Εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης «Βόυτσεκ» που σκηνοθετεί ο Κώστας Παπακωνσταντίνου στο Σημείο.

Ο φτωχός στρατιώτης Βόυτσεκ μοιάζει διαρκώς κυνηγημένος, ξυρίζει το λοχαγό του, εκτελεί την υπηρεσία του και συμπληρώνει τον ελάχιστο μισθό του συμμετέχοντας στο πείραμα μονοφαγίας του γιατρού, τρώγοντας για μήνες μόνο μπιζέλια. Έχει ένα παιδί εκτός γάμου με τη Μαρία. Η Μαρία είναι ό,τι έχει. Ως αποτέλεσμα του πειράματος αρχίζει να χάνει σταδιακά την υγεία σώματος και μυαλού. Όταν η Μαρία τον απατά με άλλον άντρα, τη σκοτώνει.

Μετά τις παραστάσεις δραματοποιημένης λογοτεχνίας «Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως» του Γ. Βιζυηνού, «Μαζώχτρα» του Αργ. Εφταλιώτη και «Χαλασοχώρηδες» του Αλ. Παπαδιαμάντη, ο Κώστας Παπακωνσταντίνου και η σταθερή ομάδα ηθοποιών και συνεργατών του καταπιάνονται με τον «Βόυτσεκ» του Γκέοργκ Μπύχνερ, που ανεβαίνει στην κεντρική σκηνή του Θεάτρου Σημείο στις 3 Μαρτίου.

Εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης, ο Δημοσθένης Ξυλαρδιστός συστήνεται στο click@life.

Γεννήθηκα το 1983 στην Αθήνα και μεγάλωσα στο Κερατσίνι. Για πολλά χρόνια έμενα εκεί. Τώρα είμαι κάτοικος Εξαρχείων. Μια εντελώς διαφορετική περιοχή από αυτή του Κερατσινίου. Από πολλές απόψεις. Παντού συναντάς τα ωραία και τα περίεργα. 

Τα Εξάρχεια είναι παρεξηγημένα όχι από αφέλεια, αλλά από πολιτική στοχοποίηση λόγο ιδεολογικών πεποιθήσεων. Όπως καιπεριφρουρούνται για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Έχει μια συμπυκνωμένη καθημερινότητα. Ζεις έντονα την αγωνιστικότητα των κατοίκων αλλά και τον μικροαστισμό τους. Ζεις την πολιτική συνείδηση παρέα με θολωμένες, βολεμένες και μπερδεμένες σκέψεις. Επίσης βλέπω να στήνεται μια μάχη της αστικής πολιτικής για να εξυγιάνουν την περιοχή. Να την «σουλουπώσουν», να την «φτιασιδώσουν», να ανεβάσουν δηλαδή τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων της. Γιατί τα Εξάρχεια μπορούν να τα έχουν όλα. 

Στην παιδική μου ηλικία δεν υπήρχε κάποιο επάγγελμα που να με γέμιζε πραγματικά, ώστε να ονειρεύομαι το μέλλον μου σε αυτό. Στίχους έγραφα και γράφω ακόμα, ραπ τραγουδάκια ήθελα να τραγουδώ. Αλλά πολύ νωρίς, στα 18 μου, έδωσα εισαγωγικές εξετάσεις στο υπουργείο πολιτισμού. Με δέχτηκαν στο Ωδείο Αθηνών από όπου και αποφοίτησα. Παράλληλα με την δραματική σχολή, ήμουν φοιτητής στo TEI λογιστικής Πειραιά. Από το δεύτερο έτος της σχολής στα 20 μου, δουλεύω ως επαγγελματίας ηθοποιός. Και όταν εννοώ επαγγελματίας, εννοώ εργάτης της τέχνης του θεάτρου, συνδικαλιζόμενος, ακονίζοντας την πολιτική μου συνείδηση, αγωνιζόμενος για την βελτίωση του επαγγέλματος. Κι όχι περαστικός, χομπίστας και ματαιόδοξος που βρήκε, με όποιον τρόπο, χώρο και θέση στις τέχνες. Ακόμα και σήμερα που πρέπει να κάνω άλλες δέκα άσχετες δουλειές δεξιά κι αριστερά ώστε να μπορώ να ασχολούμαι επαγγελματικά με το θέατρο, όπως και αρκετοί ακόμα συνάδελφοι, ακόμα και σήμερα λοιπόν, ψάχνω λόγους και τρόπους για να κοινωνήσω αυτά που πιστεύω μέσα από την τέχνη μου. Δεν υπάρχει τίποτα κεκτημένο στα εργαλεία και τους τρόπους. Το μόνο αντικειμενικό είναι πως αυτό που κάνουμε είναι επάγγελμα και οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για καλύτερες συνθήκες. Όχι ατομικά φυσικά. Το μόνο αντικειμενικό.

Πολλές φορές ένοιωσα μεγάλη απογοήτευση από τους ανθρώπους του χώρου για το πώς κατευθύνουν και ορίζουν τον πολιτισμό. Κι ακόμα με εκπλήσσουν με την ανοχή τους και την στάση τους, συνάδελφοι και μη, φίλοι και μη,  καλλιτέχνες. Πολλές φορές είχα την ανάγκη να μην συνεχίσω αλλά πάντα η απογοήτευση έφευγε όταν ξεκινούσα κάτι καινούργιο.

Τα τελευταία πέντε με έξι χρόνια έχω βρει χώρο σε μια σταθερή ομάδα συνεργατών. Ανεβάσαμε μαζί τους Χαλασοχώρηδες, την Μαζώχτρα και το Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως. Φέτος ανεβάζουμε τον Βοϋτσεκ του Γκέοργκ Μπύχνερ στο Θέατρο Σημείο.

Η παράσταση μας ξεκινάει με την ανακοίνωση αποκεφαλισμού του Βοϋτσεκ στην  πλατεία της Λειψίας, για τον φόνο της συντρόφου του. Αυτό ήταν ένα πραγματικό γεγονός που ενέπνευσε  τον Μπύχνερ για να γράψει το ομώνυμο έργο. Άρα ξέρουμε τι θα γίνει και βλέπουμε σταδιακά τι οδηγεί προς αυτό το τέλος. Ο Βοϋτσεκ είναι ένας φτωχός στρατιώτης, που η ανάγκη του να βγάλει κάποια λίγα λεφτά τον ωθεί να συμμετάσχει στο πείραμα του γιατρού του στρατοπέδου. Ένα πείραμα μονοφαγίας μπιζελιώνπου διαρκεί κάποιους μήνες και το οποίο τον οδηγεί σταδιακά σε μια σωματική και νοητική κατάπτωση. Η φτώχεια και κατεξοχήν η ανάγκη να συμμετάσχει στο πείραμα και η ζήλια, όταν η γυναίκα του τον απατά,  τον οδηγούν στην δολοφονία. Σκοτώνει την γυναίκα του, την Μαρία. Τον μοναδικό άνθρωπο που ουσιαστικά έχει στον κόσμο. Δεν μιλάμε φυσικά για την «περίπτωση» Βοϋτσεκ. Ούτε για την «περίπτωση» Μαρία, για την «περίπτωση» Γιατρού, για την «περίπτωση» Λοχαγού. κ.ο.κ. Δεν θέλουμε να ερευνήσουμε τις περιπτώσεις. Μιλάμε για τον «όποιον» Βοϋτσεκ, την «όποια» Μαρία, τον «όποιον» Γιατρό… 

Είναι ένα ημιτελές έργο χωρίς να είναι ξεκάθαρη ούτε η τελική σειρά των σκηνών. Έχουν βρεθεί διάφορα σχεδιάσματα. Για την παράσταση μας, έγινε μια νέα μετάφραση από τον ποιητή Αλέξιο Μάινα ο οποίος επιμελήθηκε και το δραματουργικό σχεδιασμό σε σχέση με τις ανάγκες της ομάδας.  Σε σχέση με το τι θέλουμε εμείς να φωτίσουμε. 

Μια μεγάλη μορφή του θεάτρου, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ επηρεάστηκε εν μέρη από τα κείμενα του Μπίχνερ. Και σε εμάς δεν λείπει ηΜπρεχτική αποστασιοποίηση στην φόρμα της παράστασης, όπως επίσης και η πολιτική του θέση. Οι χαρακτήρες είναι βαθιά ανθρώπινοι και τους βλέπουμε να διασχίζουν τις φωτεινές και τις σκοτεινές ρωγμές τους. Είναι ένα ταξικό έργο, με χαρακτήρες που δεν κουβαλάνε την ταξική συνείδηση. Αντιήρωες που αφήνονται να βυθιστούν σε μια κοινωνική άβυσσο, σε έναν κοινωνικό κανιβαλισμό. 

Το πόσο επίκαιρο είναι κάτι, μπορεί να το ορίσει ο κάθε θεατής, κατά την διάρκεια ή στο τέλος μιας παράστασης. Αν επι σκηνής εμείς έχουμε να πούμε κάτι πραγματικά, ουσιαστικά, τότε δεν θα έχουμε την ανάγκη να μετρήσουμε την επικαιρότητα αυτού πουκοινωνούμε. Με το «εδώ και τώρα» της θεατρικής πράξης συνδιαλεγόμαστε. Με τα ανθρώπινα, με τα πρόσκαιρα και τα αιώνια, και άρα με τα βαθιά πολιτικά. 

Μετάφραση - Δραματουργική επιμέλεια: Αλέξιος Μάινας Σκηνοθεσία: Κώστας Παπακωνσταντίνου Βοηθός σκηνοθέτη: Χαρά Δημητριάδη Σκηνογραφία - Ενδυματολογία: Βίκυ Πάντζιου Πρωτότυπη μουσική - Στίχοι τραγουδιών: Βασίλης Κουτσιλιέρης Κινησιολογία: Κατερίνα Γεβετζή Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης Φωτογραφίες: Νίκος Βαρδακαστάνης Trailer: Αντώνης Κουνέλλας Εικαστικό - Σχεδιασμός εντύπων: Μανόλης Αλμπάνης Κατασκευή σκηνικού: Αντώνης Χαλυβίδης Υπεύθυνη επικοινωνίας: Λήδα Ασλανίδου Παραγωγή: Ξανθίας Α.Μ.Κ.Ε.

Ερμηνεύουν: Ελισσαίος Βλάχος, Αγγελική Μαρίνου, Δημοσθένης Ξυλαρδιστός, Κώστας Παπακωνσταντίνου, Βασιλική Σουρρή, Φοίβος Συμεωνίδης.

Η παράσταση επιχορηγείται από το ΥΠ.ΠΟ.Α.

Info
Θέατρο Σημείο, Χαριλάου Τρικούπη 4, Καλλιθέα πίσω από το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Κυριακή 20.00, Δευτέρα - Τρίτη 21.00 από 3.3.2019 έως 23.4.2019. Διάρκεια: 1 ώρα και 15’. Εισιτήρια – Πληροφορίες: Τηλεφωνικές κρατήσεις: 2109229579. Προπώληση. Τιμές εισιτηρίων: € 12,00, € 8,00 (φοιτητικό, ομαδικό), € 5,00 (άνεργοι, ΑμεΑ). Ισχύει ατέλεια Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ