Η Ιωάννα Κλεφτόγιαννη γράφει κριτική για την παράσταση «Επιθεωρητής» του Νικολάι Γκόγκολ που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου στο «Ακροπόλ».

Ένα καλοκουρδισμένο ανσάμπλ ηθοποιών με λίγο έως πολύ κοινή σκηνική γλώσσα –πράγμα σχεδόν ακατόρθωτο στην ελληνική θεατρική επικράτεια της πολυγλωσσίας και της σκηνικής ασυνεννοησίας- παρέδωσε στο σήμερα και στη σκηνή του «Ακροπόλ» έναν παλιομοδίτη μεν αλλά απολαυστικότατο, διαχρονικό υπό μια έννοια, «Επιθεωρητή». Η σκηνοθεσία που ευθύνεται για τη συνοχή είναι του «βετεράνου» Σπύρου Ευαγγελάτου.

Ερχόμενος από το ρωσικό παρελθόν στο ελληνικό παρόν ο ήρωας του Νικολάι Γκόγκολ κατορθώνει να τρυγά (χάρη στην καυστική σάτιρά του) τη σύγχρονη επικαιρότητα της διαφθοράς της εξουσίας (των εξουσιαστών, για να ακριβολογούμε) και της λερναίας ύδρας της διαπλοκής σκορπώντας το γέλιο και τη θυμηδία μέσα από γνώριμα κακά.

Η παράσταση που δεν έρχεται να προτείνει κάτι νέο ή να δει το κείμενο στο εδώ και τώρα, απογειώνεται, κάνοντας ελάχιστες κοιλιές, χάρη στον λαμπερό, απολαυστικό, επιτήδειο υπό το ένδυμα του μπον βιβέρ απατεωνίσκου επιθεωρητή Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη. Δίπλα του στέκεται στέρεος ως Έπαρχος ο Γιώργος Αρμένης.

Η σκηνική πρόταση του Σπύρου Ευαγγελάτου στηρίζεται στην επιδεξιότητα και τη μανιέρα των ηθοποιών του. Είναι στημένη και βασισμένη στην υποκριτική των ερμηνευτών. Ξεδιπλώνεται σε ένα σκηνικό σύμπαν χάρτινο, σχηματικό. Οριακά θα το χαρακτήριζες δυσδιάστατο (του Γιώργου Πάτσα). Μια καμπύλη θέτει τον ορίζοντα πίσω από τους ερμηνευτές. Επάνω της είναι ανοιγμένες θύρες, οι οποίες όπως στις φάρσες του Φεντό, ανοιγοκλείνουν διαρκώς για να εμφανιστούν κάποιοι από τους διαπλεκόμενους προύχοντες της άγνωστης απομακρυσμένης ρωσικής επαρχίας. «Έρποντας» με επιτήδευση δωροδοκούν με κάθε τρόπο τον Επιθεωρητή που ήρθε να ελέγξει τα πεπραγμένα τους.

Μέσα λοιπόν στο χώρο που ορίζει η κυρτή καμπύλη εναλλάσσονται κάποια έπιπλα εποχής –κυρίως οι καρέκλες- ενώ –χαρακτηρίζοντας το εικαστικό σκέλος της σκηνικής πρότασης – κρέμονται μεγεθυμένα σχήματα που υποτιτλίζουν τις σκηνές. Γυαλιά εποχής, που πλαισιώνουν δυο γουρλωμένα άγρυπνα μάτια (η ματιά του λαγωνικού –Επιθεωρητή) στην πρώτη και στην τελευταία σκηνή, μαχαιροπίρουνα, στη σκηνή του γεύματος, και ούτω καθεξής. Συχνά οι ηθοποιοί κάθονται σε καρέκλες. Η στατικότητα της σκηνικής δράσης κλωτσάει συχνά και αποδεικνύεται κουραστική για το θεατή.

Φορώντας τα βαριά, πλουμιστά κοστούμια (του Γιάννη Μετζικώφ), -το εκτυφλωτικό κρεμ σύνολο του απαστράπτοντος Μαρκουλάκη κλέβει την παράσταση- και υποκινούμενοι απ’ την ανθρώπινη μικρότητα με την οποία «φορτώνει» ο Γκόγκολ τους αντιήρωές του, οι ηθοποιοί παρεκτρέπονται ασταμάτητα. Με φρένο. Σχεδόν πάντα διατηρούν ένα μέτρο.

Η Εριέττα Μουτούση, σύζυγος Επάρχου, φουσκώνει από ερωτική λαγνεία και ξιπάζεται συναγωνιζόμενη την κόρης της. Απολαυστική. Η κόρη της Δανάη Σκιάδη εξαιρετική ως φιλάρεσκη και ξιπασμένη επαρχιώτισσα.

Θόδωρος Κατσαφάδος και Μιχάλης Μητρούσης ισότιμοι «δορυφόροι» των διεφθαρμένων αφεντικών ή προϊσταμένων τους. Μια παράσταση καλοστημένη κι «ευανάγνωστη». Προσφέρεται και για μικρούς και για μεγάλους θεατές.

Πληροφορίες: Από τον Θεατρικό Οργανισμό Ακροπόλ ανακοινώθηκε ότι την Πέμπτη 18 Απριλίου η παράσταση του «Επιθεωρητή» δεν θα πραγματοποιηθεί. Για το λόγο αυτό, την Κυριακή 21 Απριλίου θα δοθούν δύο παραστάσεις, στις 18:00 και στις 21:00.

ΙΩΑΝΝΑ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ