Τζωρτζίνα Λιώση: Η αγάπη εμπεριέχεται σε αυτά για τα οποία αξίζει να μιλήσουμε

ΔΕΥΤΕΡΑ, 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018

Η φετινή χρονιά βρίσκει την ηθοποιό να πρωταγωνιστεί σε δύο παραστάσεις, το Σκλαβί και τα Τέσσερα Κοριτσάκια.

Είναι η Όμορφη του Κόσμου, μια βασιλοπούλα για την οποία δύο αδέρφια θα ταξιδέψουν ως τα πέρατα του κόσμου. Είναι ένα από τα τέσσερα κορίτσια που μέσα σε ένα λαχανόκηπο χτυπούν με χρώματα τον πόλεμο. Η ηθοποιός, Τζωρτζίνα Λιώση, μιλάει στο clicktalife για τις παραστάσεις στις οποίες συμμετέχει φέτος, την αισιοδοξία της πως οι άνρθωποι τελικά θα αλλάξουν και τη βεβαιότητά της πως οτιδήποτε για το οποίο αξίζει να μιλήσουμε εμπεριέχει την αγάπη με κάποιο τρόπο.

Φέτος σε βρίσκουμε στο Θέατρο Πόρτα με την παιδική παράσταση το Σκλαβί. Πες μου δυο λόγια για το έργο.
Είναι ένα έργο της Ξένιας Καλογεροπούλου το οποίο ανέβηκε πριν από 18 χρόνια. Τώρα το βλέπουμε σε μία καινούρια εκδοχή, καινούρια ανάγνωση και σκηνοθεσία. Στη σκηνή είμαστε οκτώ ηθοποιοί οι οποίοι κάνουμε τα πάντα. Δεν υπάρχουν σκηνικά ή σκηνικά αντικείμενα, οπότε και οι οκτώ καλούμαστε, πέρα από τους ρόλους μας να κάνουμε και τους αφηγητές και τα πλαίσια, δηλαδή τους χώρους και τα αντικείμενα. Η ιστορία αφορά δύο αδέρφια τα οποία ερωτεύονται την ίδια γυναίκα, οπότε αποφασίζουν να ταξιδέψουν προκειμένου να τη βρουν.

Οι δικοί σου ρόλοι σε ποιους εστιάζουν; Φαντάζομαι είσαι η Όμορφη του Κόσμου.
Στο τέλος του πρώτου μέρους και στο δεύτερο, ναι. Στο πρώτο κομμάτι έχω τον ρόλο της Σκλάβας, της γυναίκας δηλαδή με την οποία ο βασιλιάς αποκτάει το πρώτο παιδί, το Σκλαβί.

18 χρόνια μετά το σπουδαίο αυτό έργο επιστρέφει σπίτι του. Μεγάλο βάρος ή μεγάλη τιμή;
Νομίζω και τα δύο. Έχει ένα βάρος από την άποψη ότι ήτανε μια παράσταση ιστορική για το Θέατρο Πόρτα, οπότε κληθήκαμε να πατήσουμε πάνω σε ένα παρελθόν πλούσιο και προσπαθήσαμε να το σεβαστούμε και να δημιουργήσουμε κάτι ακόμη μεγαλύτερο και όμορφο.

Ανέφερες ότι δεν υπάρχουν σκηνικά. Ωστόσο στην ιστορία υπάρχουν πολλές εναλλαγές σκηνικών με δύο βασίλεια και ένα ταξίδι στα πέρατα του κόσμου. Αυτό πώς το παρουσιάζετε πάνω στη σκηνή;
Και οι οκτώ ηθοποιοί έχουμε ένα αντικείμενο δικό μας, ένα πανί, το οποίο το χρησιμοποιούμε με όλους τους τρόπους προκειμένου να δείξουμε την αλλαγή από τον ένα τόπο στον άλλο, από το ένα βασίλειο δηλαδή στο άλλο που βρίσκεται στα πέρατα του κόσμου. Το χρησιμοποιούμε με κάθε τρόπο που σκεφτήκαμε, προκειμένου όλοι μαζί να γίνουμε μια άλλη χώρα ή ένα καινούριο βασίλειο.

Στο έργο όλα τα πρόσωπα με τον τρόπο τους κάνουν ό, τι κάνουν για αυτούς που αγαπάνε. Άλλοι επιλέγουν την αυτοθυσία, άλλοι καταρρέουν, άλλοι υποχωρούν, άλλοι απαιτούν και εξουσιάζουν. Είναι η αγάπη τελικά η μαγεία και ο κεντρικός πυρήνας της ιστορίας;
Ναι, νομίζω πως είναι. Και νομίζω πως οτιδήποτε για το οποίο αξίζει να μιλήσουμε εμπεριέχει την αγάπη με κάποιο τρόπο. Σε άλλα έργα είναι πιο φανερό, σε άλλα λιγότερο, αλλά πάντα με κάποιο τρόπο, νομίζω, εμπεριέχεται.

Πόσο μάλλον όταν το έργο απευθύνεται σε παιδιά, έτσι;
Ναι. Αν και πρόκειται για ένα έργο το οποίο λένε πως είναι παιδική παράσταση, αισθάνομαι πως απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Απλά μπορεί να απευθυνθεί και σε νεότερο κοινό, για αυτόν τον λόγο και κατατάσσεται στα παιδικά.

Παράλληλα με το Σκλαβί σε βρίσκουμε στο Θέατρο Tempus Verum- Εν Αθήναις με τα Τέσσερα Κοριτσάκια. Με τι έχουμε να κάνουμε σε αυτό το έργο;
Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο του Πικάσο το οποίο ξαναγράψαμε από την αρχή. Ο Χρήστος Καρασαββίδης το σκηνοθέτησε και το έγραψε εξ΄ολοκλήρου από την αρχή. Είναι ένα έργο που αφορά την αγάπη, τον έρωτα και τον πόλεμο γιατί βλέπουμε τέσσερα κορίτσια τα οποία ζουν και μεγαλώνουν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στο έργο επικρατεί ο ποιητικός λόγος και με τη συνθήκη ότι αυτές οι τέσσερις κοπέλες μιλάνε και συνεννοούνται με αυτόν τον τρόπο, προσπαθούν να μιλήσουν για όλα αυτά τα πράγματα τα οποία δεν θα ζήσουν ή έζησαν και τους λείπουν πια ή όλα αυτά τα πράγματα που εξαιτίας του πολέμου θα χάσουν, όπως η ενηλικίωση, ο έρωτας, το παιχνίδι. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να αντιμετωπίσουν αυτό που συμβαίνει γύρω τους το οποίο κάποιες φορές καταφέρνει και τις κερδίζει, άλλες φορές προσπαθούν να του επιτεθούν είτε με χρώματα είτε με παιχνίδια είτε με ό,τι έχουν στα χέρια τους και στον φανταστικό τους κόσμο.

Πώς ήταν η ενασχόληση με τον γραπτό λόγο του Πικάσο;
Ήταν αρκετά δύσκολη για εμάς. Πρόκειται για ένα έργο στο οποίο κάθε λέξη έχει μια άλλη σημασία και ξεκινώντας από κάπου φτάνεις κάπου εντελώς αλλού από εκεί που ξεκίνησες. Ήτανε δηλαδή ξεκάθαρα αυτόματη γραφή. Σε πολλά σημεία δεν υπάρχει ξεκάθαρος διάλογος ούτε ξεκάθαρη σκέψη. Κουραστήκαμε πάρα πολύ για να δημιουργήσουμε μια δική μας ιστορία και μια δική μας γραφή βασισμένη στο αρχικό έργο του Πικάσο.

Είναι εικαστικός δηλαδή ο λόγος του.
Εντελώς. Το θέμα σε αυτού του είδους τα έργα είναι να μην ακολουθείς την κάθε λέξη. Εμείς, διαβάζοντάς το, χρειαστήκαμε αρκετές εβδομάδες μέχρι να καταλάβουμε την κάθε λέξη από την αρχή ως το τέλος. Οπότε, όταν έχεις να παρακολουθήσεις μια παράσταση η οποία μιλάει με τέτοιον τρόπο το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να αφεθείς, να ακούσεις την ποίηση και να αισθανθείς. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορείς να μεταδώσεις ένα ποιητικό κείμενο.

Ετοιμάζεις κάτι άλλο;
Αυτή τη στιγμή συζητάμε με την ομάδα με την οποία δημιουργήσαμε τα Τέσσερα Κοριτσάκια ώστε να επαναφέρουμε σε ένα καινούριο ανέβασμα τη Lolita που είχε ανέβει πέρυσι αρχικά στο Θέατρο επί Κολωνό και στη συνέχεια στο Tempus Verum. Είναι κάτι το οποίο συζητάμε να ανέβει από το Φεβρουάριο.

Τέλος, στο προφίλ σου στο Instagram έχεις γράψει τη φράση «θα' ρθουν καιροί που οι άνθρωποι θα αλλάξουμε». Αυτούς τους καιρούς τους βλέπεις να' ρχονται σύντομα;
Αυτή η φράση υπάρχει και στα δύο έργα του Χρήστου Καρασαββίδη που έτυχε να είμαι κομμάτι τους. Τη χρησιμοποιούμε και την πιστεύουμε ως ομάδα. Κάποιες φορές υπάρχει η λιγότερο αισιόδοξη εκδοχή που συνεχίζει λέγοντας «εσύ δεν θα' σαι εκεί για να το δεις». Εγώ έχω προτιμήσει να κρατήσω το πιο αισιόδοξο κομμάτι αυτής της φράσης.