Εκ των μελών της ομάδας Μετεωρίτες, σκηνοθετεί την παράσταση η «Βιολέτ στη γη» στο Studio Μαυρομιχάλη.

Το έβδομο θεατρικό έργο της βραβευμένης Γαλλόφωνης Καναδής συγγραφέως Carole Fréchett, Η «Βιολέτ στη γη», με τον πρωτότυπο τίτλο «Violette sur la Terre»(2002), παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την νέα ομάδα Μετεωρίτες, που συστάθηκε το 2018 και αποτελείται από πέντε βασικά μέλη, όλα απόφοιτοι της Δραματικής Σχολής Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γ. Αρμένη.

Εκ των μελών της ομάδας και ο Αλέξανδρος Φαναριώτης, που σκηνοθετεί την παράσταση και συστήνεται στο click@life.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Δεν ήμουν παιδί του κέντρου της Αθήνας, καθώς πήγα σχολείο στην Βούλα άλλα κάτι πάντα δε συμβάδιζε μέσα μου με την γειτονιά των προαστίων. Όλα αυτά άλλαξαν όταν μετακόμισα στο κέντρο. Πέρασα στο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Πληροφορικής και Μ.Μ.Ε. το οποίο και δεν ολοκλήρωσα και συνέχισα τις σπουδές μου στην δημοσιογραφία και την Διαφήμιση σε κολλέγιο της Αθήνας.

Σήμερα ζω στα Εξάρχεια όπου από την στιγμή που ήρθα δε μπορώ να με φανταστώ να ζω αλλού. Η γειτονιά μου αρέσει γιατί είναι πολύ απλά γειτονιά. Εννοώ πέρα από το ότι θα βρεις σε ακτίνα δυο τετραγώνων περίπτερο, βιβλιοπωλείο, κρεπερί, χασάπικο, καφέ, μπαρ και ότι άλλο θες σε μια γειτονιά, έχει ακριβώς ότι δεν είχε η γειτονιά στην οποία μεγάλωσα. Έχει φασαρία, δηλαδή ζωή.

Μικρός ήθελα να γίνω αστρονάυτης, δικηγόρος, ναυαγοσώστης, φωτογράφος, δημοσιογράφος. Μάλλον έγινα ηθοποιός για να μπορώ να τα κάνω όλα.

Μία Τετάρτη βράδυ έκατσα σαν θεατής, 16 χρονών τότε, να δω την Μήδεια2 του Παπαϊωάννου. Δε ξέρω τι συνέβη. Τελέιωσε η παράσταση και ήμουν χαμένος. Και μάλλον αυτό ήταν που με κέρδισε. Το ότι δεν καταλάβαινα. Και κάπως έτσι είπα μέσα μου: “Εγώ αυτό θέλω να ψάξω.”   

Όλοι οι δάσκαλοί μου που πέρασαν από παράσταση του Βογιατζή ήταν αυτοί που διαμόρφωσαν και την αισθητική μου περί θεάτρου. Αναφέρομαι δηλαδή σε ένα πολύ συγκεκριμένο είδος θεάτρου. Δύσκολο και ειλικρινές. Νομίζω από εκεί προκύπτουν όποιες επιρροές χωρίς απαραίτητα να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν παρόμοια δείγματα σε σκηνές στο σημερινό θέατρο.

«Η Βιολέτ στη γη» είναι ένα δύσκολο έργο. Για μένα, για τους ηθοποιούς, για το κοινό. Είναι ένα έργο που ξεβολεύει. Συνεπώς αν έρθεις στις 9 και κάτσεις στην θέση σου και σβήσουν τα φώτα και περιμένεις να περάσεις τη επόμενη μιάμιση ώρα σου ξέγνοιαστος έχω κακά νέα για σένα. Αν όμως επιτρέψεις στον εαυτό σου, έστω και για λίγο, να ξεκουνηθεί και να αναμετρηθεί με το είδωλο σου στον καθρέφτη νομίζω θα έχουμε πετύχει τον σκοπό μας. Σαν ιστορία, πρόκειται για κάτι φαινομενικά απλό, τουλάχιστον από την σκοπιά της δράσης. Δεν υπάρχει δηλαδή πολλή και έντονη δράση αλλά σίγουρα ότι εκλείπει αυτής, το αναπληρώνει και με το παραπάνω η ψυχική μετατόπιση των 5 χαρακτήρων. Το έργο ξεκινάει με 4 εξομολογήσεις, 4 μονόλογους που ξεκινούν να μας υποψιάζουν για το τι θέλουν να πουν, να ρωτήσουν και να μάθουν 4 χαρακτήρες. Σχεδόν από το πουθενά μια γυναικεία φιγούρα ξεπροβάλλει και αρχίζει να υφαίνει, μεταξύ αυτής και του κάθε ήρωα αρχικά αλλά και όλων μεταξύ τους, ένα νήμα επικοινωνίας, ένα νήμα ζωής. Τελικά αν είναι αυτή η γυναίκα που θα τους δώσει τις απαντήσεις που χρειάζονται ή το αντίθετο νομίζω μόνο η εμπειρία της παράστασης μπορεί να το απαντήσει, αλλά ίσως ούτε και αυτό να είναι αρκετό.   

Σίγουρα η φαινομενικά απλή ιστορία μπορεί να μπερδέψει, ίσως και να κουράσει τον θεατή. Συνεπώς ήταν μια τρομερή δυσκολία για το πώς θα κρατάγαμε ζωντανό το κείμενο και τον θεατή. Η μεγαλύτερη ιδιαιτερότητα όλων όμως πιστεύω ότι είναι η απορία που σου αφήνει. Δηλαδή ιδανικά θα ήθελα το κοινό να φύγει με περισσότερες απορίες από όταν μπήκε στο θέατρο. Να αφήσει δηλαδή η παράσταση χώρους αναζήτησης για τον κάθε θεατή.

Η επικαιρότητα του έργου είναι τεράστια καθώς αναφέρεται στην δυσκολία συνύπαρξης και νομίζω εν έτει 2019 είναι από τα καίρια θέματα προβληματισμού μας σαν κοινωνία. Το έργο θα μπορούσε να προκύπτει από την ιστορία της Βαβέλ. Δηλαδή ενέχει το δίπολο της απόλυτης ανθρώπινης ανάγκης για συνύπαρξη αλλά ταυτόχρονα την εμπλοκή με όποιο μέσο για την μη πραγμάτωση αυτής.

Μετάφραση: Δημήτρης Φίλιας Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Φαναριώτης Σκηνικά-Κοστούμια: Σπύρος Μποφίλιος Σχεδιασμός Φωτισμών: Αλέξανδρος Θεοφυλάκτου Trailer: Γιάννης Ψαλτάκης Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Θεοφυλάκτου Art Work -Σχεδιασμός Αφίσας: LoverDo Επικοινωνία-Δημόσιες Σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη

Ερμηνεύουν: Κατερίνα Καλέντζη, Σοφία Μελισσηνού, Τάσος Πετρίτσης, Κώστας Πλιάτσιος, Έλενα Τσέλιου

Το έργο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γρηγόρη

Info
Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 από 6 Μαΐου έως 11 Ιουνίου 2019. Διάρκεια: 80 λεπτά χωρίς διάλειμμα. Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος: 10€ | Μειωμένο: 7€ | Ατέλειες: 5€.