Ο σκηνοθέτης και ιδρυτής του Πολυχώρου VAULT THEATRE PLUS ανεβάζει φέτος δύο παράστασεις: την «Ψιλικατζού» και το «Χορεύοντας στο σκοτάδι».

Με δύο παραστάσεις εφορμά στη σκηνή φέτος ο Δημήτρης Καρατζιάς. Ο σκηνοθέτης και ιδρυτής του Πολυχώρου VAULT THEATRE PLUS παρουσιάζει την «Ψιλικατζού» και το «Χορεύοντας στο σκοτάδι». Με αφορμή το ανέβασμα των δύο θεατρικών έργων μιλά στο click@life. 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα μικρό χωριό, στην Πεντάπολη Σερρών. Απέτυχα παταγωδώς στις Πανελλήνιες εξετάσεις την πρώτη φορά (μια και ο κύριος στόχος μου δεν ήταν οι σπουδές μου, αλλά το πως να φύγω από την μικρή επαρχιακή κοινωνία που είχα μεγαλώσει). Τη δεύτερη χρονιά πέρασα Νοσηλευτική στην Έδεσσα, αλλά δεν πήγα ποτέ. Παρακολούθησα μαθήματα σε ένα ΙΕΚ (στη θεσσαλονίκη), Βοηθού Ορθοπεδικού -  Τραυματιολόγου και συνειδητοποίησα ότι τα “παραϊατρικά” δεν μου ταίριαζαν καθόλου. Έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ επιτέλους με πράγματα που με ενδιέφεραν. Τελείωσα μια ιδιωτική σχολή Δημοσιογραφίας (μαζί με Marketing και  διαφήμιση) και παράλληλα ξεκίνησα ένα θεατρικό εργαστήριο στην “Παράθλαση”(από τις παλαιότερες και πιο ενεργές θεατρικές ομάδες της θεσσαλονίκης). Κι εκεί μπήκε το μικρόβιο της υποκριτικής. Έδωσα εξετάσεις, πέρασα και και έφυγα στην Αθήνα. Τελείωσα τη Δραμματική Σχολή Αθηνών του Γιώργου Θεοδοσιάδη και αργότερα έκανα και μαθήματα (9 μήνες) συγγραφής σεναρίου με τον Στάθη Βαλούκο, στο Μικρό Πολυτεχνείο.

Ζω στο Βοτανικό, κάτω από το Γκάζι. Μια ήσυχη γειτονιά, 3 λεπτά μακριά από τη δουλειά μου (τον Πολυχώρο Vault, που έχουμε φτιάξει μαζί με το Μάνο Αντωνιάδη). Είναι μια γειτονιά που έχει ακόμη το χρώμα της παλιάς Αθήνας, με τις μονοκατοικίες και τα σπιτάκια ανάμεσα στις πολυκατοικίες, με τα ψιλικατζίδικα, τα μαγαζάκια της, τη ζωντάνια της. Θα προτιμούσα να ήταν πιο καθαρή, πιο περιποιημένη και να την πρόσεχαν περισσότερο.

Μικρός ήθελα να γίνω αρχαιολόγος. Να ανακαλύπτω χαμένους κόσμους, χαμένους πολιτισμούς.

Η πρώτη φορά που άκουσα το χειροκρότημα του κόσμου και είδα τα μάτια των θεατών (όσο μπορούσα από το σοκ), στην υπόκλιση της πρώτης μου (ερασιτεχνικής) παράστασης. Αυτή ήταν η στιγμή που αποφάσισα ότι θα ασχοληθώ επαγγελματικά με το θέατρο.

Στο θεατρικό εργαστήριο που παρακολουθούσα μαθήματα υποκριτικής, την “Παράθλαση” στη θεσσαλονίκη, κάναμε στο τέλος του έτους μια παράσταση με τις σκηνές που δουλεύαμε όλη τη χρονιά, από διάφορα έργα του Σαίξπηρ. Ήταν υπέροχη η διαδρομή, πρωτόγνωρη η εμπειρία και πολύ πολύ ενδιαφέρουσα. Και ειδικά για εμένα που ποτέ μέχρι τότε δεν είχα ξαναδεί θέατρο. Το παράδοξο ήταν πως πρώτα άρχισα μαθήματα υποκριτικής, πρώτα ανέβηκα στη σκηνή σαν ηθοποιός (ερασιτέχνης τότε) και μετά είδα την πρώτη μου παράσταση. Έτσι κι αλλιώς αυτό που με ώθησε να ασχοληθώ με την υποκριτική δεν ήταν το θέατρο, μα ο κινηματογράφος (μανιακός από παιδί με το σινεμά). Μα στο τέλος της παράστασης, αυτή η επαφή με τον κόσμο ήταν απίστευτη. Ήταν κάτι μαγικό. Σαν να ήμουν πέντε ετών στην Disneyland. Νομίζω για πρώτη φορά ερωτεύτηκα. Ένας έρωτας που κρατάει 24 χρόνια τώρα.

Μια καλή ταινιά, ένα καλό βιβλίο, ένα ωραίο θεατρικό κείμενο, μια ωραία παράσταση, μια εξαιρετική ερμηνεία, ένας ωραίος πίνακας, μια ωραία ιστορία, μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Όσα απασχολούν ένα άνθρωπο που μένει και εργάζεται στην Ελλάδα σήμερα. Όλα αυτά με επηρεάζουν. Όλα αυτά με εμπνέουν. Όλα αυτά με απασχολούν. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν η αφορμή για μια παράσταση, η αιτία ή ο λόγος για να αφηγηθείς μια ιστορία. Γιατί οι σκηνοθέτες, δεν είμαστε τίποτα άλλο, παρά παραμυθάδες. Ένα παραμύθι, μια ιστορία πρέπει να παρουσιάσουμε, να ζωντανέψουμε στη σκηνή κάθε φορά, μόνο που το κάνουμε με το δικό μας τρόπο.

«Η Ψιλικατζού», είναι μια παράσταση βασισμένη στο κωμικοτραγικό Best Seller βιβλίο της (θρυλικής bloger Ψιλικατζούς) Κωνσταντίνας Δελημήτρου. Όπου μια Ψιλικατζού (Ελένη Ουζουνίδου) που με τη βοήθεια της αδερφής της (Άννα Ψαρρά) θα μας αφηγηθεί την ιστορία της μέσα από το μαγαζάκι της. Την ιστορία μιας γυναίκας που το μόνο που ήθελε ήταν να γίνει μητέρα. Και που με πολύ ανθρώπινο και ειλικρινή τρόπο μας διηγείται μια προσπάθεια δέκα χρόνων να κάνει παιδί. Τις περιπέτειες της στα κέντρα γονιμότητας, με τους εμβρυολόγους, τους γυναικολόγους, τις αίθουσες αναμονής, τις εξωσωματικές και τις ιατρικές εξετάσεις, τα άγχη, τις αγωνίες, τις ελπίδες, τις απογοητεύεις της. Μια κατάθεση ψυχής, μια βαθιά κι αληθινή εξομολόγηση που πήρε σάρκα και οστά από δύο υπέροχες ηθοποιούς, την Ελένη Ουζουνίδου και την Άννα Ψαρρά.

Το «Χορεύοντας στο σκοτάδι» είναι η θεατρική μεταφορά της ομώνυμης αριστουργηματικής ταινίας του Λαρς Φον Τρίερ, σε διασκευή Πάτρικ Ελσουέρθ. Το πολυβραβευμένο Dancer in the Dark παρουσιάστηκε στον κινηματογράφο με τους Björk, Catherine Deneuve, κ.α. Είναι μία από τις πιο σπαρακτικές ταινίες όλων των εποχών και από τις σημαντικότερες, όχι μόνο του εμπνευσμένου δημιουργού, αλλά και του παγκόσμιου σινεμά. Ο Λαρς Φον Τρίερ, ένας απρόβλεπτος, δογματικός και πρωτοπόρος καλλιτέχνης στο ζενίθ της καριέρας του, έφτιαξε μια ταινία που σε κερδίζει ανεπιφύλακτα σε όλους τους τομείς. Στο Box Office παγκοσμίως, συγκέντρωσε $40 εκατομμύρια, και σάρωσε παντού στα βραβεία. Σε αυτή την παράσταση παρακολουθούμε τη Σέλμα, μια Τσέχα μετανάστρια και ανύπαντρη μητέρα στην επαρχία της πολιτείας Ουάσιγκτον στις ΗΠΑ του 1967, που έχει ένα οδυνηρό μυστικό. Πάσχει από μια σπάνια κληρονομική ασθένεια και χάνει σταδιακά την όραση της. Δουλεύει ασταμάτητα και μαζεύει χρήματα, προκειμένου ο γιος της να εγχειριστεί για να μην έχει τη δική της τύχη. Η μόνη της διαφυγή από τη σκληρή της πραγματικότητα, είναι τα αμερικάνικα μιούζικαλ. Ακόμη και στη ζωή της μετατρέπει, με τη φαντασία της, τους ήχους που ακούει σε μουσική, μιούζικαλ με πρωταγωνίστρια την ίδια, όμοια με εκείνα που παρακολουθεί. Όταν όμως ένας απελπισμένος γείτονας κλέβει τις οικονονίες της, το δράμα της ζωής της μετατρέπεται σε τραγωδία που κλιμακώνεται σε ένα τραγικό φινάλε. Το συγκινητικό αυτό μιούζικαλ το ανεβάσαμε στο VAULT, σε μια μικρή σκηνή, ερμηνευμένο από έναν εννιαμελή θίασο, σε διασκευή Πάτρικ Ελσουέρθ, μετάφραση Αντώνη Γαλέου, μουσική Μάνου Αντωνιάδη και στίχους Γεράσιμου Ευαγγελάτου.Ένα τεράστιο ρίσκο που φαίνεται από τις πρώτες αντιδράσεις να κερδισε το στοίχημα.

Το ένα έργο είναι βιβλίο και το άλλο ταινία. Το ένα λογοτεχνικό κείμενο και το άλλο musical. Και τα δύο έπρεπε να διασκευαστούν για να μπορέσουν να ανέβουν στο θέατρο. Κι αυτή ήταν η πρώτη δυσκολια. Δύο παραστάσεις πολύ απαιτητικές. Ήταν όμως τόσο ενδιαφέρουσες και οι δύο περιπτώσεις και αποτελούσαν τόσο μεγάλη πρόκληση για έναν σκηνοθέτη που άξιζε τον κόπο να ανέβουν στη σκηνή. Μόνο και μόνο για να ακουστούν αυτές οι δύο υπέροχες ιστορίες. Της Κωνσταντίνας (Ψιλικατζούς) και της Σέλμα!!

​«Η Ψιλικατζού» μιλάει για ένα θέμα που απασχολεί χιλιάδες γυναίκες σήμερα. Τον γολγοθά μιας σύγχρονης γυναίκας που προσπαθεί να κάνει ένα παιδί. Τις εξωσωματικές, τα κέντρα γονιμότητας, τις θεραπείες, τα προβλήματα, τα άγχη, το κοινωνικό στίγμα κλπ.

Το «Χορεύοντας στο σκοτάδι» πάλι πραγματεύεται το διαχρονικό θέμα της θυσίας μιας μάνας για το παιδί της. Μιας γυναίκας που καταστρέφεται επειδή μένει πιστή στα ιδανικά της, στις αξίες της, στα όνειρα της, παρόλες τις αντίξοες συνθήκες που περιβάλλουν τη ζωή της. Και μπορεί βέβαια να πληρώνει ακριβά το τίμημα, αλλά στιγμή δεν κάνει εκπτώσεις στις αρχές της πετυχαίνοντας φυσικά τον στόχο της ζωής της και ολοκληρώνοντας το όνειρο της. Και οι δύο παραστάσεις, πάντως, η κάθε μία με τον δικό της τρόπο, είναι ένας ύμνος στη μητρική αγάπη. 

Υπάρχουν παραστάσεις που είδα πολλά χρόνια πριν και ακόμη κουβαλάω μέσα μου. Υπήρξαν ήρωες που γέλασα ή συγκινήθηκα μαζί τους. Που ταυτίστηκα ή απέριψα. Πράξεις και συμπεριφορές που βρήκα σε μένα και καθόλου δεν μου άρεσαν. Ή τις ζήλεψα και τις υιοθέτησα. Ιστορίες που άκουσα πάνω σε μια σκηνή ενός θεάτρου, ατάκες, ερμηνείες, που μου άλλαξαν τη ζωή. Την οπτική μου σε πολλά πράγματα. Που έχουν βελτιώσει τις σχέσεις μου με την οικογένεια μου, τους γονείς, τους φίλους, τους συναθρώπους μου. Τον τρόπο που αντιμετωπίζω πλέον πράγματα, ανθρώπους, καταστάσεις.  Ε, λοιπόν, τέτοιο θέατρο θα ήθελα να κάνω. Ένα “θέατρο” που να μπορεί να συγκινεί, να προβληματίζει και να μένει για καιρό στην ψυχή, στην καρδιά και στο μυαλό του κάθε θεατή.

Επόμενα σχέδια; Άλλη μια υπέροχη πρόκληση. Δουλεύουμε με τον Κοραή Δαμάτη, έναν σκηνοθέτη που εκτιμώ πολύ σαν καλλιτέχνη και αγαπώ πολύ σαν άνθρωπο, και έναν εξαιρετικό θίασο 7 ηθοποιών και πολλών άξιων συνεργατών τον “Άνθρωπο Ελέφαντα” του Pomerance Bernard, όπου επιστρέφω στη σκηνή σαν ηθοποιός αυτή τη φορά, τρία χρόνια μετά την τελευταία παράσταση που έπαιξα, το Marvin's Room, στον ρόλο του Τζον (Τζόζεφ) Μέρρικ, γνωστού και ως Ανθρωπου Ελέφαντα.

Η δημιουργία του Πολυχώρου Vault, στο Βοτανικό ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ένας θεατρικός χώρος, ένας χώρος πολιτισμού που με πολύ αγάπη και κόπο φτιάξαμε με τον μουσικοσυνθέτη Μάνο Αντωνιάδη και που εκεί στεγάζουμε τις παραστάσεις μας και τις παραστάσεις των συνεργατών μας, από το 2012. Στόχος μας ήταν να αποτελέσει ένα σημείο έκφρασης, δημιουργίας και συνάντησης των καλλιτεχνών της πόλης. Κάτι που σχεδόν εγινε από την πρώτη στιγμή. Φέτος διανύουμε την 7η σεζόν μας και αν κρίνω από την μέχρι τώρα πορεία του στα θεατρικά πράγματα της Αθήνας μόνο περηφάνια και χαρά θα μπορούσα να νιώσω.

ΨΙΛΙΚΑΤΖΟΥ

Συγγραφέας: Κωνσταντίνα Δελημήτρου Δραματουργική επεξεργασία – Διασκευή - Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς Πρωτότυπη μουσική – Τραγούδι παράστασης: Μάνος Αντωνιάδης Σκηνικά: Καρατζιάς Δημήτρης – Μάνος Αντωνιάδης – Μάριος Βουτσινάς Κοστούμια – Installation “Ψιλικά -Τσιγάρα”*: Μάριος Βουτσινάς Βοηθός: Αναστασία Δάλμα Κατασκευή Κοστουμιών: Γεωργία Σάντυ Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας Βοηθός φωτιστή: Θοδωρής Μαργαρίτης Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου Υπεύθυνη Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη Παραγωγή: VAULT

Ερμηνεύουν: Ελένη Ουζουνίδου, Άννα Ψαρρά.

Ιnfo
Πολυχώρος VAULT THEATRE PLUS Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8' περίπου με τα πόδια) Πληροφορίες-κρατήσεις: 213 0356472 / 6949534889 (για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 - 14:00 και 17:00 - 21:00). ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 18:30. ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 70' (χωρίς διάλειμμα). ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: Γενική είσοδος: 13 ευρώ. Προπώληση Viva: 12 ευρώ: https://www.viva.gr/tickets/theater/polyxoros-vault/i-psilikatzou/. Φοιτητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων / ΑμΕΑ / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ): 10 ευρώ

ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Συγγραφέας: Λαρς Φον Τριερ Διασκευή: Πάτρικ Ελσουέρθ Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς Πρωτότυπη μουσική – Τραγούδια παράστασης: Μάνος Αντωνιάδης Στίχοι Τραγουδιών: Γεράσιμος Ευαγγελάτος Κινησιολογία - Χορογραφίες : Έλιο Φοίβος Μπέικο Σκηνικά: Δημήτρης Καρατζιάς – Μάνος Αντωνιάδης Κατασκευαστής σκηνικών: Κώστας Μπακάλης Κοστούμια γυναικών: Μάριος Βουτσινάς Κατασκευή γυναικείων κοστουμιών: Γεωργία Σάντυ Κοστούμια ανδρών: Γιώργος Λυντζέρης Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας Βοηθός φωτιστή: Θοδωρής Μαργαρίτης Βοηθός σκηνοθέτη: Γιέλενα Γκάγκιτς Φωτογραφίες : Χριστίνα Φυλακτοπούλου Επικοινωνία παράστασης : Χρύσα Ματσαγκάνη Παραγωγή: VAULT

Διανομή
Σέλμα: Δήμητρα Κολλά
Τζην: Αντώνης Σταμόπουλος
Κάθυ: Βιργινία Ταμπαροπούλου
Μπιλ / Κατήγορος / Φύλακας: Στέλιος Καλαϊτζής
Λίντα / Δικαστής / Αναπληρώτρια Διευθύντρια Φυλακών: Ράσμι Σούκουλη
Τζεφ / Φύλακας: Θοδωρής Αντωνιάδης
Σαμουήλ/ Επικεφαλής των ενόρκων: Πωλ Ζαχαριάδης
Νόρμαν / Συνήγορος / Φύλακας: Σωτήρης Μεντζέλος
Μπρέντα / Γιατρός / Ντολόρες: Ορνέλα Λούτη

Info
Πολυχώρος VAULT THEATRE PLUS: Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός. Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8' περίπου με τα πόδια). Πληροφορίες-κρατήσεις: 213 0356472 / 6949534889 (για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 - 14:00 και 17:00 - 21:00). ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ: Δευτέρα 20:00 – Τρίτη : 21:15. ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 120' (με διάλειμμα). ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: Γενική είσοδος: 15 ευρώ, Προπώληση: 13 ευρώ, Φοιτητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων / ΑμΕΑ / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ): 12 ευρώ

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ