Ο ηθοποιός συμμετέχει στην παράσταση των 4Frontal, «Μύρτος», στο Θέατρο Νέου Κόσμου.

Η ομάδα 4Frontal μετά τον Μουνή, την Οικογένεια Μπες-Βγες, την Σοφία Λασκαρίδου - μια αγάπη μεγάλη επιστρέφει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, συνεχίζοντας την αναζήτηση της σκηνικής αναπαράστασης ενός λογοτεχνικού κειμένου. Ανεβάζει την παράσταση «Μύρτος», βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Παύλου Μάτεσι.

Ο Χάρης Κρεμμύδας, εκ των πρωταγωνιστών της, συστήνεται στο click@life και μιλά για την δεύτερη οικογένειά του, τους 4Frontal.

Γεννήθηκα στην Αθήνα. Σπούδασα Γεωλογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών έπειτα υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και μετά έκανα μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης στην καλλιτεχνική διαχείριση και στην παραγωγή παραστατικών τεχνών. Σήμερα ζώ στην Αθήνα και είμαι καλά (μάλλον).

Μικρός ήθελα να γίνω πολλά πράγματα. Αρχικά να γίνω πιλότος μετά ήθελα να γίνω σεφ, μετά ηθοποιός. Δύσκολο πράγμα ο επαγγελματικός προσανατολισμός στις μικρές ηλικίες (και όχι μόνο).

Αφορμές υπήρξαν πολλές για να ασχοληθώ με την υποκριτική. Αρχικά όλες οι παραστάσεις που με πήγαινε η μαμά μου από όταν ήμουν μικρός και σχεδόν δεν μιλούσα μέχρι που μεγάλωσα. Κάθε φορά που έβλεπα μία παράσταση φανταζόμουν τι ωραία που θα ήταν να παίξω και εγώ μαζί με τους ηθοποιούς. Επιπλέον, διαβάζοντας για μία εξεταστική στο Γεωλογικό άρχισα να σκέφτομαι οτι επιτέλους πρέπει να κάνω κάτι που να μου αρέσει καθώς είχα αρχίσει να απελπίζομαι στην ιδέα οτι την υπόλοιπη ζωή μου μπορεί να τη βγάλω συντροφιά με πετρώματα, απολιθώματα, ορυκτά κλπ. Έτσι, είπα στον εαυτό μου δώσε εξετάσεις στη δραματική σχολή  και ο,τι γίνει. Αποδείχθηκε πιο πολύπλοκο από οτι το φανταζόμουν αλλά σίγουρα και πιο συναρπαστικό.

Σε πρώτη φάση, καλλιτεχνικές επιρροές μου είναι οι καθηγητές μου (Ακύλλας Καραζήσης, Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, Θοδωρής Αμπαζής, Αργύρης Ξάφης, Κατερίνα Ευαγγελάτου κλπ) και φυσικά οι παραστάσεις που κάτι άλλαξαν μέσα μου: «Γκόλφω» σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου, «Ο Εθνικός Ύμνος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, «Ο Πελεκάνος» και το «Ξύπνημα της Άνοιξης» σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, το “Punk Rock” του Simon Stephens το”Hir” του Taylor Mac. Σε δεύτερη φάση, η οικογένεια μου που είναι ο,τι πιο θεατράλε έχει πλάσει η φύση. Φαντάζομαι για να μου ήρθαν αυτά στο μυαλό πρώτα κάτι θα σημαίνει.    

Θα προσπαθήσω να μην αποκαλύψω γεγονότα που θα προδόσουν την πλοκή καθώς στην παράσταση «Μύρτος» συμβαίνουν πολλά και συνταρακτικά.Ο Μύρτος λοιπόν είναι μία παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Παύλου Μάτεσι. Βρισκόμαστε σε μία ελληνική κωμόπολη λίγο πριν την εισβολή των δυνάμεων του Άξονα στον ελλαδικό χώρο. Σε ένα σπίτι κοιμάται 8 χρόνια ο Μύρτος από τη μέρα που γεννήθηκε. Τον φροντίζουν δύο ηλικιωμένα αδέλφια που κατασκοπεύουν μανιωδώς «τους απέναντι».Τους διαμένοντες στο  μεγαλύτερο και  πλουσιότερο σπίτι  της πόλης, την οικογένεια Γαβρίηλ. Η χριστιανική τους πίστη, η εμμονή τους για τη διατήρηση της οικογενειακής τους γαλήνης και του κοινωνικοοικονομικού τους στάτους, η μηδενική τους ανοχή στη διαφορετικότητα αλλά και η μόνιμη ανησυχία τους για το «τι θα πει ο κόσμος»  οδηγεί τους Γαβρίηλ σε πράξεις που τελικά δεν συμβαδίζουν καθόλου με τις αρχές τους. Ένας πατέρας επιρρεπής στη μοιχεία, μία μητέρα που ελέγχει τα πάντα, ένας υπηρέτης που ζητάει δικαίωση για κάτι που του έκαναν στο παρελθόν, ένας γιος που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την αλήθεια, μία κόρη που ζεί σχεδόν φυλακισμένη λόγω νοητικής υστέρησης,  μία υπηρέτρια που της δολοφονούν το παιδί της και ένα κορίτσι που θα τους ξεσκεπάσει όλους ώσπου ξυπνάει ο Μύρτος. Η συνέχεια στη σκηνή.     

Ο ρόλος μου είναι αυτός του Βελισάριου του θρήσκου αρχιυπηρέτη της οικογένειας Γαβρίηλ. Φροντίζει τους πάντες και αποστολή του είναι να βοηθάει οποιονδήποτε έχει πρόβλημα στην οικογένεια πάντα με άξονα την αγάπη του για τον Θεό και τις χριστιανικές αξίες. Βρίσκει λύσεις που στα μάτια του θέατη σίγουρα δεν φαίνονται πάντα οι σωστές. Το σίγουρο είναι οτι έχει γνωρίσει την αδικία από μικρή ηλικία και με κάποιο τρόπο θέλει να επιστρέψει οτι κακό του δόθηκε και να αποτρέψει οποιονδήποτε να ζήσει τον πόνο που έζησε αυτός στο παρελθόν.  

Η ιδιαιτερότητα του έργου νομίζω είναι οτι συμβαίνουν συνεχώς πολύ σημαντικά γεγονότα. Όταν το διάβαζα δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είναι δυνατόν σε τόσες λίγες σελίδες να γίνονται τόσα συνταρακτικά πράγματα που να συνδέονται μεταξύ τους άλλοτε με άμεσο και άλλοτε με έμμεσο τρόπο.

Η ελληνική κοινωνία δεν σταματάει ακόμα και σήμερα να κρίνει και να μην αποδέχεται οτιδήποτε είναι διαφορετικο και οτιδήποτε δεν συμβαδίζει με τα συνηθισμένα. Επιπλέον η έννοιες της κακίας, της ενοχής, της τιμωρίας και της αμαρτίας είναι έννοιες διαχρονικές που νομίζω οτι σίγουρα μας απασχολούν σήμερα και θα μας απασχολούν για πάντα.

Θέατρο που να με διασκεδάζει, με καλούς συνεργάτες που να χαίρομαι να πηγαίνω στην πρόβα. Αυτό το θέατρο θέλω να κάνω.

Η 4frontal για εμένα είναι μία δεύτερη οικογένεια. Γνωριστήκαμε στο πρώτο έτος της δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών. Εκεί περάσαμε 3 υπέροχα χρόνια όπου μαζί διαμορφώσαμε μία κοινή καλλιτεχνική ταυτότητα και κώδικα. Επισήμως αρχίσαμε να δουλεύουμε όλοι μαζί από το 2011. H ομάδα αποτελείται από 10 φίλους και συν-δημιουργούς που αναλαμβάνουν διάφορους ρόλους ανά περίσταση (εκτός από αυτόν του ηθοποιού)  Η 4frontal ασχολείται με τη μεταφορά θεατρικών κειμένων ή μη στη σκηνή, παράγοντας παράλληλα και πρωτότυπα έργα.

Αποστολή της ομάδας είναι να ανακαλύψει τις ανάγκες και τα ερωτήματα της εποχής και να τα επικοινωνήσει από σκηνής με μέσα που αφορούν όλους.

Στόχος της ομάδας είναι να δίνει πάντα ένα πολιτικό στίγμα μέσα από τις παραστάσεις με επίκεντρο πάντα τον άνθρωπο, τις δυνατότητες και την ευθύνη του. Είναι ζητούμενο να ανοίγει έναν διάλογο με τον θεατή δημιουργώντας έτσι μια σχέση αλληλεπίδρασης. Εάν έστω και ένας θεατής φεύγει προβληματισμένος -είτε θετικά είτε αρνητικά- από την παράσταση, τότε έχει επιτευχθεί ένα μεγάλο μέρος του στόχου. Τελευταίες παράστάσεις ήταν ο Μις@νθρωπος του Μολιέρου, ο Μουνής της Λένας Κιτσοπούλου, οικογένεια Μπες-Βγες του Γιάννη Ξανθούλη και Σοφία Λασκαρίδου μία Αγάπη Μεγάλη βασισμένο στα ημερολόγια της ίδιας.

Επόμενα σχέδια; Να πάει καλά ο Μύρτος και βλέπουμε.​

Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω κρυφά όνειρα. Φοβάμαι οτι εαν είναι κρυφά δεν θα πραγματοποηθούν ποτέ. Έχω πολλά φανερα λοιπόν. Να ταξιδέψω σε όλον τον κόσμο είναι ένα από αυτά. 

Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης. Δραματουργική επεξεργασία: Νεφέλη Μαϊστράλη, Θανάσης Ζερίτης. Σκηνικά - Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα. Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης. Επιμέλεια κίνησης: Πάνος Τοψίδης. Μουσική επιμέλεια: Σταύρος Γιαννουλάδης. Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Κουτσιούμπα. Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Χριστίνα Τσουτσουλίγα. HairStyling: Κωνσταντίνος Κολιούσης. Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου

Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Χρηστίνα Γαρμπή, Σταύρος Γιαννουλάδης, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Γιώργος Κισσανδράκης, Χάρης Κρεμμύδας

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Info
Θέατρο Νέου Κόσμου - Δώμα. Από  8.2.2019 - 21.4.2019. Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά. Μέρες και ώρες: Τετάρτη 21:15 Πέμπτη 21:15 Παρασκευή 21:15 Σάββατο 21:15 Κυριακή 19:00. Τιμές εισιτηρίων: Τετάρτη-Παρασκευή Κανονικό 13€ Μειωμένο 10€ Σάββατο-Κυριακή Κανονικό 15€ Μειωμένο 12€.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ