Ο ηθοποιός συμμετέχει στην παράσταση «Με λένε Έμμα» που παρουσιάζεται σε πρώτη πανελλήνια και σκηνοθεσία Ελένης Σκότη από την Ομάδα Νάμα του Επί Κολωνώ στο Σύγχρονο Θέατρο.

Μια νεαρή ηθοποιός, η Έμμα, ζει μια ζωή εκτός ελέγχου, μεταξύ αλήθειας και ψευδαίσθησης. Είναι νέα, έξυπνη, ταλαντούχα, θυμωμένη αλλά και εξαρτημένη από ναρκωτικές ουσίες και αλκοόλ. Θέατρο και πραγματικότητα, οι δύο κόσμοι στους οποίους ζει, βρίσκονται πλέον σε σύγχυση. Η ζωή της πρέπει να ανασυνταχθεί. Από τη σκηνή του θεάτρου όπου ερμηνεύει την Νίνα στον Γλάρο του Τσέχωφ, θα βρεθεί σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης για να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό της, να τον αποδεχθεί και να μπορέσει προχωρήσει σε έναν κόσμο πραγματικό, διαχειριζόμενη τους συνειρμούς που θα της προκαλέσουν, τα άτομα, οι τόποι και τα πράγματα απ’ τα οποία αυτός ο κόσμος είναι φτιαγμένος. Ένα ταξίδι από τον εθισμό στην αποτοξίνωση και από εκεί στην αποθεραπεία. Πόσες ελπίδες έχει να τα καταφέρει; 

Με το έργο του βραβευμένου βρετανού συγγραφέα Ντάνκαν ΜακΜίλαν Με λένε Έμμα, σε πρώτη πανελλήνια παρουσίαση και σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, η Ομάδα Νάμα του Επί Κολωνώ εγκαινιάζει μια νέα περίοδο με μόνιμη πλέον παρουσία και στο Σύγχρονο Θέατρο, τη διεύθυνση του οποίου αναλαμβάνει από κοινού με την εταιρεία Λυκόφως. 

Ο Χάρης Τζωρτζάκης, εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης, συστήνεται στο click@life και μιλά για το πιο επίκαιρο από ποτέ ζήτημα των ναρκωτικών.

Γεννήθηκα στον Κορυδαλλό και σπούδασα Φυσική στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, από όπου διέκοψα τις σπουδές μου, στο τέταρτο έτος, και επέστρεψα στην Αθήνα για να γίνω ηθοποιός. Αποφοίτησα το 2010 από τη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών.

Ζω στην Καισαριανη την τελευταία δεκαετία. Αγαπώ πολύ αυτή την περιοχή. Είναι μία ήσυχη γειτονιά δίπλα στο κέντρο της πολης, με ζεστούς κατοίκους, γραφικά ταβερνάκια, το ιστορικό πάρκο της Καισαριανής καθώς και το πανέμορφο πευκοδάσος του Υμμητού.

Όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω «μπαμπάς», μάλλον επειδή θαύμαζα πολύ τον πατέρα μου, υποθέτω.

Με συγκινούσαν από παιδί οι ταινίες. Με ταξίδευαν μακρυά από το βαρετό κόσμο του σχολείου. Με γοήτευαν οι ηθοποιοί που ζούσαν όλες αυτές τις περιπέτειες στην οθόνη και αποφάσισα ότι αυτό ήταν κάτι που θα ήθελα να ζήσω κι εγώ.

Μεγάλωσα με Τρύπες, Σιδηρόπουλο, Άσιμο, Active Member, Διάφανα Κρίνα αλλά και με Pink Floyd, Guns N Roses, Manu Chao, Beatles, Dylan κ.α. Αγαπημένη μου ελληνική ταινία είναι «Ο Βασιλιάς» του Γραμματικού και από ξένους αγαπώ τον Σκορτσέζε, τον Κόπολα, το Σέρτζιο Λεόνε κ.α. Γενικότερα όμως με συγκινεί η τέχνη στο σύνολο της. Ένα ποίημα του Καβάφη, ένας πίνακας του Γκόγια, ένα γλυπτό του Χαλεπά, η σκηνή με τη σακούλα που την παρασύρει ο αέρας, στο American Beauty. Είναι άπειρα τα ερεθίσματα που μπορεί να έχει ένας καλλιτέχνης. Το θέατρο είναι κάτι σαν «ο συνδετικός κρίκος» των τεχνών, επομένως ένας ηθοποιός οφείλει να έχει τα αυτιά και τα μάτια του ορθάνοιχτα.

Ο αρχικός τίτλος του έργου «Με λένε Έμμα» του βραβευμένου βρετανού συγγραφέα Ντάνκαν ΜακΜίλαν είναι People, Places & Things. Η σκηνοθεσία είναι της Ελένης Σκοτη και η παραγωγή της ομαδας Νάμα. Παρακολουθούμε την προσπάθεια απεξάρτησης από τα ναρκωτικά μιας νεαρής ηθοποιού ,της Έμμα, σε ένα «κλειστό» κέντρο αποτοξίνωσης.

Είναι ένα «κινηματογραφικό» έργο, θα έλεγα, με γρήγορες σκηνές και χώρους που εναλλάσσονται διαρκώς. Αποτελεί μεγάλη πρόκληση για όλους τους συντελεστές της παράστασης. Νιώθουμε ιδιαίτερη ευθύνη απέναντι στους τοξικοεξαρτημένους συνανθρώπους μας που αγωνίζονται κυριολεκτικά για τη ζωή τους. Η παράσταση είναι προϊόν συστηματικής έρευνας και μεγάλου πνευματικού, κυρίως, μόχθου.

Το ζήτημα των ναρκωτικών είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Ειδικά στα χρόνια της κρίσης το πρόβλημα γιγαντώθηκε. Η κοκαΐνη ειδικότερα, είναι σήμερα για τη νέα γενιά, ότι ήταν το αθώο «κρασάκι» για τους πατεράδες μας. Το έργο και συγκεκριμένα η παράστασή μας αντιμετωπίζει το ζήτημα των ναρκωτικών πολύπλευρα, διερευνώντας πολυεπίπεδα τη ζωή ενός νέου ανθρώπου, τις σχέσεις με τους γονείς του, το φόβο του θανάτου, την πλήξη της καθημερινότητας, χωρίς όμως να γίνεται ηθικοπλαστικό και διδακτικό.

Θέλω να κάνω ένα θέατρο απαλλαγμένο από τη ματαιοδοξία του να είμαι αρεστός.

Επόμενα σχέδια; Θέλω να πάρω την κόρη μου και τη σύντροφό μου και να πάμε διακοπές σε ένα ερημονήσι. Και μετά από 2 μέρες να έρθουν και οι φίλοι μου.

Η κόρη μου είναι το πιο σπουδαίο δημιούργημά μου.

Μετάφραση - Σκηνικά - Κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου. Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη. Παίζουν: Μαίρη Μηνά, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Κώστας Καζανάς, Χάρης Τζωρτζάκης, Ανδρέας Κοντόπουλος, Γιάννης Λεάκος, Σοφία Κορώνη, Ιωάννα Τζίκα, Μαρίτα Τζατζαδάκη, Έλενα Βακάλη. Μουσική: Στέλιος Γιαννουλάκης. Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Διανομή
Μαίρη Μηνά: Έμμα
Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου: Γιατρός/Θεραπεύτρια/Μητέρα
Κώστας Ξυκομηνός: Πι/Πατέρας
Χάρης Τζωρτζάκης: Κόνσταντιν/Μαρκ/ ανσάμπλ
Ανδρέας Κοντόπουλος: Πωλ/ανσάμπλ 
Γιάννης Λεάκος: Φόστερ/ανσάμπλ 
Ιωάννα Τζίκα: Λώρα/ανσάμπλ 
Μαρίτα Τζατζαδάκη: Τζόντι/ανσάμπλ 
Έλενα Βακάλη: Σάρον/ανσάμπλ 
Λένα Μποζάκη: ανσάμπλ 

Info
Σύγχρονο Θέατρο
Ευμολπιδών 45 Τηλέφωνο: 210 3464380. Πρεμιέρα: Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2018. Τελευταία παράσταση: Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2019. Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη στις 9:15μ.μ. & Πέμπτη στις 9:00μ.μ. Σάββατο 6:30μ.μ, Κυριακή 6:00μ.μ. Προπώληση εισιτηρίων.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ