Μια Εδέμ που έχει μείνει άδεια. Και άνθρωποι, πολλοί , οικείοι και γύρω μας, που προσπαθούν να τη φτάσουν. Μα δεν την φτάνουν γιατί… όλα πήγαν στραβά.

Βασισμένη στο βιβλίο της Δώρας Τσόγια «Είκοσι αστικά μονόπρακτα» η παράσταση «Η καημένη, η άδεια μου Εδέμ» που σκηνοθετεί η Μαρία Αιγινίτου, φιλοξενείται στη σκηνή Black Box του Θεάτρου Επί Κολωνώ και μας μεταφέρει μια υπαρξιακή αγωνία εκφρασμένη με σύγχρονους ελληνικούς όρους.

«Είκοσι αστικά μονόπρακτα»
Η Αιγινίτου παίρνει ένα κείμενο που αποτελείται από πολλές μικρές, και ανολοκλήρωτες, ιστορίες απλών καθημερινών ανθρώπων, περαστικών στο δρόμο και στη ζωή των άλλων. Αυτά τα αποσπάσματα, τα συνηθισμένα ασυνήθιστα στιγμιότυπα της καθημερινότητας, τοποθετούνται σε αστικά περιβάλλοντα, συνήθως σε πολυσύχναστα σημεία όπως τα μέσα μαζικής μεταφοράς και οι πλατείες, κι όλα μαζί φτιάχνουν το όλον, ένα σύνολο ποιητικό και ρεαλιστικό, με αρκετές δόσεις σουρεαλισμού, πίκρας και χιούμορ- όπως είναι δηλαδή η καθημερινότητα.

Η ιστορία ενός μπουφάν, το κουλούρι που φαγώθηκε χωρίς άδεια, ένα εισιτήριο που αφήνει κάποιος για μία επιβάτιδα κάθε πρωί, η ανάμνηση του Βερολίνου, της βροχής και της ευτυχίας, ένας κερασμένος καφές θυσιάζοντας τα ψώνια του σούπερ μάρκετ, η επιδημία της έλλειψης ανθρωπιάς, η χήρα που ψάχνει την σκυλίτσα της, η γυναίκα που εντοπίζει το νόημα της ζωής μεταξύ πλυντηρίων και δουλειάς,  η πλατεία Βικτωρίας και τα αγάλματα που στέκονται σαν να επρόκειτο να αγκαλιαστούν. 

Οι ιστορίες αυτές έχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στον πυρήνα τους την μοναξιά και την προσπάθεια του ανθρώπου να την καταπολεμήσει μέσα από την επικοινωνία- πράγμα που καθίσταται ολοένα και πιο δύσκολο στα αστικά περιβάλλοντα και πολύ περισσότερο στην εποχή μας, σε μια εποχή που η οικονομία προκάλεσε σοκ στον κοινωνικό ιστό της χώρας.

«Νιώθουμε μόνο το χάδι, δεν βλέπουμε το χέρι που μας χαϊδεύει»

Οι αστικές ιστορίες της Τσόγια μεταφέρονται στη θεατρική σκηνή με διαφορετική σύνθεση για να φτιάξουν εκ νέου  ένα σύνολο εικόνων, μόνο που αυτή τη φορά το παζλ των εικόνων ανήκει στην  Αιγινίτου,  η οποία με τη σειρά της στήνει με απλά υλικά και πολλά χρώματα «ένα σκηνικό παιχνίδι για τέσσερις ηθοποιούς».

Έχοντας εμπιστοσύνη στο δυνατό και κωμικοτραγικό κείμενο της Τσόγια και εκμεταλλευόμενη τις υπέροχες μουσικές επιλογές (Μουσική επιμέλεια: Θοδωρής Χαλκιάς) και τους σωστούς φωτισμούς (Σχεδιασμός φωτισμών: Αποστόλης Τσατσάκος) η Αιγινίτου αποφασίζει να σκηνοθετήσει λιτά το κείμενο, σχεδόν χωρίς σκηνικά, σε μια μικρή εύπλαστη σκηνή με ξύλινους πάγκους και μία σκάλα.

Μάλλον όμως ως σκηνικά λειτουργούν περισσότερο τα κοστούμια των ηθοποιών (Καλλιτεχνική συνεργασία: Νίκος Καρδώνης) τα οποία προσδίδουν στη σκηνή μια πολύχρωμη, vintage, εικαστική αισθητική που συνεισφέρει στην αίσθηση του ονείρου. Τα κοστούμια δημιουργούν έτσι ένα ονειρικό περιβάλλον γεμάτο παλ χρώματα που έρχεται σε αντίθεση με το κυριολεκτικό αστικό γκρίζο περιβάλλον στο οποίο συνεχώς υπενθυμίζεται ότι λαμβάνουν χώρα οι αποσπασματικές ιστορίες.

Τέλος, πάνω στη σκηνή βρίσκουμε την ίδια την Αιγινίτου παρέα με τους Ειρήνη Ιωάννου, Γιώργο Καπινιάρη και Γιώργο Μακρή. Ταιριαστό καστ που μπορεί να ανταποκριθεί στις γρήγορες μεταβάσεις μεταξύ των αποσπασμάτων, των ηρώων και των κυρίαρχων κάθε φορά συναισθημάτων. Κινούνται άνετα  με την εξωτική τους παρουσία, άμεσοι και πειστικοί στο λόγο τους, συνεπείς, υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο για να δώσουν πνοή στους ήρωες αυτούς που ψάχνουν τον προσωπικό τους παράδεισο τη στιγμή που η Εδέμ έχει μείνει ακατοίκητη.

Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Μαρία Αιγινίτου
Καλλιτεχνική συνεργασία: Νίκος Καρδώνης
Σχεδιασμός φωτισμών: Αποστόλης Τσατσάκος
Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα
Μουσική επιμέλεια: Θοδωρής Χαλκιάς
Βοηθός σκηνοθέτη: Λιάνα Γαβριήλ
Φωτογραφίες: Γιάννης Πρίφτης
Παίζουν:  Μαρία Αιγινίτου, Ειρήνη Ιωάννου, Γιώργος Καπινιάρης, Γιώργος Μακρής

Info
Επί Κολωνώ (Σκηνή Black Box), Ναυπλίου 12
Σάββατο 19:00, Κυριακή 21:30
Η καημένη, η άδεια μου Εδέμ

ΙΩΑΝΝΑ ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ / [email protected]