Σκηνοθετεί και συμμετέχει στην παράσταση «POCKET STORIES |Ένα όρθιο αναλόγιο για τα καθ' ημάς» στο Θέατρο Άλμα.

Ένα νεαρό κορίτσι νυστάζει αλλά οι εξαντλητικές συνθήκες ζωής του δεν του επιτρέπουν ούτε αυτό ,το δικαίωμα στον ύπνο. Ένας άντρας στήνει μια ιστορία τρόμου μέσα στο μυαλό του χάνοντας την επαφή με την πραγματικότητα. Ένα ζευγάρι ελπίζει πως έχει κερδίσει το λαχείο αλλά η απόλυτη χαρά μετατρέπεται ξάφνου σε εφιάλτη. Μια νεαρή κοπέλα και ένας νεαρός άντρας εγκλωβίζονται σε μία σχέση ρουτίνας και ανελευθερίας δίχως περιθώρια διαφυγής. Ιστορίες σύντομες και ηχηρές,που με αφορμή μικρές στιγμές της καθημερινότητας φωτίζουν το φθαρτό, ηττημένο και αδύναμο κομμάτι μας υπενθυμίζοντας την παράλογη φύση της ύπαρξης μας.

Η παράσταση «POCKET STORIES |Ένα όρθιο αναλόγιο για τα καθ' ημάς» που ανεβαίνει 25 και 26 Μαρτίου στο Θέατρο Άλμα αποτελεί μία σκηνική σύνθεση περιπλάνησης, ξενάγησης στα ανθρώπινα, με πρωταγωνιστές ήρωες μικρούς και οικείους, βαρετούς  και  ξεχωριστούς μαζί, τραγικούς και κωμικούς την ίδια στιγμή. Την σκηνοθεσία της έχει αναλάβει η Μυρτώ Πανάγου με τη βοήθεια του θιάσου. Η σκηνοθέτις και ηθοποιός συστήνεται στο click@life. 

Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στο αγαπημένο Χαλάνδρι. Είμαι απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου και του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.

Σήμερα μένω στην Πανόρμου. Μου αρέσει που στην περιοχή κυκλοφορούν πολλοί Φιλιππινέζοι και με τα γέλια και τη σβελτάδα τους δίνουν κάτι από παλιά γειτονιά σαν αίσθηση. Μου αρέσει επίσης ότι είναι μια περιοχή που κινείσαι άνετα με τα μέσα και δεν χρειάζεσαι αυτοκίνητο. Σίγουρα δεν μου αρέσουν τα κάμποσα στοιβαγμένα σκουπίδια και ότι η μία πολυκατοικία βρίσκεται πάνω στην άλλη.

Δεν θυμάμαι τι ήθελα να γίνω μικρή. Νομίζω έχω πει και εγώ κάποιες παιδικές αλησμόνητες ατάκες όπως μπαλαρίνα ή δασκάλα.

Από παιδί θυμάμαι να λέω τη φράση «θα γίνω ηθοποιός». Είχα μάλλον και την ευκολία να το πω γιατί ο μπαμπάς μου είναι ηθοποιός οπότε πολύ γρήγορα ήρθα σε επαφή με την αίσθηση αυτού του επαγγέλματος. Νομίζω η παρουσία του μπαμπά απλά ξεκαθάρισε από πιο νωρίς την όλη διαδρομή.

Οι επιρροές μου ξεπηδούν σίγουρα από την παιδική μου ηλικία, από τους δύο έντονους γονείς μου, από τις μουσικές της Λιλιπούπολης, του Χατζιδάκι ή του Σαββόπουλου που υπήρχαν συχνά στο σπίτι. Από τις παραστάσεις και τα σινεμά που πήγαινα με τον μπαμπά, από την τότε δασκάλα χορού μου αλλά και από τον ελληνικό κινηματογράφο στον οποίο υπήρξα μυημένη από πολύ μικρή. Και σίγουρα σαν κατακλείδα από κάποιους δασκάλους στη σχολή που με επηρέασαν αρκετά. Κρατάω πρωτίστως το Δημήτρη Λιγνάδη, τον Ακύλλα Καραζήση και το Δημήτρη Καταλειφό.

Η παράστασή μας βασίζεται σε τέσσερα διηγήματα του Άντον Τσέχωφ (Το Λαχείο, Η Νύστα, Τί κάνει ο Φόβος, Η Ανιούτα) .
Στο πρώτο διήγημα βλέπουμε πόσο επηρεάζει ένα ζευγάρι το ενδεχόμενο να κερδίσουν χρήματα στο λαχείο. Στο δεύτερο διήγημα βλέπουμε την ιστορία μιας κοπέλας που νυστάζει πολύ μα οι εξαντλητικές συνθήκες ζωής της δεν την αφήνουν να κοιμηθεί και την οδηγούν σε μια απόφαση ανατρεπτική. Στο τρίτο διήγημα παρακολουθούμε την ιστορία ενός ανθρώπου που κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού αρχίζει να φοβάται και να κατασκευάζει ιστορίες στο μυαλό του ενώ στο τελευταίο διήγημα εμφανίζεται η αδιέξοδη συνύπαρξη ενός ζευγαριού με τις σχέσεις εξουσίας που τη χαρακτηρίζουν. Είναι ας πούμε λοιπόν μια μίνι ξενάγηση στα ανθρώπινα με ήρωες απλούς ,  πάνω σε ζητήματα που λίγο - πολύ μπορεί να απασχολήσουν τελικά τις ζωές όλων μας.

Το ιδιαίτερο κομμάτι της όλης σύνθεσης είναι θεωρώ η συνύπαρξη των διηγημάτων αυτών με το documentary στοιχείο: μαζί με το κάθε διήγημα εμφανίζεται και η αντίστοιχη documentary έρευνα του βασισμένη σε μίνι συνεντεύξεις, προσωπικές καταθέσεις ανθρώπων καθώς και υλικό που βρήκαμε από το διαδίκτυο ή τον έντυπο τύπο. Πάντα σε σχέση με τη θεματική του κάθε διηγήματος λοιπόν ξεπηδά και ένα κομμάτι πραγματικότητας που ενώνει το τότε με το τώρα τονίζοντας τον αέναο κύκλο των ανθρώπινων καταστάσεων και θυμίζοντας μας ότι τελικά ναι, στο ίδιο καζάνι βράζουμε όλοι.

Επίκαιρος θεωρώ ότι είναι ο Τσέχωφ έτσι και αλλιώς. Τα κείμενα του μιλάνε για τον άνθρωπο με έναν τρόπο τόσο καθαρό και απτό που μόνο ομοιότητες μπορείς να βρεις στην όλη διαδρομή. Απλά προσθέτοντας και το documentary υλικό φέρνεις μια πραγματικότητα μη θεατρική μέσα σε ένα θεατρικό περιβάλλον.
Μία πραγματικότητα που το κυρίαρχο συστατικό της είναι η επικαιρότητα και η σύνδεση με το εδώ και τώρα.

Με αφορά το θέατρο που να δίνει χώρο στο παιχνίδι, την εξερεύνηση και το «ξεβόλεμα» με στόχο να προβληματίζει και αν όχι να μετακινεί - είναι τόσο δύσκολο  τελικά - έστω να συγκινεί στην τελική κίνηση έχει και αυτό αν το καλοσκεφτείς.
Και σίγουρα να δουλεύω με ανθρώπους που με εμπνέουν και με κάνουν να θέλω να βελτιώνομαι συνέχεια.

Σκέφτομαι ήδη πώς και πού θα συνεχιστεί η παράσταση του χρόνου. Παράλληλα θα συμμετέχω το καλοκαίρι σε ένα θεατρικό project βασισμένo σε κείμενα του Αριστοφάνη .

Δεν ήταν όνειρο σίγουρα, αλλά νιώθω περήφανη κυρίως για το ότι σε μια πολύ δύσκολη συνθήκη της ζωής μου σήκωσα τα μανίκια, πείσμωσα και δεν εγκατέλειψα. Και ακόμα κι αν το φινάλε ήταν λυπηρό κρατάς το πώς λειτούργησες σε όλη τη διαδρομή. Α, και το ότι έχω κάνει το caminho του Σαντιάγκο με φίλους Καταλανούς περπατώντας από Πορτογαλία σε Ισπανία τουτέστιν 154 χιλιόμετρα σε μια εβδομάδα, μεγάλες στιγμές!

Σκηνοθεσία : Μυρτώ Πανάγουμε τη βοήθεια του θιάσου Ερμηνεία : Αθανασία Αγοράκη ,Γιούλη Καρναχωρίτη , Ιφιγένεια Μακρή , Μυρτώ Πανάγου. Επιμέλεια κίνησης : Κατερίνα Τούμπα. Επιμέλεια μουσικής : Ιφιγένεια Μακρή . Σύμβολος κουστουμιών : Δανάη Ελευσινιώτη. Σύμβουλος σκηνικού χώρου: Δανάη Ελευσινιώτη. Φωτογραφίες: Βασίλης Βασιλείου Graphic Design: Komodo Design Studio.

Info
Θέατρο Άλμα - Μικρή Σκηνή: Ακομινάτου 15, Αθήνα. Τηλέφωνο κρατήσεων: 2105220100. 25 και 26 Μαρτίου στις 20:00. Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 12€, Μειωμένο 10€ (φοιτητικό, άνω των 65 ετών). Η προπώληση εισιτηρίων γίνεται μέσω του δικτύου viva και στο ταμείο του θεάτρου.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ