρχει δηλαδή σε πολύ έντονο βαθμό η συνολική πρόσκληση εκτός από την ατομική ευθύνη που έχει ο ηθοποιός να ενσαρκώσει το ρόλο του. Αυτή η συλλογή μέριμνα είναι κάτι πολύ ζωντανό και έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Κι αυτό ακριβώς είναι εκείνο που Έκτορας Λυγίζος προσπάθησε και προσπαθεί να μας μεταφέρει. Αυτή η όξυνση της αντίληψης πάνω στην σκηνή πρέπει να είναι τόσο ενεργοποιημένη για να καταλαβαίνεις τι προτείνει ο κάθε συνάδελφος και εσύ να το ακολουθείς ή να το τροποποιήσεις για να πάει παρακάτω η ιστορία.

Πλέον είμαι πολύ ανοιχτός στο λάθος, σχεδόν το επιθυμώ. Μικρός δεν το αισθανόμουν. Το λάθος έχει κάτι το ζωογόνο και δημιουργικό. Ακόμα κι αν έχεις αντιληφθείς ότι με κάποια βήματα που κάνεις θα χτυπήσεις τοίχο, έχει πλάκα τελικά να φας τα μούτρα στου πάνω του. Κατά μία έννοια, η εμπειρία του λάθους είναι πολύ πιο σημαντική από την τάση μας να ελέγχουμε τα πράγματα για να συμβαίνουν όπως εμείς θέλουμε. Το λάθος είναι πραγματικό. Το τέλειο ανύπαρκτο.

Το να βλέπεις ανθρώπους να είναι έτοιμοι να κουτουλήσουν το κεφάλι τους στον τοίχο και να μην το καταλαβαίνουν έχει μία λυτρωτική λειτουργία. Είναι σαν να βλέπεις το λάθος μπροστά σου και να ξορκίζεις το κακό. Αυτό θεωρώ ότι ιντριγκάρει ιδιαίτερα το θεατή στο είδος της φάρσας.

Πώς αντιδρώ όταν γίνεται γύρω μου «Το Σώσε»; Με απόλυτη ηρεμία και νηφαλιότητα. Θα ξεσπάσω βέβαια ετεροχρονισμένα, αλλά εκείνη τη στιγμή είμαι του στυλ «θα την βρούμε την άκρη».

Μετάφραση, Διασκευή & Σκηνοθεσία: Έκτορας Λυγίζος
Σκηνικό: Κλειώ Μπομπότη
Κοστούμια: Άλκηστη Μάμαλη
Φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης
Συνεργασία στην κίνηση – σωματική προετοιμασία: Χαρά Κότσαλη
Σχεδιασμός μακιγιάζ και μαλλιών: Ιωάννα Λυγίζου
Σχεδιασμός Ήχου: Brian Coon
Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύα Βλασσοπούλου
Βοηθός Σκηνογράφου: Ελένη Αηδόνη
Βοηθός ενδυματολόγου: Αλεξάνδρα Γιαννακανδροπούλου
Κατασκευή Σκηνικού: Παναγιώτης Λαζαρίδης
Κατασκευή γυναικείων κοστουμιών: Ελένη Κομνηνού
Κατασκευή ανδρικών κοστουμιών: Γιώργος Παρλιάρος
Διεύθυνση Παραγωγής: Ηλέκτρα Αρζιμάνογλου
Εκτέλεση Παραγωγής: Grasshopper

Παραγωγή: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

Παίζουν: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Μιχάλης Κίμωνας, Γιάννης Κλίνης, Σοφία Κόκκαλη, Έμιλυ Κολιανδρή, Έκτορας Λυγίζος, Άννα Μάσχα, Άρης Μπαλής, Αρετή Σεϊνταρίδου

Info
Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση - Κεντρική Σκηνή: Λεωφόρος Συγγρού 107, Αθήνα. Από 10 έως 27 Οκτωβρίου 2018 (εκτός Δευτέρας-Τρίτης). Στις 20:30. Τα Σαββατοκύριακα 13-14, 20-21 και το Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2018 με αγγλικούς υπέρτιτλους. Εισιτήρια: 210 900 5 800. Κανονικό: 7, 8, 12, 18, 22 € Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 7, 10, 14, 18 € Παρέα 10+ άτομα: 6, 9, 13, 16 € Κάτοικος Γειτονιάς: 7 € Ανεργίας, ΑμεΑ: 5 € | Συνοδός ΑμεΑ: 7, 10 € Ομαδικές κρατήσεις στο [email protected]

ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου

Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές
Συντονισμός: Πλάτων Μαυρομούστακος, Θεατρολόγος - Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ