Εκ των συνσκηνοθετών της παράστασης «Έλα να παίξουμε» που παρουσιάζεται στο Faust.

Εκείνη μπαίνει στο μπαράκι. Εκείνος την προσέχει αμέσως. Το βλέμμα της καρφώνεται επάνω του. Το παιχνίδι έχει μόλις αρχίσει. Τα πιόνια έχουν στηθεί. Ο χρόνος μετράει κιόλας αντίστροφα. Κι ύστερα Πρώτος έρωτας. Εκείνος κι Εκείνη μαζί. Επιδίδονται στο κυνήγι της ευτυχίας. Ανταγωνίζονται ποιος αγαπάει περισσότερο! Κι ο χρόνος να κυλάει. Κι ύστερα Μία λάθος κίνηση. Κι ύστερα Εκείνος κι Εκείνη. Μόνοι πια. Να μη θυμούνται. Να μη θέλουν να θυμούνται. Αλλά να ξέρουν κι οι δυο πως μια παρτίδα έχει μείνει μισοτελειωμένη. Ή μήπως έληξε; Ισοπαλία; «Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα».

Αυτή είναι η υπόθεση της παράστασης «Έλα να παίξουμε», που παρουσιάζεται στο Faust σε σκηνοθεσία Λάζαρου Βαρτάνη και Γεωργίας Πιερρουτσάκου. Πρόκειται για ένα σύγχρονο θεατρικό κείμενο από τη Γεωργία Πιερρουτσάκου (βραβεύτηκε το 2018 από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος και τοΊδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης για το θεατρικό έργο «και καλή τύχη»), που διακρίθηκε στο πλαίσιο του Στούντιο Νέων Συγγραφέων του Εθνικού Θεάτρου και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή Νέο Ρεξ το 2016 και έπειτα ανέβηκε στο Black Box του Θεάτρου Επί Κολωνώ την άνοιξη του 2018.

Εκ των συνσκηνοθετών της παράστασης, ο Λάζαρος Βαρτάνης συστήνεται στο click@life.

Γεννήθηκα το 1982 στη Θεσσαλονίκη. Έζησα εκεί μέχρι το 2008 όπου και αποφάσισα να έρθω Αθήνα. Σπούδασα στη σχολή των ονείρων μου, δηλαδή στο ΚΘΒΕ. Πριν απο αυτό πέρασα και απο μια ιδιωτική για 2 χρόνια. Σύνολο δηλαδή 5 χρόνια. Απορώ με τις τότε αντοχές μου για όλο αυτό.

Κατεβαίνοντας στην Αθήνα έμεινα για 9 μήνες στην Κυψέλη και μετά μετακόμισα στα Σεπόλια. Έκτοτε ζω εκεί. Η γειτονιά μου είναι ήσυχη και αυτό μου αρέσει πολυ. Αν ήταν και λίγο πιο καθαρή θα μου άρεσε περισσότερο.

Απο 5 χρόνων ήξερα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, δεν ξέρω γιατί. Όλα τα άλλα που έλεγα – γεωπόνος, αρχαιολόγος, παλαιοντολόγος, κτηνίατρος – ήταν απλώς βλακείες.

Στην πρώτη μου ερασιτεχνική παράσταση στο σχολείο σιγουρεύτηκα ότι όντως αυτό θέλω. Ήταν το "Σπίτι της Κοκόνας" - αν θυμάμαι καλά. Η σκηνοθεσία ήταν, φυσικά, του τότε συμμαθητή μου και μετέπειτα αδελφικού φίλου Κωνσταντίνου Ασπιώτη. Το μικρόβιο της σκηνοθεσίας – παρόλο που δεν δηλώνω, σε καμία περίπτωση, σκηνοθέτης γιατί το θεωρώ ιεροσυλία – μου μπήκε στη σχολή. Μου άρεσε να οργανώνω κάτι απο το μηδέν το οποίο θα ήταν 100% της αισθητικής μου. Μεγάλωσε όμως μέσα μου αυτή η ανάγκη μετά το «Υγρασία στους τοίχους» του Αναστάση Πινακουλάκη. Εκεί το δοκίμασα για πρώτη φορά.

Οι θεατρικές μου επιρροές είναι πάρα πολύς κόσμος. Και από το θέατρο και από τον κινηματογράφο. Έλληνες και ξένοι. Θαυμάζω μέχρι τελικής πτώσεως τον Λευτέρη Βογιατζή. Θεωρώ ότι ήταν τεράστια τιμή μας που έζησε ανάμεσα μας. Τον Ανδρέα Βουτσινά, τη Ρούλα Πατεράκη, τη Λίνα Λαμπράκη, τον Διονύση Παπαγιανόπουλο, τον Al Pacino, τη Meryl Streep, τον Marlon Brando. Και δεκάδες άλλους.

Το «Έλα να παίξουμε» είναι ένα πραγματικά συγκινητικό κείμενο που θεωρώ ότι δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο. Εύχομαι να προκαλεί τα ίδια συναισθήματα και η παράσταση μας. Η υπόθεση είναι η εξής: ένας μαύρος βασιλιάς και μια λευκή βασίλισσα, πρόσωπα που ζουν σε ένα «μετακινημένο» σκακιστικό σύμπαν, δυο αιώνιοι εραστές και ταυτόχρονα ανταγωνιστές, διηγούνται ιστορίες ερωτευμένων ζευγαριών κάθε βράδυ, ψάχνοντας να βρουν τη δική τους λύτρωση. Πλάθουν χαρακτήρες χωρίς όνομα που συναντιούνται κι ερωτεύονται ξανά και ξανά απ’ την αρχή. Τους δίνουν σάρκα και οστά και ξεδιπλώνουν μπροστά στα μάτια μας κάθε πτυχή της σχέσης τους, από την πρώτη γνωριμία, τα κρυφά ραντεβού και τα κλεμμένα φιλιά, μέχρι τον πρώτο τσακωμό και την καταβύθιση στην απόλυτη ρουτίνα της καθημερινότητας.

Είναι ένα ύπουλο κείμενο. Ξεκινάει ως κάτι φαινομενικά απλό και συνηθισμένο και καταλήγει – χωρίς να το καταλάβεις – σε κάτι ουσιαστικό και συγκινητικό. Η γραφή της Γεωργίας είναι το κάτι άλλο.

Ο έρωτας, οι σχέσεις – με τα καλά τους και τα στραβά τους, ο ανταγωνισμός είναι έννοιες διαχρονικές και τόσο σύγχρονες ταυτόχρονα.

Θέλω να καταπιανομαι με έργα που καλύπτουν όλη την γκάμα του θεάτρου: από σύγχρονα έργα μέχρι τραγωδίες. Το θέατρο είναι ένας απέραντος και γοητευτικός κόσμος. Το βασικό συστατικό όμως είναι οι άνθρωποι με τους οποίους έχω κάνει αυτές τις δουλειές. Η αισθητική τους – εδώ έχω φανεί πολύ τυχερός. Τους περισσότερους από αυτούς θέλω να τους ξανασυναντήσω λίαν συντόμως.

Η Επίδαυρος είναι ένα όνειρο που πραγματοποιήσα και αισθάνομαι υπερηφάνεια. Το ήθελα από πάντα και το πέτυχα. Είναι ο χώρος που θέλω να παίζω κάθε καλοκαίρι.

Επόμενα σχέδια; Ταυτόχρονα με το «Έλα να παίξουμε» ανεβαίνει άλλη μια συνσκηνοθεσία μου. Το έργο λέγεται «Φροσύνη», το έχει γράψει ο πολύ ταλαντούχος Στέφανος Παπατρέχας – με τον οποίο το συνσκηνοθετούμε – και αφορά σε μία γυναίκα ηθοποιό που καλείται, στο πλαίσιο ενός αυτοσχεδιασμού, να ετοιμάσει ένα μονόλογο πάνω στην Κυρά–Φροσύνη, το ιστορικό πρόσωπο των Ιωαννίνων, που πνίγηκε από τον Αλί Πασά στη λίμνη Παμβώτιδα. Επίσης ένα εξαιρετικό έργο που βρέθηκε στο δρόμο μου. Τη «γυναίκα» υποδύεται η Σύνθια Μπατσή και ανεβαίνει τις Τετάρτες στο Θέατρο Άβατον. Επίσης θα κάνω μία μικρή περιοδεία με τις «Χοηφόρους» που σκηνοθέτησε η Ειρήνη Φαναριώτη στο Δώμα του Νέου Κόσμου. Πρώτη μας στάση τα Γιάννενα στις 16 και 17 Μαρτίου.

Κείμενο: Γεωργία Πιερρουτσάκου Σκηνοθεσία: Λάζαρος Βαρτάνης - Γεωργία Πιερρουτσάκου Σκηνικά - Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη Φωτισμοί: Ευγενία Μακαντάση Φωτογραφίες - Trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας Επικοινωνία - Δημόσιες σχέσεις: Χρύσα Ματσαγκάνη

Ερμηνεία: Στέφανος Παπατρέχας - Γεωργία Πιερρουτσάκου

Info
Faust Καλαμιώτου 11 και Αθηναΐδος 12, 10560 Αθήνα Τηλ. 210 3234095. Ημέρες & ώρες παραστάσεων Κάθε Πέμπτη στις 20:30 Τιμές εισιτηρίων Γενική Είσοδος: 10€ Μειωμένο: 8€ Ατέλειες: 5€ Διάρκεια παράστασης 70 λεπτά χωρίς διάλειμμα Προπώληση εισιτηρίων Viva.gr.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ